Τα συναισθήματα επηρεάζουν συνεχώς τις διαδικασίες σκέψης και τις αποφάσεις μας, κάτω από το επίπεδο της επίγνωσής μας. Και το πιο κοινό συναίσθημα είναι η επιθυμία για ευχαρίστηση και η αποφυγή του πόνου.

Εάν κάποιος σας ρωτούσε τι επιθυμείτε για το παιδί σας, πιθανότατα θα απαντούσατε να είναι ευτυχισμένο. Δεν είναι κακό να θέλεις τα παιδιά σου να έχουν την ικανότητα να γίνουν ευτυχισμένα. Αλλά μήπως έχουμε επενδύσει πάρα πολύ στην ιδέα του ευτυχισμένου, στην εικόνα της τέλειας οικογένειαςπου περνάει υπέροχα παίζοντας στο λιβάδι ή κάνοντας πικνικ ανάμεσα στα αγριολούλουδα;

Και ενώ είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη εμπειρία, παραμένει αόριστη και κρυμμένη – το φάντασμα στη μηχανή (Gilbert Ryle). Ένα επιφαινόμενο της πολυπλοκότητας του φυσικού εγκεφάλου. Η συνείδηση φαίνεται να αναδύεται από τη δραστηριότητα δισεκατομμυρίων νευρώνων, σαν τις φυσαλίδες που ξεσπούν στην κορυφή ενός ποτηριού σαμπάνιας.

Δε γεννιόμαστε με την ικανότητα να διαχειριζόμαστε τις παρορμήσεις μας και να πειθαρχούμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνουμε στην παιδική μας ηλικία -μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, στο σχολικό σύστημα, στις εξωσχολικές δραστηριότητες και λοιπά.

Το Ho'oponopono είναι μια πανάρχαιη τεχνική της Χαβάης για την αντιμετώπιση μιας σύγκρουσης με βάση την ευθύνη, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη και τη συγχώρηση.

Η συνάντηση με το περιβάλλον, μεταξύ του ''εγώ' και του ''όχι εγώ'', δεν είναι μια διαδικασία παθητική. Παίρνουμε και διαλέγουμε και, συγχρόνως, και το περιβάλλον παίρνει και διαλέγει. Αυτή η διάδραση ως βίωμα από μόνο του είναι πολύπλοκο, ενίοτε δύσκολο και συγχρόνως έχει ρoή. Βέβαια, πολλές φορές οι άνθρωποι - θεωρώντας το έξυπνο τρόπο επιβίωσης - μεταβάλλουμε το βίωμα αυτό, χειριζόμενοι το όριο επαφής του, ώστε να αντέξουμε αυτό που μας ζητείται από τη διάδραση.

Η ύπνωση ως φαινόμενο υπάρχει από την αρχή της δημιουργίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι μια φυσική ικανότητα του ατόμου που συναντάται σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς (Αρχαία Ελλάδα, Αίγυπτος) και μπορεί να βιωθεί από κάθε άτομο, σε κάθε συνθήκη.

Τι είναι το κοινωνικό άγχος; Το κοινωνικό άγχος, γνωστό και ως κοινωνική φοβία, αφορά τον έντονο φόβο ή τη δυσφορία που βιώνει ένα άτομο σε κοινωνικές καταστάσεις, όταν αλληλοεπιδρά με ένα άλλο άτομο ή με μια ομάδα, ή όταν πρέπει να κάνει μια δραστηριότητα μπροστά σε άλλους.

Καθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Πιθανό, κάποια στιγμή να πάρουμε μια απόφαση, η οποία, εν συνεχεία, να αποδειχθεί λάθος. Το θετικό από την αναγνώριση του λάθους μας είναι να συνειδητοποιήσουμε που κάναμε λανθασμένη εκτίμηση.

Η εξέλιξη και οι αλλαγές αποτελούν βασικό στοιχείο του φυσικού μας κόσμου, αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλαγές συμβαίνουν διαρκώς κατά την πορεία των ετών, στο φυσικό μας περιβάλλον, στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια, σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής (σχέσεις, καθημερινές συνήθειες, εργασία, οικογένεια, κλπ), αλλά και εντός μας σε ό,τι αφορά τους τρόπους που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και την ύπαρξή μας μέσα σε αυτόν.

Οι γονείς μπορούν μόνο να διδάξουν στα παιδιά τους αυτά που ξέρουν, αυτά που δέχτηκαν και έμαθαν στη ζωή τους, ειδικά όσα είδαν, άκουσαν και δέχτηκαν στην παιδική τους ηλικία. Οι γονείς σου ποτέ δεν θα μπορέσουν να σου μάθουν αυτά που δεν ξέρουν ή που δεν έζησαν. Όλοι κάνουμε τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουμε. Ακόμα και οι λεγόμενοι «κακοί» άνθρωποι κάνουν τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουν.

