Δώσε "φωνή" στη φωνή σου

Ακρόαση άρθρου......

Στην πορεία της ζωής σου πολλοί θα βρεθούν να σου πουν "δεν μπορείς, είναι αδύνατο, δε θα τα καταφέρεις, έχεις άδικο, στα έλεγα εγώ, πόσο λάθος είσαι...". Την ίδια στιγμή μια φωνούλα μέσα σου χαμηλόφωνα, δειλά, ψιθυριστά σου λέει "μην τους ακούς, εμπιστεύσου με, άκου με, δώσε μου μια ευκαιρία...". 

Την έχεις ξανακούσει αυτή τη φωνή και στο παρελθόν, αλλά η αλήθεια είναι οτι την είχες αγνοήσει γιατι προτίμησες να ακούσεις τις εξωτερικές, σημαντικές για σένα φωνές... και να τα διλήμματα και να οι σκέψεις και να τα απανωτά ερωτήματα.

Αλήθεια, ποια φωνή να ακούσω, την εσωτερική ή των άλλων που "ξέρουν αυτοί" και αν αυτοί ξέρουν τι είναι καλό για μένα γιατί όταν τους ακούω εξακολουθώ να μη νοιώθω καλά; εξακολουθώ να νοιώθω οτι έχω προδώσει κάτι πιο προσωπικό, πιο βαθύ, πιο εσωτερικό; γιατί αφού αυτοί οι άλλοι ξέρουν και θέλουν το καλό μου, εγώ νοιώθω οτι με προδίδω ή/και με παραβιάζω;

Ίσως γιατί επιλέγω να ακούσω τη φωνή τους αντι της δικής μου;

Ίσως πάλι γιατί θεωρώ τους άλλους περισσότερο άξιους, σημαντικούς, ανώτερους απο τον δικό μου εσωτερικό εαυτό; 

Ίσως γιατί έχω λαθεμένα μάθει οτι είναι σημαντικό να είσαι αποδεκτός απo τους άλλους, ξεχνώντας την αποδοχή απο τον ίδιο μου τον εαυτό;

Ίσως γιατί η ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ με οδηγεί σε δρόμους που ουσιαστικά δεν είναι δικές μου επιλογές;

Ίσως γιατί δεν έδωσα ποτέ την ευκαιρία στον ίδιο μου τον εαυτό αυτή τη δειλή, ψιθυριστή φωνή να την αφουγκραστώ, να την εμπιστευτώ και τελικά να την υποστηρίξω;

Ίσως γιατί εναγωνίως προσπαθώ να συνδεθώ με τους άλλους, ενώ δεν έχω μάθει να συνδέομαι με τον εαυτό μου και με τα απoθέματά του;

Kαι όμως η φωνούλα δεν παραιτείται, συνεχίζει να μου φωνάζει μέχρι να την ακούσω, να την εμπιστευτώ, να την ακολουθήσω και είναι η πρώτη φορά που με έπεισε να το κάνω, είναι η πρώτη φορά που δεν έχω διλήμματα για το τι να ακολουθήσω, είναι η πρώτη φορά που ξέρω οτι αυτό θέλω, αυτό είμαι, αυτό θα υποστήριξω, ακόμη και αν στο τέλος ακούσω "στα έλεγα εγώ, πόσο λάθος έκανες, πόσο εγωιστής είσαι..".

Είναι η πρώτη φορά που ξέρω οτι η σύνδεση με τον εαυτό μου προηγείται όλων των άλλων συνδέσεων, είναι η πρώτη φορά που ξέρω, χωρίς ενοχές, οτι αυτό λέγεται αγάπη προς τον εαυτό και όχι εγωισμός.

Ίσως γιατί ξέρω οτι στην πραγματικότητα έχω καταφέρει πολυ περισσότερα, ακόμη και αν το κέρδος δεν το βλέπει κανείς άλλος, παρα μόνο εγώ!

Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που με αγαπώ και με υποστηρίζω, χωρίς να περιμένω να μου το επιτρέψουν οι άλλοι!

Ίσως πάλι γιατί είναι η πρώτη φορά που οι εξωτερικές φωνές υπάρχουν για να μου θυμίζουν οτι, αν η δική μου προσωπική φωνή ειναι βουβή, καμία ευτυχία δεν πρόκειται να μου χτυπήσει την πόρτα!