Γιατί έλκομαι από ανθρώπους που δεν είναι Συναισθηματικά Διαθέσιμοι;

Ακρόαση άρθρου......

Έχεις νιώσει ποτέ, πως οι ερωτικές σου σχέσεις ακολουθούν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο; Ίσως, στην αρχή όλα να δείχνουν πολλά υποσχόμενα – οι άνθρωποι που προσελκύεις δείχνουν ενδιαφέρον, η επικοινωνία είναι ζωντανή και φαίνεται πως κάτι ουσιαστικό γεννιέται.

Όμως, λίγο αργότερα, κάτι αλλάζει. Απομακρύνονται, αποφεύγουν την οικειότητα ή δείχνουν αδυναμία να συνδεθούν πραγματικά. Και εσύ μένεις με την ίδια αίσθηση απογοήτευσης, σαν να έχεις ξαναζήσει ακριβώς το ίδιο σενάριο.

Αν αυτή η εμπειρία σου φαίνεται γνώριμη, δεν είναι τυχαία. Δεν πρόκειται απλώς για ατυχείς επιλογές ή για συγκυρίες που σε φέρνουν μπροστά σε συναισθηματικά μη διαθέσιμους ανθρώπους. Ίσως, υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος που επαναλαμβάνεται αυτό το μοτίβο στις σχέσεις σου – ένας μηχανισμός που λειτουργεί στο παρασκήνιο και σε οδηγεί ξανά και ξανά στην ίδια απογοήτευση.

Οι σχέσεις μας συχνά λειτουργούν σαν καθρέφτης των βαθύτερων πεποιθήσεών μας, των εμπειριών που κουβαλάμε και των προτύπων που έχουμε διαμορφώσει για την αγάπη και την οικειότητα. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε, μπορεί να αναπαράγουμε γνώριμες δυναμικές, ακόμα και αν αυτές μας πληγώνουν.

Ίσως, μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι η αγάπη δεν έρχεται εύκολα, ότι πρέπει να την κερδίσουμε ή ότι η οικειότητα συνοδεύεται από πόνο και απόρριψη. Ίσως, κατά την παιδική μας ηλικία, μάθαμε, ότι η στοργή ερχόταν με προϋποθέσεις - μπορεί να έπρεπε να είμαστε “καλοί”, να μην εκφράζουμε υπερβολικά συναισθήματα, να προσπαθούμε για να κερδίσουμε την προσοχή και την αποδοχή.

Μπορεί οι σημαντικοί ενήλικες στη ζωή μας να ήταν οι ίδιοι απόμακροι, να δυσκολεύονταν να δείξουν συναισθήματα ή να έδιναν ανάμεικτα μηνύματα για το αν και πότε μπορούσαμε να βασιστούμε πάνω τους. Αυτές οι εμπειρίες χαράσσονται βαθιά μέσα μας και γίνονται το σημείο αναφοράς μας για το πώς λειτουργούν οι σχέσεις. Έτσι, ακόμα και όταν συναντάμε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να δώσουν αγάπη και σταθερότητα, μπορεί να μην τους αναγνωρίζουμε ως “ελκυστικούς” ή να μην αισθανόμαστε την ίδια ένταση που νιώθουμε, όταν χρειάζεται να παλέψουμε για να κρατήσουμε κάποιον κοντά μας.  Και κάπως έτσι, οι σχέσεις που μας τραβούν περισσότερο είναι εκείνες που επιβεβαιώνουν αυτές τις πεποιθήσεις, ακόμα και αν μας οδηγούν στην ίδια απογοήτευση. 

Η έλξη προς μη διαθέσιμους ανθρώπους μπορεί, επίσης, να είναι ένας τρόπος να αποφύγουμε, σε βάθος, τη δική μας ευαλωτότητα.

Αν έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν, το να επενδύουμε σε ανθρώπους που δεν είναι πραγματικά διαθέσιμοι δημιουργεί μια αίσθηση ελέγχου - ξέρουμε ήδη πού θα οδηγήσει αυτή η ιστορία, γνωρίζουμε το μοτίβο και, όσο και αν πονάει, είναι κάτι οικείο.

Δε χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τον φόβο της αληθινής εγγύτητας, γιατί με έναν μη διαθέσιμο σύντροφο, αυτή η εγγύτητα είναι πάντα λίγο εκτός εμβέλειας.

Υπάρχει μια υποσυνείδητη “ασφάλεια” στο να κυνηγάμε κάποιον που δεν είναι πραγματικά εκεί, γιατί αυτό μας προστατεύει από το να αφεθούμε ολοκληρωτικά και να ρισκάρουμε να πληγωθούμε σε μια σχέση που έχει πραγματικές προοπτικές.

Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, να νιώθεις πως υπάρχει ένα αόρατο νήμα που συνδέει τις ερωτικές σου εμπειρίες, σαν να καταλήγεις πάντα στο ίδιο σημείο, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες.

Το υποσυνείδητο έχει την τάση να αναζητά αυτό που του είναι οικείο, ακόμα και όταν αυτό δεν σε εξυπηρετεί πραγματικά.

Και έτσι, μπορεί να βρίσκεσαι ξανά και ξανά σε σχέσεις, όπου νιώθεις, ότι πρέπει να προσπαθήσεις για να σε δουν, να σε επιλέξουν, να σου δώσουν την αγάπη που λαχταράς. Ίσως, να πιστεύεις πως αν καταφέρεις να αλλάξεις τον άλλον, να τον κάνεις να νιώσει αρκετά ασφαλής ώστε να μείνει, τότε θα αποδείξεις κάτι και για εσένα. Ότι είσαι άξιος αγάπης, ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά.

Όμως, η αλήθεια είναι πως όσο κυνηγάς την αποδοχή από ανθρώπους που δεν μπορούν να στη δώσουν, τόσο περισσότερο διαιωνίζεις τον ίδιο κύκλο. Η λύση δεν βρίσκεται στο να προσπαθήσεις περισσότερο, να γίνεις διαφορετικός, να αποδείξεις κάτι σε κάποιον άλλο.

Η λύση ξεκινά από τη στιγμή που θα δεις καθαρά αυτό το μοτίβο, θα αναρωτηθείς τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι και θα αρχίσεις να στρέφεσαι προς σχέσεις που δεν σε αφήνουν να αναρωτιέσαι για την αξία σου.

Δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν να μείνει, ούτε να αποδείξεις την αξία σου μέσα από σχέσεις που σε αφήνουν να αμφιβάλλεις.

Μόνο όταν αρχίσεις να στρέφεσαι προς ανθρώπους που είναι πραγματικά παρόντες, θα δεις ότι η αγάπη δεν χρειάζεται να είναι ένας διαρκής αγώνας. Μπορεί απλώς να υπάρχει – σταθερή, διαθέσιμη, και αβίαστη.