Αν έχεις μάθει να ορίζεις τον εαυτό σου με βάση την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα. Αν είσαι χαρούμενος, επειδή σου λένε ότι φαίνεσαι χαρούμενος. Αν είσαι στεναχωρημένος, επειδή σου λένε ότι δε φαίνεσαι πολύ καλά. Αν η απόφασή σου αυτή δεν είναι σωστή, επειδή δε συμφωνούν οι άλλοι με αυτήν.
Εσύ τότε, ποιος πραγματικά είσαι; όταν οι άλλοι αποσύρονται ή είναι απασχολημένοι με τη δική τους ζωή; όταν μένεις εσύ και ο εαυτός σου μόνος ποιος πραγματικά είσαι;
Αν δεν έχεις μάθει να αναγνωρίζεις το δικό σου συναίσθημα, ανεξάρτητα από το συναίσθημα των άλλων, αν δεν αναγνωρίζεις ποια είναι τα όρια του προσωπικού σου εαυτού και χάρτη και συγχέονται με τα όρια των άλλων, τότε κινδυνεύεις να βιώσεις μια αίσθηση σύγχυσης, αμφιθυμίας, αδυναμίας και αποπροσανατολισμού.
Κινδυνεύεις να ζεις τη ζωή που προσδοκούν οι άλλοι από σένα και όχι αυτή που επιλέγεις εσύ ο ίδιος, κινδυνεύεις να γίνεσαι αποδεκτός, αγαπητός ή μη, αναλόγως τις διαθέσεις των άλλων.
Μάθε να βάζεις τα δικά σου όρια ως σύνορα, ως προστασία, ως χαρτογράφηση των σχέσεων σου με τον εαυτό σου και τους άλλους. Μάθε να διαχωρίζεις το δικό σου απο του άλλου, ώστε η αυταξία σου και ύπαρξη σου να μην καθορίζονται και εξαρτώνται από την παρουσία ή την απουσία των άλλων. Γιατί αυτός που σε "εγκρίνει" με την ίδια ευκολία μπορεί να σε απορρίψει όταν θεωρήσει ότι δεν είσαι πια καλός, όμορφος, χαριτωμένος ή σωστός.
Μάθε να βάζεις τα δικά σου όρια και τη δική σου πινελιά στη ζωή σου, γιατί αλλιώς θα αρχίσεις να πέφτεις πάνω στους "αόρατους" τοίχους που δεν βλέπεις ή κάνεις πως δεν βλέπεις.
Μάθε να ακούς την εσωτερική φωνή σου, το δικό σου συναίσθημα και τα δικά σου "θέλω" και με αυτά να αυτοορίζεσαι, αν θέλεις να ζήσεις τη ζωή που εσύ επιλέγεις και ονειρεύεσαι και όχι τη ζωή των άλλων.
Μάθε το σημείο αναφοράς σου και η πυξίδα σου πάνω απ όλα να είναι εσωτερικά, ώστε να μην εξαρτάται ο προσανατολισμός σου στη ζωή από τη θέση των άλλων.
Μάθε να Σε ακούς, να Σε αναγνωρίζεις και να Σε υποστηρίζεις, αν θέλεις ο δρόμος που χαράζεις να είναι τουλάχιστον επιλογή δική σου.