Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε μια συναισθηματική κατάσταση, καταστροφική. Τα τελευταία 15 χρόνια έχουμε πλήθος στοιχείων για την οξυμένη και επίμονη αύξησης παιδικής ψυχασθένειας που τώρα έχει φτάσει σε αναλογίες επιδημίας!

Έχετε μείνει ποτέ κάπου περισσότερο από όσο θα έπρεπε; Έχετε φιμώσει ποτέ τις φωνές μέσα στο κεφάλι σας που σας έλεγαν να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας;

Η Μαίρη Σπαθάρη, οργανωσιακή ψυχολόγος, παραχώρησε στο Psychology.gr αποκλειστική συνέντευξη σχετικά με ζητήματα καριέρας. Στη συνέντευξη συζητήθηκαν ζητήματα επαγγελματικού επαναπροσδιορισμού, επίτευξης στόχων. Μιλήσαμε για τα ματαιωμένα όνειρα και πώς μπορούμε να αντλούμε ικανοποίηση από την εργασία μας.

Η ζωή χαρίζει ευχάριστες στιγμές, αλλά παράλληλα μας δίνει και πολλές αντιξοότητες, όπου καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Απ’ όσα, όμως, θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε, ποτέ δεν θα γνωρίσουμε αρκετά, ώστε να αδιαφορήσουμε.

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της ψυχικής υγείας, ειδικά στα σχολεία, όπου η εκπαίδευση των δασκάλων και οι πρωτοβουλίες προώθησης της ψυχικής ευημερίας έχουν γίνει πιο συνηθισμένες.

Το παιχνίδι αποτελεί αναμφισβήτητα θεμελιώδη παράγοντα για την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, καθώς μέσω αυτού αποκτούν σημαντικά οφέλη που σχετίζονται με την κοινωνική, σωματική, πνευματική και γνωστική τους ευημερία.

Επί σειρά ετών η κλινική ψυχολόγος Mona Delahooke συμβουλεύει γονείς που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους.

Η κατάθλιψη, είναι μία από τις πιο γνωστές και μία από τις πιο κοινές ασθένειες που άνθρωποι με διαταραχές διάθεσης μπορεί να έχουν. Αφορά τόσο στο σώμα, όσο και στη ψυχή.

Γιατί δεν είμαι καλά; Τι είναι αυτό που έχω; Μήπως σπάει το φράγμα του φυσιολογικού; Πώς μου προέκυψε; Γιατί να το παθαίνω; Θα μπορέσω να το διαχειριστώ; Η αλήθεια είναι ότι ο πόνος στη ζωή είναι ένα μέρος της ψυχής από τον οποίο γινόμαστε σοφότεροι.

Ο ρόλος αποτελεί εκείνο το κοινωνικά καθορισμένο υπόστρωμα επί του οποίου το κάθε άτομο χτίζει τις δικές του σχέσεις και βιώνει την ένταξή του στον ανθρώπινο κόσμο.

Μιλώντας για φόβο ή άγχος εγκατάλειψης αναφερόμαστε την διάχυτη και έντονη πεποίθηση που διακατέχει κάποιον ότι οι άνθρωποι που τον αγαπούν και είναι δίπλα του ή ακόμα και αυτοί που μπορεί να τον γνωρίσουν στο μέλλον, θα τον εγκαταλείψουν.

Η σκέψη ότι ο άλλος θα απομακρυνθεί από κοντά τους, γεννά έντονα συναισθήματα άγχους και ανασφάλειας, μεταφράζεται ως προσωπική απόρριψη και το άτομο την δικαιολογεί στην βάση της προσωπικής του αναξιότητας.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα είναι μια χρόνια νευροαναπτυξιακή διαταραχή η οποία επηρεάζει κυρίως τη συμπεριφορά.

Στον τομέα της ανθρώπινης λήψης αποφάσεων, τα άτομα κάποιες φορές επιλέγουν συνειδητά επιλογές που αναγνωρίζουν ως λανθασμένες ή μη ιδανικές. Αυτό το παράδοξο, που επηρεάζεται συχνά από γνωστικές, κοινωνικές και συναισθηματικές πιέσεις, αντανακλά την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γνώσης και συμπεριφοράς.