Καμιά συμπεριφορά δεν είναι αυτή που φαίνεται. Βλέπουμε με τα μάτια μας ανθρώπους που διψούν να κλέβουν τις εντυπώσεις, που δείχνουν προκλητικοί, χειριστικοί, που δραματοποιούν σαν θεατρίνοι τις καταστάσεις, και άλλους που κολακεύουν συνεχώς το Εγώ τους. Ποια είναι όμως η άλλη όψη του νομίσματος; Πώς μοιάζει ο πραγματικός εσωτερικός εαυτός τους;

Γιατί επιστρέφουμε στις χειριστικές μας σχέσεις; Τι είναι αυτό που μερικές φορές βρίσκουμε τόσο ελκυστικό στις ψυχολογικά βίαιες καταστάσεις, και μας ωθεί να επιστρέψουμε στις γνώριμες παλιές, τοξικές συνήθειες;

Τις περισσότερες φορές η συζήτηση για τη ναρκισσιστική διαταραχή αφορά στα ατομικά χαρακτηριστικά του ατόμου ή στο πως επηρεάζει τις κοινωνικές σχέσεις των ενηλίκων.

Όχι, δε μου μιλάς για ένα «προβληματικό» παιδί ούτε για έναν «κακό» πατέρα. Φυσικά, θα μπορούσε να ήταν κι έτσι μα υπάρχει και μια άλλη διάσταση που ίσως σου διαφεύγει. Μου μιλάς για μια κακόβουλη και τοξική μητέρα. Κοίτα πώς, μερικές φορές, δηλητηριάζονται οι παιδικές ψυχές και πώς λειψοί ενήλικες δημιουργούνται.

Ακούγοντας τη λέξη εθισμός κατευθείαν στο νου μας έρχονται τοξικές ουσίες, αλκοόλ, τζόγος και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να κάνει την ύπαρξη μας να κρέμεται από την ηδονή που παίρνει κάνοντας τη χρήση τους. η κοινωνία καταδικάζει, οι ίδιοι οι εθισμένοι και οι οικείοι τους, στιγματίζονται και η ζωή τους βαδίζει χέρι χέρι με την εξάρτηση.