Πως θα γίνω καλός γονιός; Αφού πρώτα γίνω καλύτερος άνθρωπος!

Ακρόαση άρθρου......

Ο καλός, η καλή το καλό, η καλοσύνη. Επίθετο που έχει αλλοτριωθεί η σημασία του και το νόημα του, γιατί το χρησιμοποιήσαμε πολλές φορές ως κουβέρτα για να καλύψουμε τα κακώς κείμενα.

Τις φορές που δεν είχαμε την αντοχή να παλέψουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, φορέσαμε τον μανδύα του καλού παιδιού και ταχθήκαμε απέναντι του.

Και ο Θεός είπε «αγάπα τον εχθρό σου»!
Και τον υπάκουσα
και αγάπησα τον εαυτό μου!

Τι υπέροχη σκέψη! Όσοι διαβάσατε αυτή την πρόταση παραπάνω , νιώσατε μια ανακούφιση; Ή μια κρυφή ενοχή για την αγάπη στον εαυτό; Το πιο πιθανό ειναι και τα δυο!

Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι ενοχοποιημένη κατάσταση που χαρακτηρίζεται με την ταμπέλα του εγωισμού. Το “εγώ" που εχει μέσα του το τραύμα της παιδικότητας και την ενοχή του ανεκπλήρωτου -συνήθως- καλού παιδιού !

Μα πως ; Πως γίνεται να λέμε πως θα αγαπήσουμε ή αγαπάμε τους άλλους όταν δεν μπορέσαμε να αποδεχτούμε εμάς;
Οξύμωρο, δύσκολο και άκρως αντιφατικό, αλλα συμβαίνει ωσατόσο στην πλειοψηφία των ανθρώπων.

Η αξία ενός ανθρώπου είναι οι νίκες του, και οι πιο ωραίες νίκες είναι οι νίκες που κατέκτησε απέναντι στον ίδιο του τον εαυτού. Μας βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές, γεννάει ενα υπέρ-εγώ που εμποδίζει το αίμα να κυλήσει, και ως θρόμβος προκαλεί  τον θάνατο.

Αρκετοί είναι αυτοί που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, γιατί απλά έτσι τους είχε υποδείξει το σύνολο. Αυτή η αλλαγή, όμως, έρχεται μέσα απ’ την ωριμότητα της σκέψης. Ακόμα κι αν μόνοι μας δεν ξέρουμε πώς να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται η απόφαση κι η θέληση να είναι δική μας. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν καταρτισμένα άτομα όπου μπορούν να μας διαφωτίσουν.

Ο ψυχολογικός όρος «ενδοτικός» είναι συνώνυμο του «παραχωρητικός». Παραχωρεί κάποιος τη θέση του, τη σκέψη του, τις επιθυμίες του, καθαρά και μόνο για να μην έρθει αντιμέτωπος με εντάσεις και συγκρούσεις. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου όλο αυτό καλλιεργείται από μικρή ηλικία δυστυχώς.

Ο ενδοτικός είναι καταπιεσμένος, αλλά έχει αποκτήσει μια ανεκτικότητα στην καταπίεση αυτή. Έχει αποκτήσει μια ανοχή. Αν βγει απ’ τη γυάλα του νιώθει εκτεθειμένος, έξω απ’ τα νερά του. Δεν μπορεί να λειτουργήσει με ασφάλεια, γιατί έτσι τον έχουν μάθει.Πως θα μπορούσε να πάρει και την ευθύνη ανατροφής, ενός άλλου ανθρώπου, την στιγμή που ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό;

Γνωρίζετε ότι το καλαμάρι όταν γεννιέται έχει εγκέφαλο κι ευφυΐα τόση που θα μπορούσε να είναι απ’ τα πιο έξυπνα θαλασσινά; Όμως μεγαλώνοντας ο εγκέφαλός του συρρικνώνεται, περιορίζεται η ευφυΐα του, αποκτά μιμητική συμπεριφορά μέσα στην ομάδα όπου πάντα κινείται και περιορίζεται σε αυτή.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί για όλους τους σωστούς λόγους. Ας σκεφτούμε τον τρόπο που ενεργούμε, να μην είναι απλώς ο τρόπος που θέλουν οι άλλοι να ενεργήσουμε. Ας κάνουμε αυτό που είναι σωστό για τον εαυτό μας, με σεβασμό στους γύρω μας πάντα.

Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Αρχίζουμε από όλα αυτά που δε θέλουμε για να καταλήξουμε σε αυτά που τελικά μας ταιριάζουν. Συστηνόμαστε με τους εαυτούς μας, για να φτάσουμε στο σημείο να δούμε τελικά ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Δεν πειράζει αν δεν είμαστε αρεστοί από κάποιους. Σίγουρα δεν είναι κακό και σίγουρα στο τέλος της ημέρας θα είμαστε κερδισμένοι.

Όσοι μας αγαπούν θα καταλάβουν και θα χαρούν με την αλλαγή αυτή στη συμπεριφορά μας. Να είμαστε αποδεχτοί με τα «θέλω» μας και τα «πιστεύω» μας. Αν λέμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να ακούσουν, τότε ας μπούμε και σε ένα κλουβί να παριστάνουμε τους παπαγάλους.

