Τα παιδιά θέλουν να μάθουν για τον θάνατο. Εμείς είμαστε αυτοί που τους στερούμε τις απαραίτητες πληροφορίες ή που προσφέρουμε πληροφορίες που δημιουργούν περισσότερες απορίες, φόβο και σύγχυση.
Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μπορούν να το διαισθάνθούν όταν δεν τους αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η τοξικότητα στο εργασιακό περιβάλλον δεν είναι καινούριο νέο. Μάλιστα, με την ανάγκη όλο και περισσότερων να τοποθετούν την ισορροπία, τις προσωπικές αξίες, την ικανοποίηση και την ψυχική υγεία πάνω και από το μηνιαίο εισόδημά τους, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει ότι και η ανέχεια απέναντι σε αυτού του είδους το περιβάλλον, μειώνεται ολοένα και περισσότερο.

Γιατί δεν είμαι καλά; Τι είναι αυτό που έχω; Μήπως σπάει το φράγμα του φυσιολογικού; Πώς μου προέκυψε; Γιατί να το παθαίνω; Θα μπορέσω να το διαχειριστώ; Η αλήθεια είναι ότι ο πόνος στη ζωή είναι ένα μέρος της ψυχής από τον οποίο γινόμαστε σοφότεροι.

Δυστυχώς, η διαδρομή μας δεν είναι φτιαγμένη μόνο για τις χαρές… Στην καθημερινότητά μας ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις. Επιπλέον, πιο επίπονα γεγονότα όπως, ο θάνατος, η ασθένεια, η απόλυση ή το διαζύγιο είναι μέρος της ζωής μας. Πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε;

Θέλω να ξεχάσετε ο,τιδήποτε έχετε μάθει σε όλη σας τη ζωή. Αυτή είναι η αρχή μιας καινούριας κατανόησης του κόσμου, ενός νέου ονείρου. Το όνειρο που ζούμε είναι δικό μας δημιούργημα. Είναι ο τρόπος που εσείς αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα κι άρα μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.

Ο θάνατος και η απώλεια έχουν αποτελέσει αντικείμενο φιλοσοφικού στοχασμού από την αρχαιότητα έως τους σύγχρονους φιλοσόφους ανά τον κόσμο. Ο Πλάτωνας όπως αποτυπώνεται στο φιλοσοφικό του έργο στην Πολιτεία και τον Φαίδωνα,  βλέπει τον θάνατο "μακάριον", ως απελευθέρωση της ψυχής από το σώμα, οδηγώντας την σε έναν ανώτερο, αιώνιο κόσμο.

Τα συναισθήματα ποικίλλουν σε ένα ευρύ φάσμα, από πολύ ανεπαίσθητα, ήπια ή φευγαλέα έως έντονα φορτισμένα, ισχυρά ή επίμονα.

Ως ανθρώπινα όντα γεννιόμαστε σε έναν κόσμο όπου χρειάζεται να αλληλεπιδράσουμε με τους άλλους ανθρώπους και με το περιβάλλον που ζούμε, ώστε να επιβιώσουμε βιολογικά και ψυχολογικά.

Το Νευρικό μας Σύστημα διαθέτει πολύπλοκους και θαυμαστούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την αντίληψη του περιβάλλοντος και την αντίληψη της ύπαρξης και αλληλεπίδρασής μας μέσα σε αυτό ως μοναδικά, ξεχωριστά άτομα. Αποτελεί επίσης τη βάση των ψυχικών μας λειτουργιών και το κέντρο ελέγχου όλων των οργάνων του σώματος μας, καθώς ρυθμίζει τη μεταξύ τους αρμονική συνεργασία.

Η ομάδα του εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου ψυχολογίας της Πύλης μας σας παρουσιάζει τα αγαπημένα βιβλία του αναγνωστικού κοινού του Psychology.gr για τον Αύγουστο του 2020. Βιβλία για την εσωτερική μεταμόρφωση, την κατάθλιψη, την απώλεια, την εστίαση της προσοχής, αλλά και βιβλία πιο εξειδικευμένα όπως οι Θεωρίες προσωπικότητας, αποτέλεσαν γι αυτό το μήνα την αγαπημένη θεματολογία των αναγνωστών μας.

