Ο Γκάντι ήθελε να καταλάβουν οι άνθρωποι τις έννοιες της μη βίας πέρα από την απλή αποφυγή σωματικής επίθεσης. Μερικές φορές ακούω τον κόσμο να λέει ότι είχε ένα ουτοπικό όραμα που είναι ανεφάρμοστο στον πραγματικό κόσμο. Οι αρχές αυτές είναι απολύτως βασικές για τον πολιτισμό και τις αγνοούμε με δική μας ευθύνη.

Παρόλο που ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, πολλές χώρες έχουν καταδείξει την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του φαινομένου (ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες) συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες. Παρακάτω ακολουθεί ένας πλήρης οδηγός εφ' όλης της ύλης για τον σχολικό εκφοβισμό.

Με το «Panic Button» η γυναίκα που απειλείται θα έχει άμεση υποστήριξη από το κράτος.

Μου λέει ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εμένα. Είναι δυνατόν να με αγαπάει και να μου φέρεται έτσι...;

Η «σκληρή αγάπη» και η «πειθαρχία» αποτελούν συχνές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της κακομεταχείρισης. Από όλα τα ρητά, υπάρχει ένα που απεχθανόμαι περισσότερο: «Τα ραβδιά και οι πέτρες μπορεί να σπάσουν τα κόκκαλά μου , αλλά τα λόγια δε θα με πληγώσουν ποτέ.»

Ο άνθρωπος χρειάζεται συναισθηματικούς δεσμούς με τους «σημαντικούς» άλλους για να είναι σωματικά και ψυχικά υγιής, για να καταφέρει να επιβιώσει. Το συναισθηματικό δέσιμο είναι μια ανάγκη πρωταρχική και τόσο σημαντική, όσο και η ανάγκη για τροφή και ασφάλεια. Η στέρηση της ψυχικής επαφής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.

Τι κάνει έναν άνθρωπο εγκληματία; Ας δούμε τι λένε οι επιστημονικές έρευνες.

Διαδραματίζονται καθημερινά αθλητικά γεγονότα που μας θυμίζουν εμφατικά πόσο μεγάλη, και μοναδική, δύναμη κινητοποίησης του κόσμου έχει ο αθλητισμός. Εκατομμύρια φιλάθλων και οπαδών παρακολουθούν, συμμετέχουν με όποιους τρόπους μπορούν, γιορτάζουν έξαλλα και θλίβονται του θανατά με τις αποτυχίες και ήττες.

Αυξήθηκε κατά 20 με 30%, σε σχέση με την χρονική περίοδο πριν από την πανδημία, η προσέλευση περιστατικών στα εξωτερικά ιατρεία του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, για διαταραχές συμπεριφοράς και επιθετικότητας.

Victim blaming. Πόσο συχνό φαινόμενο στην εποχή μας! Πρόκειται για την ενοχοποίηση αυτού που έχει υποστεί την αδικία, τη βία, την κακοποιητική συμπεριφορά. Ουσιαστικά, όταν περιγράφουμε τέτοια φαινόμενα αναφερόμαστε στην ενοχοποίηση του θύματος.

Το τελευταίο διάστημα αρχίζουν να γνωστοποιούνται συμπεριφορές βίας τόσο σωματικής όσο και λεκτικής στο ενδοοικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον στην χώρα μας. Η ναρκισσιστική διαταραχή την οποία και θα αναλύσουμε παρακάτω μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να αποτελέσει και βασικό συνδετικό στοιχείο στο εγχείρημα αναζήτησης αιτιών και παραγόντων που επηρεάζουν αισθητά την δραματική αύξηση συμπεριφορών βίας τόσο στην οικογένεια όσο και στην δουλειά του ατόμου. 

Εφηβεία και όχι ΕφηΒΙΑ, είναι ο τίτλος που θα μπορούσαμε να δώσουμε στη συνέντευξη που έδωσε η Ψυχολόγος της Ison Psychometrica, κα. Έλενα Αβραντίνη, στην Έλενα Καλαμπαλίκη

Η Νευροεγκληματολογία συνδέεται με το νομικό σύστημα σε τρία βασικά επίπεδα: την πρόληψη, την πρόβλεψη και την τιμωρία (Focquaert, 2019).

Η βία κατά των γυναικών παραμένει ένα δραματικά διαδεδομένο ζήτημα σε όλο τον κόσμο, που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Τα παιδιά συχνά αντλoύν ισχυρές κοινωνικές ή αντικοινωνικές ιδέες από παιδικές ταινίες και κινούμενα σχέδια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, όλες οι μορφές βίας (σωματικές βλάβες, ληστείες, χρήση όπλων, βιασμοί, εκφοβισμοί) μεταξύ ανηλίκων παρουσιάζουν αυξητική τάση την τελευταία πενταετία. 

Στην καθημερινότητά μας, γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών που αναδεικνύουν μια πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης: κακοποίηση, βία, γυναικοκτονίες, εκμετάλλευση παιδιών.

Η επιθετικότητα στο σχολικό περιβάλλον είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και η ομόφωνη γνώμη είναι ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που κινδυνεύει να αποκτήσει δυναμική στο τομέα της εκπαίδευσης.

Βία, εθισμός και αυτοκτονίες ταλανίζουν τους νέους του Καναδά, ένα φαινόμενο που συνδέεται με την υποβάθμιση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Ακούγοντας τη λέξη εθισμός κατευθείαν στο νου μας έρχονται τοξικές ουσίες, αλκοόλ, τζόγος και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να κάνει την ύπαρξη μας να κρέμεται από την ηδονή που παίρνει κάνοντας τη χρήση τους. η κοινωνία καταδικάζει, οι ίδιοι οι εθισμένοι και οι οικείοι τους, στιγματίζονται και η ζωή τους βαδίζει χέρι χέρι με την εξάρτηση.

Επίσημα ανακοινώνεται η νέα επέκταση της Τηλεφωνικής Γραμμής Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης 10306 από το Υπουργείο Υγείας που σχετίζεται με ζητήματα βίας και επιθετικής συμπεριφοράς σε παιδιά και εφήβους.