5 αρχές μη βίας του Γκάντι

Ακρόαση άρθρου......

Ο Γκάντι ήθελε να καταλάβουν οι άνθρωποι τις έννοιες της μη βίας πέρα από την απλή αποφυγή σωματικής επίθεσης. Μερικές φορές ακούω τον κόσμο να λέει ότι είχε ένα ουτοπικό όραμα που είναι ανεφάρμοστο στον πραγματικό κόσμο. Οι αρχές αυτές είναι απολύτως βασικές για τον πολιτισμό και τις αγνοούμε με δική μας ευθύνη.

Αρχές μη βίας

Οι 5 αρχές μη βίας του Γκάντι είναι:

• Σεβασμός
• Κατανόηση
• Αποδοχή
• Εκτίμηση
• Συμπόνια

Ο σεβασμός και η κατανόηση προς τους άλλους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, τη φυλή, την κάστα ή τη χώρα, είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει ο κόσμος μπροστά. Τα τείχη και οι διαχωρισμοί, στο τέλος μόνο κακό κάνουν, οδηγώντας σε θυμό, επανάσταση και βία. Αντίθετα, όταν σεβόμαστε και κατανοούμε ο ένας τον άλλον, περνάμε αβίαστα στην τρίτη αρχή, την αποδοχή. Η ικανότητα να αποδεχόμαστε άλλες απόψεις και θέσεις, μας επιτρέπει να γινόμαστε δυνατότεροι και σοφότεροι.

Οι άλλες δύο αρχές της μη βίας -η εκτίμηση και η συμπόνια- φέρνουν προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση, καθώς και μεγαλύτερη αρμονία στον κόσμο.

Η εκτίμηση έχει πολύ μεγάλη απήχηση στους ανθρώπους και μπορεί να κάνει τη διαφορά σε βάθος στη ζωή του καθενός μας. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί με τα πολλά χρήματα, αλλά εκείνοι που μπορούν να εκτιμήσουν την ομορφιά και την καλοσύνη γύρω τους. Εύκολα βρίσκουμε λόγους να παραπονιόμαστε, να κριτικάρουμε και να δείχνουμε με το δάχτυλο τα στραβά.

Αντίθετα, μπορούμε να χαρίσουμε στους εαυτούς μας πολύ περισσότερη χαρά, επιλέγοντας κάθε μέρα πράγματα που μπορούμε να εκτιμήσουμε.

Ο Γκάντι αναζητούσε το καλό στον καθένα. Μερικές φορές, όταν επισκέπτομαι την Ινδία, συναντώ παιδιά και οικογένειες που έχουν πολύ λιγότερα από τους περισσότερους Αμερικανούς, ωστόσο δείχνουν να εκτιμούν πολύ περισσότερο αυτά που έχουν. Αναρωτιέμαι αν μειώνουμε την ικανότητα μας να εκτιμούμε πράγματα, επειδή πνιγόμαστε μέσα στα υπερβολικά πολλά αγαθά. Είναι σαν να περνάμε τη ζωή μας μπροστά σε έναν μπουφέ όπου μπορείς να φας κατά βούληση, με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουμε τη γεύση ενός κοινού γυαλιστερού μήλου.

Εξασκώντας την ευγνωμοσύνη

Αν το να βρίσκετε λόγους για να είστε ευγνώμονες δεν σας έρχεται φυσικά, μπορείτε να μάθετε πώς να το κάνετε με μερικά απλά βήματα. Κοντοσταθείτε μερικά λεπτά στη διάρκεια της ημέρας για να εκτιμήσετε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ένα ανθισμένο λουλούδι ή το γέλιο ενός παιδιού. Κοιτάξτε τη ζωή σας σαν τρίτος και σκεφτείτε όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που θα ήθελαν να είναι στη θέση σας.

Κάνετε μια λίστα των πραγμάτων που εκτιμάτε για την οικογένεια και τους φίλους σας. Μπορείτε να τη φυλάτε σε ένα συρτάρι και να τη διαβάζετε κάθε φορά που χρειάζεστε μια υπενθύμιση ότι η ευγνωμοσύνη πηγάζει από μέσα μας και όχι απ' έξω.

Φερόμαστε βίαια στον εαυτό μας όταν εστιάζουμε σε αυτό που δεν έχουμε, αντί στα δώρα που μας έχουν δοθεί. Δεν χρειάζεται να πιστεύετε σε μία συγκεκριμένη θρησκεία, ούτε καν σε οποιαδήποτε θρησκεία, για να εκτιμάτε τα θαύματα και τα μυστήρια του κόσμου -είναι εκεί έξω για όλους μας. Εκτιμώντας τα πράγματα στη ζωή σας, μπορείτε να αλλάξετε τη συμπεριφορά και την προοπτική σας για τον κόσμο.

Πολύ συχνά συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με εκείνους που έχουν περισσότερα από εμάς. Αλλά εκτιμώντας όσα έχουμε, οδηγούμαστε σε συμπόνια γι' αυτούς που χρειάζονται τη βοήθειά μας.

Συμπόνια δεν είναι απλώς κόβω μια επιταγή στο τάδε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Όταν ενεργείτε μέσα από συμπόνια, σταματάτε για να βρείτε τη δύναμη και τις ελπίδες ενός άλλου ανθρώπου και ανακαλύπτετε τι πρέπει να κάνετε για να τον βοηθήσετε να γίνει ανεξάρτητος. Όταν συμπεριφέρεστε στους άλλους με συμπόνια, αναγνωρίζετε την ανάγκη τους για αυτοεκτίμηση και συμπεριφέρεστε σε όλους ισότιμα.

Μόλις καταλάβετε τους άλλους και τους ενσωματώσετε στη ζωή σας, οι αρχές της μη βίας θα σας φαίνονται απολύτως απαραίτητες για την ευημερία και την ειρήνη του καθενός και του κόσμου συνολικά. Φανταστείτε την ευτυχία που θα νιώθαμε και θα μεταδίδαμε στους άλλους, αν ζούσαμε σύμφωνα με αυτές τις πέντε αρχές: σεβασμό, κατανόηση, αποδοχή, εκτίμηση και συμπόνια.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Το δώρο του θυμού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.