Δείτε αναλυτικά τα βιβλία και αποκτήστε τα από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας της Πύλης μας.

Η ακρόαση μουσικής έχει ευεργετικές ιδιότητες στους ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο. Η μουσική μπορεί εύκολα να εισαχθεί στο κλινικό πλαίσιο, βελτιώνοντας αρκετά την κατάσταση των ασθενών. Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι σκληρές και επιβαρύνουν τον οργανισμό του ασθενούς.

Διαχρονικά είναι σημαντικό να ειπωθεί πως το πένθος είναι μια πολυσύνθετη έννοια, που πλέον απασχολεί αρκετά την επιστήμη και τους διάφορους κλάδους της.

Καμιά φορά οι οικογένειες έχουν μυστικά, τα οποία είναι στην ουσία ψέματα. Μπορεί να μη σας περνάει από το μυαλό να το δείτε έτσι. Μπορεί να πιστεύετε ότι κρατάτε μυστικές κάποιες πληροφορίες τις οποίες το παιδί δε χρειάζεται να ξέρει για το καλό του.

Αν η απώλεια του αγαπημένου σας προσώπου είναι πρόσφατη, μπορεί να σας απασχολούν κάποιες από τις παρακάτω σκέψεις ή να βιώνετε κάποια από τα παρακάτω συναισθήματα:

Σίγουρα έχεις ακούσει για τη δύναμη της θετικής σκέψης, για τις θετικές δηλώσεις, για τη θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων και πιθανότατα έχεις δοκιμάσει να εφαρμόσεις κάτι από αυτά και από άλλα ακόμα. Πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση «Σκέψου θετικά» και πόσες φορές έχεις πει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου «Σκέψου θετικά» με την προσδοκία πως όλα θα αλλάξουν μαγικά όπως διαδίδεται;

Πριν από μερικά χρόνια στο μετρό της Ουάσιγκτον στη στάση L’Enfant Plaza ένας βιολιστής έπαιζε για 45 λεπτά.

Το πένθος συνιστά αναμφίβολα μια τραυματική εμπειρία για το άτομο που το βιώνει, μολονότι είναι μια εμπειρία ξεχωριστή. Είναι αποχωρισμός, οδυνηρός και συγχρόνως πανανθρώπινος. Την ίδια στιγμή, χαρακτηρίζεται από κάποια πολύ συγκεκριμένα γνωρίσματα, όπως η θλίψη, ο θυμός και οι ενοχές σε συναισθηματικό επίπεδο και ενίοτε αντιδράσεις του σώματος, που παρατηρούνται, ως αποτέλεσμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. 

Το ζήτημα της διαχείρισης του πένθους αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς κάθε άνθρωπος θα αντιμετωπίσει στη διάρκεια της ζωής του την απώλεια ενός ή περισσότερων κοντινών του ανθρώπων, από διαφορετικά αίτια και συχνά με απρόσμενο τρόπο.

Αν όλο σου το δόσιμο έχει στόχο να «πάρεις», σκέψου πόσο φοβισμένος άνθρωπος θα καταντήσεις.

Πολύ σύντομα, θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι: «Παίρνω αρκετά σαν αντάλλαγμα;» Αυτός ο τρόπος σκέψης αναπτύσσει την ανάγκη σου να ελέγχεις τους άλλους, ώστε να μη βρεθείς «χασμένος» από τη συναλλαγή, γεγονός που καταστρέφει την ηρεμία του νου σου και γεννά μέσα σου θυμό και πίκρα.

Αν προσπαθείς να αλλάξεις κάτι με μεθόδους και τακτικές που μέχρι τώρα δεν είχαν αποτέλεσμα, αυτό λέγεται παραφροσύνη - Αϊνστάιν

Ο Αινστάιν, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, δήλωσε πως θεωρούσε τον θάνατο σαν ένα παλιό χρέος που έπρεπε να ξεπληρώσει…