Μιλώντας ανοιχτά για την εργασιομανία

Ακρόαση άρθρου......

Κανένας δε διαφωνεί στο γεγονός πως η εργασία είναι απαραίτητη για την επιβίωση αλλά και την κοινωνική καταξίωση και κοινωνικοποίηση του ανθρώπου. Η εργασία, αναμφίβολα, συνδράμει στην κοινωνική καταξίωση του ανθρώπου, συμβάλλει στην αυτοεκτίμηση και την ανεξαρτησία του. Οι άνθρωποι, μέσω αυτής, καλύπτουν τις βασικές βιοτικές ανάγκες αλλά παράλληλα αποκτούν μία επίσημη και στέρεα θέση μέσα στο κοινωνικό σύνολο, αποκτούν ένα κύρος και μία αυτονομία.

Πότε όμως σταματάει η ενασχόληση με αυτή και μπορούμε να μιλήσουμε για εργασιομανία, η οποία βλάπτει έναν άνθρωπο τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά;

Η εργασιομανία είναι η λέξη που χρησιμοποιείται ώστε να περιγράψει τον εθισμό του ανθρώπου στην εργασία, σε βαθμό σωματικής και ψυχικής καταπόνησης ο οποίος σταδιακά, επιφέρει την απομάκρυνση του από την οικογένεια, τους άλλους τομείς της ζωής του και κυρίως, από τον ίδιο τον εαυτό του. Η εργασιομανία συχνά αναφέρεται με τον αγγλικό όρο ‘’workaholic’’ ενώ με όρους ψυχολογίας, χαρακτηρίζεται ως μία μορφή ψυχαναγκαστικής διαταραχής της προσωπικότητας.

Για ποιους λόγους γίνονται οι άνθρωποι εργασιομανείς;

Πολλοί εργασιομανείς επιθυμούν να καλύψουν μέσα τους την έλλειψη αυταξίας καθώς οι περισσότεροι μεγάλωσαν σε οικογένειες όπου δινόταν μεγάλη σημασία στις επιδόσεις και την επιτυχία. Ως παιδιά εκπαιδευόταν από μικρά να πιστεύουν πως θα αξίζουν την αγάπη μόνο όταν η προσπάθεια τους θα έχει θετική έκβαση. Οι περισσότεροι εργασιομανείς επιθυμούν να αποκτήσουν μία εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού τους καθώς έχουν πιστέψει πως μόνο όταν πετυχαίνουν και τα πράττουν όλα καλά, αξίζουν και πως μόνο όταν δουλεύουν και απασχολούνται με πολλά πράγματα, αξίζουν.

Θέτουν διαρκώς μη ρεαλιστικούς στόχους και δε διστάζουν να φέρνουν τον εαυτό τους σε ολοένα μεγαλύτερη σωματική κόπωση. Σε χώρες με συχνό το φαινόμενο της εργασιομανίας, όπως η Ιαπωνία, έχουμε δει ακόμα και θανάτους.

Τι επιφέρει η εργασιομανία στη ζωή των ανθρώπων;

• Οι εργασιομανείς είναι συνήθως άνθρωποι οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τελειομανία.
• Πάντοτε θέτουν υψηλότερους στόχους, θεωρούν πως δεν πρέπει να επαναπαύονται ποτέ και υποφέρουν από άγχος επίδοσης.
• Είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν κάθε προσωπική και οικογενειακή στιγμή, αν αυτό τους φέρει περισσότερη επιτυχία στην επαγγελματική τους καριέρα.
• Όταν βρεθούν λίγη ώρα εκτός εργασιακού χώρου κυριεύονται από πανικό, δε διστάζουν ακόμα και να θυσιάσουν τον ύπνο τους προκειμένου να εργαστούν ακόμα και το βράδυ.

Αυτοεικόνα και εργασιομανία

Ο εργασιομανής θεωρεί πως μόνο εκείνος αξίζει, πως μόνο εκείνος μπορεί να καταξιωθεί κοινωνικά και να διαπρέψει. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, οδηγείται σε αυτή την παράλογη σκέψη επειδή και ο ίδιος δεν έχει κερδίσει την αναγνώριση ή την επιβράβευση όταν την είχε ανάγκη. Είναι εμφανές πως κάθε μορφή εθισμού ή ψυχαναγκασμού, απορρέει από τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του. Όταν ο άνθρωπος θεωρεί πως αξίζει μόνο όταν πετυχαίνει ή όταν τα πράττει όλα τέλεια, τότε αναπτύσσει διάφορα συμπλέγματα και υιοθετεί παράλογες αντιλήψεις.

Ένας άνθρωπος θεωρείται πως πάσχει από εργασιομανία όταν εργάζεται ακατάπαυστα, με συνέπεια να μην απολαμβάνει κανέναν άλλο τομέα στη ζωή του.

Τρόποι αντιμετώπισης της εργασιομανίας

Μπορεί κάποιος να την ξεπεράσει σταδιακά, ακολουθώντας μερικές σημαντικές ενέργειες, όπως:

• να καλλιεργήσει την αγάπη για τον εαυτό και το αίσθημα της αυταξίας, ανεξαρτήτων αποτυχιών και επιτυχιών.
• να δώσει περιθώριο στο λάθος, το διάλειμμα και την ξεκούραση.
• να αποδεχτεί το γεγονός πως είμαστε άνθρωποι και πως είναι απόλυτα αναμενόμενο και φυσιολογικό να πέσουμε και σε λάθη.
• να επιχειρήσει να συμφιλιωθεί και με τους υπόλοιπους τομείς της ζωής, να προσπαθήσει να βρει και να θέσει ισορροπίες ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ζωή. Καλό θα ήταν να αναζητήσει και τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας, αν διαπιστώσει πως δεν μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημά του μόνος.

Η καλλιέργεια της άποψης πως όλοι μας είμαστε μοναδικοί άνθρωποι που αξίζουν, ανεξαρτήτων επαγγελματικής καταξίωσης και τελειότητας, θα βοηθήσει στο να απαγκιστρωθεί ένας εργασιομανής από τη διαρκή καταπόνηση στην οποία έχει υποβάλλει ο ίδιος τον εαυτό του.