Μπροστά στον ανθρώπινο και σκληρό ψυχικό πόνο της απώλειας, οι επιστημονικές θεωρήσεις φαίνονται αδύναμες στο να απαλύνουν την πληγή. Το άτομο που πενθεί, θρηνεί ψυχικά και σωματικά. Η «για πάντα» στέρηση του αγαπημένου του προσώπου ξεδιπλώνει έντονα υπαρξιακά ερωτήματα.

Στην ερωτική επαφή, ξανασυστηνόμαστε στον εαυτό μας, με το πώς συμπεριφέρεται τόσο το σώμα μας όσο και οι πιο βαθιές, αυτόματες σκέψεις μας. Δεν είναι μόνο το κορμί γυμνό αλλά και η ψυχή μας, η αλήθεια μας που χωρίς περιτυλίγματα και κουκουλώματα αυτοαποκαλύπτεται.

Το παρατεταμένο στρες εντείνει τις ημικρανίες, αλλά ο χρόνιος πόνος εγκυμονεί περισσότερο στρες. Η στενή σχέση του άγχους με την ημικρανία σημαίνει έναν αναπόφευκτο φαύλο κύκλο.

Είναι γνωστό ότι ο παράγοντας άγχος συνυφαίνεται με μια πληθώρα ψυχολογικών και σωματικών δυσλειτουργιών, σε τέτοιο βαθμό που πλέον καταλήγει σχεδόν συνώνυμο πολλών αρνητικών προβλημάτων που προκύπτουν από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Το άγχος μπορεί να επιδράσει με τις ακτίνες του τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα στη ζωή.

Τελικά, και στις σχέσεις όλα έχουν μια τιμή; Τα χρήματα, ποτέ δεν είναι αυτά που φαίνονται. Όταν ένα ζευγάρι έρχεται σε λογομαχία με κύριο λόγο τα χρήματα, το πρόβλημα της σχέσης είναι μάλλον πολύ πιο σημαντικό και βαθύτερο από το ίδιο το χρήμα.

Ποτέ ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έπαψε να τρέφει την έμφυτη περιέργειά του απέναντι στο «κρυμμένο» ή το «απαγορευμένο». Παλαιότερα, πριν το διαδίκτυο έρθει στο φως, «η κουλτούρα της ματιάς πίσω από την κλειδαρότρυπα» ήταν σύμφυτη με την κοινωνία, παρόλο που ότι συνέβαινε έμμενε θα λέγαμε «στα τυφλά», γιατί δεν υπήρχαν βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα ερωτικών συνευρέσεων, απιστίας, ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης ή παιδικής εκμετάλλευσης.