Άρχισα να παίζω τένις σε ηλικία περίπου τεσσάρων ετών. Οι γονείς μου δεν ονειρεύονταν να με κάνουν πρωταθλητή (προς μεγάλη μου απογοήτευση). Απλώς τους άρεσε να παίζουν τένις.
Περνούσα τα περισσότερα Σαββατοκύριακά μου στο γήπεδο.

Έχοντας ως προϋπόθεση ότι μόνο μια θεμελιακή αλλαγή στον ανθρώπινο χαρακτήρα, που θα τον προσανατολίσει από τον κυρίαρχο σήμερα τρόπο του «να έχεις» στον τρόπο του «να είσαι», μπορεί να μας σώσει από την ψυχολογική και οικονομική καταστροφή, τίθεται το ερώτημα: είναι δυνατή μία ευρείας κλίμακας αλλαγή του χαρακτήρα και, αν ναι, πώς θα επέλθει;

Νέο Online Σεμινάριο χαμηλού κόστους, στις 29/03/2022, μέ θέμα:  πόσο σημαντικός είναι ο τρόπος που επικοινωνούμε για τις σχέσεις μαςκαι εισηγήτριες τις Μαίρη Παναγοπούλου και Ολυμπία Ποντίκη.

Η γαλήνη δεν είναι ένα γεγονός του μυαλού. Όλοι οι ψυχίατροι της Δύσης έχουν κάνει ένα θεμελιώδες λάθος από αυτή την άποψη. Οι Δυτικοί ψυχίατροι έχουν προσπαθήσει να προσφέρουν γαλήνη στον άνθρωπο μέσω του νου του. Δεν θα το πετύχουν ποτέ. Η γαλήνη δεν είναι ένα πράγμα του νου. Στο επίπεδο του μυαλού, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να υπάρξει μια ρύθμιση, ένας συμβιβασμός, αλλά ποτέ γαλήνη.

Η πανδημία έχει αλλάξει ριζικά την καθημερινότητα των περισσότερων από εμάς, διαμορφώνοντας μια καινούργια πραγματικότητα με δυσκολίες και προκλήσεις. Το Δίκτυο Πρόληψης και Έγκαιρης Παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ προτείνει έναν δεκάλογο για το πώς μπορούμε να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση, να αντλήσουμε από τα αποθέματά μας και να υπερβούμε τις αντιξοότητες, φροντίζοντας τον εαυτό μας και τους άλλους.

Στη κορυφαία του νουβέλα «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», ο Τολστόι αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη ζωή ενός ζωντανού-νεκρού, που όταν ο θάνατος του χτυπάει την πόρτα, ο Ιβάν Ίλιτς ο ήρωας της ιστορίας, τότε και μόνο τότε παίρνει το μονοπάτι που οδηγεί στην αληθινή ζωή.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε εκ φύσεως την τάση να συγκρινόμαστε με τους άλλους. Μετράμε συνεχώς την κοινωνική θέση των ανθρώπων, τα επίπεδα σεβασμού και προσοχής που απολαμβάνουν και παρατηρούμε τυχόν διαφορές ανάμεσα σ’ αυτά που έχουμε και σ’ εκείνα που έχουν. 

Δεν ήταν δα και λίγο αυτό που περάσαμε και θα συνεχίσουμε να περνάμε…Ο κορωνοϊός κατάφερε να κατευθύνει και να ελέγξει είτε άμεσα, είτε έμμεσα τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Η διείσδυση αποτελεί βασικό διακριτικό του, που μας έκανε όλους να νιώθουμε «ανελεύθεροι και εξουσιασμένοι». Κινητοποίησε ολόκληρους πληθυσμούς ανά τον κόσμο και κατόπιν περιφρόνησε και ανάδειξε την μετριότητα του σύγχρονου ανθρώπου.

Η διεργασία της γονικότητας αναφέρεται στις γενικές μεταβολές της σχέσης γονέα-παιδιού. Τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν τη σχέση είναι επίσης αυτά που περιγράφουν τη διεργασία. Είναι το δοχείο που περιέχει τις λεπτομέρειες. Επί παραδείγματι, η διεργασία της σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων -για να χρησιμοποιήσουμε μια διάσταση- μπορεί είτε να βασίζεται στον σεβασμό είτε όχι. Στην πραγματικότητα όμως οι σχέσεις είναι πολυδιάστατες και πολύπλοκες.