Η ανατροφή ενός παιδιού με αναπηρία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Από μόνη της η ανατροφή ενός παιδιού αποτελεί μια πρόκληση, πόσω μάλλον όταν το παιδί χρήζει ιδιαίτερων αναγκών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), ως ανακουφιστική φροντίδα έχει οριστεί η φροντίδα εκείνη που έχει στόχο τη διασφάλιση της ποιότητας ζωής ασθενών (και των οικογενειών τους) που πάσχουν από νοσήματα απειλητικά για τη ζωή.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές τα τελευταία χρόνια στο σχολικό περιβάλλον είναι πολλές και η διαχείριση αυτών επιδρά είτε θετικά είτε αρνητικά στην ψυχοκοινωνική τους προσαρμογή και συνάμα σχετίζεται με την εκδήλωση δυσκολιών τόσο σε μαθησιακό όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό, συμπεριφορικό επίπεδο.

Τα θετικά συναισθήματα συμβάλλουν σημαντικά στη προσαρμοστικότητα του ατόμου απέναντι σε στεσσογόνες/τραυματικές καταστάσεις, καθώς βοηθούν την ανάπτυξη των κατάλληλων δεξιοτήτων ώστε το άτομο να επιτύχει αυτορύθμιση και αυτοέλεγχο όταν οι καταστάσεις το επιτάσσουν.

Ο θάνατος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και μοιάζει –κατά κάποιο τρόπο- να έχουμε την ανθεκτικότητα να τον ξεπερνάμε και να προχωράμε τη ζωή μας μετά από απώλειες που βιώνουμε. Μέσα από τη διαδικασία του πένθους είμαστε σε θέση να επανέλθουμε στην πρότερη ζωή μας και να προσαρμοστούμε στις όποιες αλλαγές επιφέρει αυτή η απώλεια.