Αισθάνεστε ένοχοι όταν πρόκειται για τα παιδιά σας; Ίσως υπάρχει μια μικρή φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού σου που σου λέει ότι δεν είσαι αρκετός.

Τελευταία ακούμε συνεχώς προτροπές για το πώς να μιλάμε για αυτά που μας δυσαρεστούν, να εκφράζουμε τα θέλω μας και να βάζουμε όρια σε κακοποιητικές συμπεριφορές. Παρόλο που οι περισσότεροι νομίζω είμαστε υπερ αυτής της λογικής, εντούτοις πολλές φορές αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και διστάζουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας διαιωνίζοντας ένα μοτίβο κακής- επικοινωνίας και δυσλειτουργικών σχέσεων.

Άγχος.. Ανησυχία.. Γενικευμένη ανησυχία.. Φόβος..

Συχνά έννοιες που προκαλούν σύγχυση και συχνά έννοιες που λειτουργούν συμπληρωματικά η μία στην άλλη και μας προκαλούν ένα αίσθημα χάους και απόγνωσης. Καταστάσεις μέσα στις οποίες εγκλωβιζόμαστε και μπορεί να μας καταστήσουν δυσλειτουργικούς, τόσο στην προσωπική μας όσο και στην επαγγελματική μας ζωή.

Ανά τακτά διαστήματα, νέα σεμινάρια από Ειδικούς Ψυχικής Υγείας ανεβαίνουν στην πλατφόρμα του Psyversity.

Στις 8 με 11 Νοεμβρίου 2018 διεξάγεται το 7ο Πανελληνίο Συνέδριο Συμβουλευτικής Ψυχολογίας με τίτλο «Συμβουλευτική Ψυχολογία και Κοινωνικά Ευάλωτες Ομάδες: Κάνοντας το Αόρατο Ορατό», από το Πανεπιστήμιo Θεσσαλίας, στο Βόλο. Το Συνέδριο συνδιοργανώνεται από τα Παιδαγωγικά Τμήματα Ειδικής Αγωγής, Προσχολικής και Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και τον Κλάδο Συμβουλευτικής Ψυχολογίας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας. 

Η ζωή ενός παιδιού είναι σαν ένας κήπος που φροντίζεται με πολλή αγάπη και προσοχή για να ανθήσει πλήρως. Όμως, όταν οι γονείς φέρουν μέσα τους το φάσμα του ναρκισσισμού, αυτός ο κήπος μπορεί να αντιμετωπίσει προκλήσεις που θα ήταν καλό να μην υφίστανται.

Το δικαίωμα στην άμβλωση αποτελεί ένα ακανθώδες ζήτημα, που προσεγγίζεται ποικιλοτρόπως από χώρα σε χώρα. Ενώ στην Πολωνία χιλιάδες μαυροφορεμένες γυναίκες διαδήλωσαν εναντίον της ολικής απαγόρευσης της άμβλωσης, στην Ελλάδα αποτελεί εδώ και χρόνια αναγνωρισμένο δικαίωμα.

Η αναβλητικότητα είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται καθημερινά σε διάφορους τομείς της ζωής και είναι ιδιαίτερα εμφανής σε ακαδημαϊκά περιβάλλοντα, με το 80 - 95% των φοιτητών να αναφέρουν ότι έχουν εκδηλώσει αυτή την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Γενικά, εκτιμάται ότι το 90% των φοιτητών εκδηλώνει αναβλητική συμπεριφορά τουλάχιστον για μία ώρα κάθε ημέρα (Klassen κ.ά., 2008).

Στην αρχή της καριέρας μου ως ψυχοθεραπευτής, κάθε φορά που συνέβαινε να νιώθω έντονα αρνητικά συναισθήματα (π.χ. οργή, εχθρότητα, απέχθεια, απαξίωση, κλπ.) για έναν θεραπευόμενο μου, έτεινα να σκεφθώ πως είμαι κακός κι ανάξιος ψυχοθεραπευτής.
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Freud, οι ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις ενός ψυχοθεραπευτή προς τους ασθενείς του συνιστούσαν ένδειξη της ατελούς του αυτογνωσίας και της ανικανότητας του να διατηρήσει μια συναισθηματικά ατάραχη, ιατρική στάση απέναντι στο άλλο άτομο.

