Επιβιώνοντας τα Χριστούγεννα…

Ακρόαση άρθρου......

Για κάποιους ανθρώπους τα Χριστούγεννα είναι συνώνυμο του εορτασμού, των γλυκών, της χαλάρωσης, των οικογενειακών τραπεζωμάτων, των δώρων, των ατελείωτων -και πάντα ίδιων- χριστουγεννιάτικων ταινιών σε ένα μαλακό καναπέ με κεράκια αναμμένα και γενικότερα της θαλπωρής και της ζεστασιάς.

Υπάρχει και η άλλη όψη…
Χριστούγεννα μελαγχολικά, θλιβερά, μοναχικά για κάποια μερίδα συνανθρώπων μας που βιώνουν τα πρώτα τους Χριστούγεννα με μια απώλεια…ενός συντρόφου, ενός παιδιού, ενός αγαπημένου προσώπου ή της υγείας τους.

Σε αυτή τη περίπτωση όλα τα παραπάνω μετατρέπονται αυτόματα σε βάσανο, προκαλούν μεγαλύτερη θλίψη και οδηγούν σε έντονη μελαγχολία. Καλό είναι να αφήνουμε αυτούς τους ανθρώπους να ελευθερώνουν άφοβα τα συναισθήματά τους, τη θλίψη, το θυμό, το άγχος τους, χωρίς τη πίεση που επιβάλλουν οι γιορτές.

Πρόκειται για μια περίοδο που τα άτομα γίνονται ιδιαίτερα ευάλωτα και εάν είμαστε κοντά τους οφείλουμε να τους επιτρέψουμε να περάσουν τη περίοδο των εορτών με τον τρόπο που για τους ίδιους είναι καλύτερα.

Προς τον άνθρωπο που θέλει να βοηθήσει αυτόν που θρηνεί

Μερικοί άνθρωποι πιθανόν να αισθάνονται πίεση για τις διαδικασίες που ακολουθούνται κατά τη περίοδο των εορτών, αν νιώθουν ακόμη μεγαλύτερη θλίψη και να αποζητούν την απομόνωση και τη μοναξιά.

Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που επιθυμούν να μην αλλάξουν τη ρουτίνα που ακολουθούσαν κατά τις γιορτές και να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι και πριν, σε μια προσπάθεια να μην βυθιστούν περισσότερο στη θλίψη και τον πόνο.

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, δεν υπάρχουν σωστές και λάθος συνταγές και η δήλωση της παρουσίας μας κοντά στο πρόσωπο που θρηνεί και πάσχει είναι σε κάθε περίπτωση πολύτιμη.

Είναι σημαντικό να πλησιάζουμε κοντά ακόμη και χωρίς να πούμε λόγια, γιατί πολύ απλά, πολλές φορές δεν υπάρχουν λόγια για κάποιες απώλειες. Αυτό δε σημαίνει, ότι ακόμη και η σιωπή και η αγκαλιά δεν μπορούν να αποτελέσουν βάλσαμο σε μια ψυχή που πενθεί, είτε για έναν άλλον άνθρωπο, είτε για μια κατάσταση.

Προς τον άνθρωπο που πενθεί και πονάει

Εσείς που είστε σε δύσκολη θέση φέτος τα Χριστούγεννα, θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει λάθος ή σωστό συναίσθημα. Ο,τιδήποτε βιώνετε μέσα σας εσωτερικά εκφράστε το χωρίς φόβο και χωρίς πίεση. Είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν ανάμικτα αισθήματα που να σας μπερδεύουν. Είναι απολύτως φυσιολογικό και μη προσπαθείτε να το προσπεράσετε.

Ο θυμός μπορεί να συνυπάρχει με τη θλίψη, ο φόβος με την ανασφάλεια, η πίκρα με την απογοήτευση και η απελπισία με την ανάγκη να πιστέψετε ήταν όλα ένα κακό όνειρο.  

Αυτή τη περίοδο, ακόμη περισσότερο, οι αναμνήσεις είτε του αγαπημένου σας προσώπου, είτε μιας πρότερης κατάστασης στη ζωή σας που δείχνει να αλλάζει δραματικά, πιθανότατα να προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο πόνο.

Αφήστε τον εαυτό σας να κλάψει, να έρθει σε επαφή με αυτό το αρνητικό συναίσθημα, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να το κρύψετε ή να το θάψετε προκειμένου να φανείτε δυνατοί στους άλλους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα σας επιθυμούν να σας στηρίξουν, οπότε δεχτείτε τη στήριξη και τη βοήθεια των πιο κοντινών σας προσώπων.

Άλλος προσπαθεί να συνδράμει πιο πρακτικά, άλλος πιο συναισθηματικά, άλλος φέρεται πιο άγαρμπα και άλλος δείχνει να θέλει ο ίδιος στήριξη γιατί πελαγώνει και ο ίδιος μπροστά στο πόνο σας. Μιλήστε ανοικτά για το τί έχετε ανάγκη και τι όχι.

Επιτρέψτε στους ανθρώπους που σας αγαπούν να είναι κοντά σας, αλλά ταυτόχρονα δείξτε τους και πότε χρειάζεστε το χώρο σας. Μη ξεχνάτε ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν είστε μόνοι. Πολύ πιθανά και άλλοι πενθούν μαζί με εσάς.

Ορίστε τα δικά σας όρια. Δεν υπάρχει λόγος να δεχτείτε κάποια πρόταση που δεν θέλετε, ειδικά αυτή τη περίοδο, προκειμένου να ικανοποιήσετε τους άλλους. Αντιθέτως, περάστε το χρόνο σας με τους πιο κοντινούς σας ανθρώπους, με εκείνους που νιώθετε ότι σας νοιάζονται και είναι σε θέση να σας προσφέρουν στήριξη και αληθινό ενδιαφέρον, χωρίς τη πίεση που προκαλούν τα ωράρια και οι υποχρεώσεις των εορτών.

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι καθ'όλη τη διάρκεια της απώλειας που βιώνετε δεν είναι απίθανο οι σκέψεις που κάνετε να σας προκαλέσουν γέλιο, ακόμη και την ίδια στιγμή που κλαίτε. Μπορεί, αρχικά να νιώσετε άβολα όταν συμβεί αυτό αλλά δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντραπείτε. Μια όμορφη ανάμνηση, μια αστεία στιγμή, ίσως προκαλέσουν το γέλιο ακόμη και τη στιγμή που πραγματικά πονάτε.

Είναι πολύ σύνηθες τη μια μέρα να αισθάνεσθε ότι βουλιάζετε συναισθηματικά, ότι όλο αυτό είναι ασήκωτο και βαρύ για τις δικιές σας πλάτες, και την άλλη μέρα να νιώθετε πιο αισιόδοξοι και παραγωγικοί. Μην τρομάζετε με αυτή την εναλλαγή συναισθημάτων.

 Κλείνοντας, παραθέτω τους στίχους του ποιητή μας Κώστα Καρυωτάκη, ελπίζοντας να ξεπροβάλλει το ΦΩΣ μέσα από το σκοτάδι της απώλειας και της θλίψης.

«Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά……..η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη, και ογραίνοντας την άμμο το πρωί ,μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι , μου λέει για κάποια που ’ζησα ζωή!»