Πώς προσεγγίζεται η ψυχική δυσπροσαρμοστικότητα στην προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία

Ακρόαση άρθρου......

Ενώ στην ιατρική και στις περισσότερο ιατρικόμορφες μορφές θεραπείας (ψυχανάλυση, cbt κτλ), η παρουσία μη "φυσιολογικής" συμπεριφοράς και αντίδρασης ενός ατόμου, ορίζεται με τον βαρύγδουπο όρο ψυχοπαθολογία, δηλαδή παθολογική κατάσταση της ψυχής, στην προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers, μιλάμε για ψυχική δυσπροσαρμοστικότητα.

Η πελατοκεντρική προσέγγιση δεν προσεγγίζει το άτομο που αντιμετωπίζει μια δυσλειτουργία ως ένα σύνολο συμπτωμάτων και λειτουργιών που παραπέμπουν σε ενιαίες γνωματεύσεις άρα και σε μαζικές θεραπείες για την επαναφορά στην "κανονικότητα". Μια κανονικότητα που ορίζεται πολλές φορές από το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο του εκάστοτε ατόμου, από ήθη, παραδόσεις, ακόμα και τρόπους διαπαιδαγώγησης.

Άρα που θα βοηθούσε άραγε μια αμιγώς παρεμβατική προσέγγιση με βάση την ψυχιατρική βιβλιογραφία όπου ακολουθείται μια κοινή θεραπεία για όλους; Κάπου εδώ να διευκρυνίσω ,πως φυσικά η χρήση φαρμάκων για συγκεκριμένες καταστάσεις είναι απαραίτητη και αδιαμφισβήτητη. Αλλά τα φάρμακα είναι για τα συμπτώματα. Είναι για τη μείωση της έντασης τους ή/και για την εξισορρόπηση της βιοχήμειας του εγκεφάλου.

Πέρα όμως από τη συμπτωματολογία και τη δυσλειτουργία τι γίνεται με το εσωτερικό πλαίσιο του προσώπου; Με τα βιώματά του; Με τις διαμορφώσεις του;

Στην προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία ο καθένας αντιμετωπίζεται ως μοναδικός. Δεν παραλείπεται επουδενί η κρίση του για το τι είναι σωστό και τι όχι για τον ίδιο (Warner, 2005). Σημασία λοιπόν έχει η προσωπική πραγματικότητα και οχι μια κοινή αποδεκτή πραγματικότητα (Worsley,2005). Δεν επικεντρώνεται λοιπόν στην αντιμετώπιση μόνο των συμπτωμάτων αλλά κυρίως στο πώς θα γίνει το άτομο πιο λειτουργικό τόσο για τον ίδιο όσο και για την κοινωνία στην οποία ζει.

Σε αντίθεση με το ιατρικό μοντέλο, το πρόσωπο και η συμπεριφορά του είναι μοναδικά και οχι ένας μέσος όρος παρόμοιων συμπεριφορών με τους υπολοίπους (Sommerbeck,2005). Ο προσωποκεντρικός θεραπευτής είναι συνοδοιπόρος στο εσωτερικό ταξίδι του πελάτη, είναι εκεί να τον ακούει, να τον στηρίζει και να τον συντροφεύει στη διαδικασία αναγνώρισης του βαθύτερου πραγματικού εαυτού του.

Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε κοινωνίες, όπου η άνευ όρων αποδοχή αποτελεί ζητούμενο και εξαίρεση τόσο από τους σημαντικούς άλλους πόσο μάλλον από την ίδια την κοινότητα. Η ηθική , τα πρέπει, τα οικογενειακά και κοινωνικά θέλω, ενδοβάλλονται και γίνονται πραγματικότητα. Ο άνθρωπος σε πολλές περιπτώσεις παύει να είναι σε πραγματική επαφή με την εσωτερική εστία αξιολόγησης του και ετεροκαθορίζεται με αποτέλεσμα το υπαρξιακό του άγχος και οι εσωτερικές συγκρούσεις του να γίνονται κύματα που τον καταπίνουν.

Εκεί σύμφωνα με τον Rogers (1959), γεννιούνται οι ψυχικές διαταραχές. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, που οι οργανισμικές μας ανάγκες έρχονται σε σύγκρουση ή ακόμα χειρότερα σε ρήξη με την αυτοεικόνα μας.

Το να μας αποδεχτούν οι άλλοι καταντάει σημαντικότερο από το απλά, να είμαστε. Να είμαστε ο εαυτός μας. Να είμαστε οι επιθυμίες μας. Να είμαστε πιστοί σε μας. Η ζωή μας μπαίνει στον αυτόματο, οι πράξεις μας, καθορίζονται από την ανάγκη μας για αναγνώριση και το τι πραγματικά αισθανόμαστε και αναζητάμε, διαστρεβλώνεται από την αυτοεικόνα με αποτέλεσμα τον φόβο, το στρες, την εσωτερική ένταση (Rogers, 1959).

Αντιδράει η ψυχή και το σώμα μας σε αυτή την ασυνέπεια, με αποτέλεσμα να ξεκινά μια αποδιοργανωμένη συμπεριφορά, που εκφράζεται με νευρώσεις και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις με ψυχώσεις και διαταραχές προσωπικότητας (Wilkins, 2005).

Παλεύουμε να διατηρήσουμε μια επίπλαστη εικόνα του εαυτού και καταπατάμε την πραγματική έννοια του. Αυτό μας οδηγεί τις περισσότερες φορές σε ένα θεραπευτή. Αυτό το κάτι που δεν πάει καλά, αυτό το δεν νιώθω πολύ όμορφα, αυτό το δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά κάτι πάει λάθος μέσα μου.

Χωρίς λοιπόν βιαστικές διαγνώσεις και ερμηνείες αλλά με ουσιαστική επαφή και σχέση μεταξύ θεραπευόμενου και θεραπευτή, δημιουργούνται οι συνθήκες όπου το άτομο θα έρθει σε επαφή με τους όρους αξίας του, το φαινομενολογικό του πεδίο και θα κατανοήσει τον τρόπο που σχετίζεται με τον εαυτό του και με τους άλλους και θα έρθει πιο κοντά στην αυτοπραγμάτωσή του. Ο θεραπευτής, είναι εκεί να τον συντροφεύει στο διαρκές ταξίδι προς την αυτογνωσία και με ενσυναίσθηση, αυθεντικότητα και αποδοχή να τον κάνει να δεί τον πραγματικό δρόμο που θέλει να διαβεί.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Έρα Mαλαγάρη - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Έρα Mαλαγάρη: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Προσωποκεντρική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία. Master of Science in Psychology, University of Central Lancashire. Κάτοχος Ευρωπαικού πιστοποιητικού προσωποκεντρικής συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας.

6976438462

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού