Καμιά συμπεριφορά δεν είναι αυτή που φαίνεται. Βλέπουμε με τα μάτια μας ανθρώπους που διψούν να κλέβουν τις εντυπώσεις, που δείχνουν προκλητικοί, χειριστικοί, που δραματοποιούν σαν θεατρίνοι τις καταστάσεις, και άλλους που κολακεύουν συνεχώς το Εγώ τους. Ποια είναι όμως η άλλη όψη του νομίσματος; Πώς μοιάζει ο πραγματικός εσωτερικός εαυτός τους;

Μην τρως άλλο την καρδιά σου! Όταν ζεις στο μέλλον, δηλητηριάζεις την ελευθερία σου με το άγχος, Και όταν ζεις στο παρελθόν παθαίνεις κατάθλιψη.. Μην παίρνεις μαζί σου στο κρεβάτι τις έγνοιες σου… Άλλαξε το «εδώ», αφού θα ήθελες να είσαι «εκεί»…

Γιατί το κυνήγι της καλής κριτικής και της αποδοχής απο τους άλλους είναι ένα χαμένο παιχνίδι; Γιατί η προσπάθεια να είμαστε αρεστοί μας φέρνει απογοήτευση, άγχος, ενοχές και ματαιότητα; Είμαστε άραγε αυτά που μας προσδίδουν οι άλλοι; 

Όχι, εδώ δεν με απατά η μνήμη μου. Δεν ξέρω αν είχα προαίσθημα για αυτό που ζω, όμως το αναβιώνω ανεπιτυχώς. Νιώθω ότι το παρελθόν μπερδεύεται πάλι με το παρόν. Γιατί, εμπλέκομαι στα ίδια λάθη; Γιατί περικυκλώνομαι γύρω από λάθος ανθρώπους; Γιατί, ενώ δεν το θέλω είναι λες και προκαλώ εγώ τη τύχη μου;

Ζώντας χωρίς εσένα… Από αυτό το στερητικό «χωρίς» μπορεί να απορρέουν διαφορετικά αμφιθυμικά κύματα. Το χωρίς εσένα στη ζωή μου, πότε προσφέρει λύτρωση από μακρά ταλαιπωρία, πότε μας πείθει ότι δόθηκε η οριστική λύση στις ατελείωτες συγκρούσεις, πότε μας προστατεύει από μια ψυχική κακοποίηση.