Η κατάθλιψη έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί τυπικά να μας έρχεται στο μυαλό η φιγούρα ενός μοναχικού ανθρώπου, που απομονώνεται στον εαυτό του σε ένα σκοτεινό περιβάλλον. Δεν ισχύει όμως πάντα αυτό.

Ποιος σας κάνει να θυμώνετε; -Οι άνθρωποι! -Οι συνθήκες γύρω μου! -Φτάνει! Κουράστηκα! -Θέλω επιτέλους να ξεφύγω από όλους και όλα, δεν αντέχω! -Και; Δεν έχω δικαίωμα να θυμώσω;

Πολλές φορές χρειάζεται τόση προσπάθεια για να φέρεσαι ως "φυσιολογικός". Να υπομένεις το φόβο όταν νιώθεις ότι είσαι στο επίκεντρο της προσοχής. Όταν ανησυχείς για το πως θα σε κρίνουν οι άλλοι. Πως θα μιλήσεις, τι θα πεις, πως θα το πεις, αν αυτο το έντονο άγχος που βιώνεις αποτυπώνεται στο πρόσωπο και στη γλώσσα του σώματός σου που αισθάνεσαι την ανάγκη να κρυφτείς, να φύγεις.

«Μαμά ακούω φωνές! Όσο νομίζω ότι δραπετεύω τόσο τρέχω πίσω σε εσένα. Νιώθω να αιωρούμαι ανάμεσα στο υπάρχω και δεν υπάρχω για εσένα.» Ψύχωση ή σύμπτωμα; Το φαινόμενο του ακουστικών ψευδαισθήσεων σε παιδιά δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη ή που δεν συμβαίνει.

Μπλέκεστε επανειλημμένα σε σχέσεις με ανθρώπους που δυσκολεύεστε να αφήσετε; Νιώθετε ότι δεν σας καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρονται για εσάς όσο θα θέλατε;