All you need is love! Ο,τι χρειάζεσαι είναι αγάπη" τραγούδησαν οι Beatles. Μήπως όμως η αγάπη είναι κι αυτή μια ανάγκη; Μήπως είναι απλά ο τρόπος για να ικανοποιήσουμε την ενδογενή μας ανάγκη για επιβίωση; Αυτής που ο Freud αλλά και οι συνεχιστές του έργου του αναγνώρισαν ως "ένστικτο της ζωής". Αν δεν αγαπηθώ, αν δεν συνδεθώ δεν θα επιζήσω. Αν δεν μάθω να αγαπώ και δεν το εκδηλώνω, δεν θα επιζήσω.

Θα πρότεινα να επικεντρωθείς σε κάτι πιο σημαντικό. Να εξετάσεις τη σχέση σου με τον εαυτό σου. Έχω την αίσθηση πως βρίσκεις όλο και πιο πολλούς τρόπους να κρίνεις εσένα αρνητικά. Κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνεις ούτε εσύ.

Παθητικότητα, επιθετικότητα ή διεκδικητικότητα; Η διεκδικητικότητα είναι μια απαραίτητη δεξιότητα που διατηρεί τις ισορροπίες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν την διεκδικητικότητα με την επιθετικότητα, την δυναμικότητα, την απαιτητικότητα.

Δεν είναι ο θάνατος ο μεγαλύτερός μας φόβος, αλλά το ρίσκο της ζωής: ο κίνδυνος να είμαστε ζωντανοί και να εκφράσουμε την αληθινή μας φύση. Το να είμαστε ο εαυτός μας -να ποιος είναι ο φόβος μας.

Όταν σκεφτόμαστε τη συμπεριφορά του παιδιού ή του εφήβου μας, βλέπουμε συχνά το επιφανειακό μέρος που μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πάντα πλήρως.

Ο άνθρωπος χρειάζεται συναισθηματικούς δεσμούς με τους «σημαντικούς» άλλους για να είναι σωματικά και ψυχικά υγιής, για να καταφέρει να επιβιώσει. Το συναισθηματικό δέσιμο είναι μια ανάγκη πρωταρχική και τόσο σημαντική, όσο και η ανάγκη για τροφή και ασφάλεια. Η στέρηση της ψυχικής επαφής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.

Το μαρτύριο των ενοχών, η ντροπή και η επικριτική φωνή μέσα μας είναι το τίμημα που πιστεύουμε ότι πρέπει να πληρώσουμε για αρνητικές πτυχές της ζωής μας, μέσω της αυτοτιμωρίας. 

Τι είναι η ενούρηση; Η ενούρηση είναι η επαναλαμβανόμενη ούρηση στο κρεβάτι ή στα ρούχα, ακούσια ή εκούσια, χωρίς την παρουσία σαφούς οργανικού αιτίου. Κατ’ επέκταση η ενούρηση υποδιαιρείται σε δύο υποτύπους, πρωτοπαθή και δευτεροπαθή.

Είναι βέβαιο πως στη ζωή αυτή αργά ή γρήγορα θα απογοητευτούμε από ανθρώπους. Ένας φίλος που δε μας στάθηκε σε μία δύσκολη στιγμή, ένας γονιός που δεν ήταν στο πλευρό μας, ένας σύντροφος που μας απάτησε ή μας εγκατέλειψε. Η απογοήτευση είναι αναμφίβολα ένα πολύ αρνητικό, θα έλεγα οδυνηρό συναίσθημα, που εκείνη τη στιγμή που βιώνεται οδηγεί στην αποδόμηση του ανθρώπου επάνω στον οποίο στηριχθήκαμε συναισθηματικά και πιστέψαμε.

Πόσο εύκολα καταφέρνεις να πεις «όχι»; Και αν το κάνεις πόσες από αυτές τις φορές σε έχουν κατακλύσει μετά σκέψεις του τύπου «Μα έκανα καλά;», «Είναι σωστό που αρνήθηκα;», «Πως θα το πάρει αυτό ο άλλος, και αν θυμώσει ή στεναχωρηθεί;».

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είμαστε καλά εμείς, δεν μπορούμε να είμαστε καλά στη σχέση μας με τα παιδιά μας, στη σχέση μας με το σύντροφό μας, στη σχέση μας με την οικογένειά μας και με τους φίλους μας.