Ενδοτικός παπαγάλος λοιπόν ή άνθρωπος με ολοκληρωμένη προσωπικότητα; Η επιλογή δική μας.

Είναι ανάγκη να νιώσεις πως είσαι μέλος της “καλής” οικογένειας και είσαι ο και καλός γονιός. Αλλά τελικά η “κακή” οικογένεια ποια είναι;

Ερωτήσεις από ενδιαφέρον. Ερωτήσεις από αγάπη και τελικά το μέτρημα χάνεται στις ερωτήσεις. Η ανάγκη για ανεξαρτητοποίηση είναι επιτακτική αλλά υπάρχει η ανάγκη της αποδοχής που υπερκαλύπτει τις δυσλειτουργίες. Αποδοχή από τη μάνα, από τον πατέρα από την οικογένεια που θα καμαρώνει για το καλό παιδί.

Ενοχές γιατί οι επιλογές μπορεί να μην είναι αποδεκτές. Και η φυγή είναι μονόδρομος. Φυγή τελικά από τον ίδιο τον εαυτό και πολλές φορές και από τα θέλω. Ένα μεγάλο πρέπει αντηχεί και επισκιάζει. Περνάνε τα χρόνια και η ανάγκη για αποδοχή γίνεται ένα κάλυμμα γύρω από την ψυχή. Κάλυμμα που εμποδίζει τα συναισθήματα να αναγνωριστούν και να βρουν την θέση τους στο χώρο. Αμφισβήτηση για το αν και το άμα. Μια πρόταση που σταματάει στο αλλά. Η αλήθεια βρίσκεται από το αλλά και μετά.

Τελικά πόσα “αλλά” έκρυψαν μέσα τους αλήθειες. Πόσα “αλλά” πάγωσαν τις αγκαλιές και δυνάμωσαν το Εγω με έναν τρόπο καθαιρετικό. Πόσες αγκαλιές χάθηκαν στον βωμό του φόβου.

Η οικογένεια έχει δύναμη για το χειρότερο και για το καλύτερο. Να βλέπεις άντρες που μπροστά στην οικογένεια είναι αδύναμοι και στην υπόλοιπη ζωή τους να έχουν δύναμη και τόλμη. Αλλά μπροστά στις ερωτήσεις της μάνας τους, να μαζεύονται και να μην αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους. Να μην μπορούν να μιλήσουν να πουν τι θέλουν και πως το θέλουν, γιατί  τα θέλω τους θα περάσουν από λογοκρισία και τα χρόνια περνάνε και κρύβονται και μετά νιώθουν και ενοχές γιατί "είναι μεγάλη η καημένη και ας μην την στεναχωρήσω”. Και τα χρόνια περνάνε.

Πολλές φορές όταν μιλάω σε γονείς, στα σχολεία, η ερώτηση που συνήθως δέχομαι, είναι τι να κάνουμε για να γίνουμε όσο το δυνατόν καλύτεροι ή καλοί γονείς;

Η απάντηση μου είναι, να προσπαθούμε να είμαστε πρώτα, καλοί ή καλύτεροι άνθρωποι. Έπειτα στο ρόλο μας ως γονείς, να προσπαθούμε να λειτουργήσουμε με γνώμονα την ενσυναίσθηση.  Και να σκεφτόμαστε ότι θα έχουμε πετύχει τον σκοπό μας, αν τα παιδιά μας χρειαστούν λιγότερο καιρό ψυχοθεραπεία από τα χρόνια που έζησαν μαζί μας.

Ας κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας. Όλοι θα αναγνωρίσουμε δυσλειτουργίες και τρωτά σημεία. Μην τα σκεπάσουμε με το πέπλο του εγωισμού και του φόβου.

Η ενδοσκόπηση που θα κάνουμε να μας βοηθήσει να δούμε πώς μπορούμε να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι και να γίνουμε φωτεινοί φάροι στο δρόμο που θα περπατήσουν τα παιδιά μας. Αναγνωρίστε, τις βαθιές πυρηνικές πεποιθήσεις που ροκανίζουν την ψυχή, και γιατρέψτε όσο το δυνατόν περισσότερο τις πληγές από την δική σας παιδική ηλικία.

Μην υποτιμάτε τα συναισθήματα των παιδιών σας, ούτε και να υπερεκτιμάτε την δική σας υπόσταση. Φράσεις όπως “εγώ στην ηλικία σου έκανα έτσι...” δεν βοηθάνε και μεγαλώνουν την απόσταση για επικοινωνία.

Ενσυναίσθηση και αγάπη. Να γίνετε ο γονιός που θα θέλατε εσείς να είχατε και τότε θα ακολουθήσετε τον δρόμο που θα σας οδηγήσει στο φως της αλήθειας.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ευαγγελία Βεργανελάκη - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Ευαγγελία Βεργανελάκη: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Πτυχιούχος της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.  Εξειδίκευση Association for Coaching Accredited.

6907076742

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού