Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο καθένας μας μπορεί να θυμώσει. Αυτό είναι εύκολο. Το να θυμώσουμε όμως με τον σωστό άνθρωπο, για το σωστό λόγο και με το σωστό τρόπο, δεν είναι και τόσο εύκολο. Ο θυμός δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις ο ίδιος. Ερμηνεύεται μέσα στο πλαίσιο στο οποίο συμβαίνει. Μπορεί να καλύπτει ένα άλλο συναίσθημα, ή να μετατοπίζεται προς διαφορετικό άτομο από αυτό που συνδέεται.

Η εξέλιξη και οι αλλαγές αποτελούν βασικό στοιχείο του φυσικού μας κόσμου, αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλαγές συμβαίνουν διαρκώς κατά την πορεία των ετών, στο φυσικό μας περιβάλλον, στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια, σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής (σχέσεις, καθημερινές συνήθειες, εργασία, οικογένεια, κλπ), αλλά και εντός μας σε ό,τι αφορά τους τρόπους που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και την ύπαρξή μας μέσα σε αυτόν.

Ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς φταίει, αλλά ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Mιλώντας για την απώλεια και το πένθος E-learning σεμινάριο στην πλατφόρμα εκπαίδευσης tetedu.gr

Το πένθος τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες έχει απασχολήσει αρκετά την επιστήμη της Ψυχολογίας και δεν είναι λίγες οι έρευνες και οι μελέτες που έχουν γίνει με αφορμή αυτό.

“Ποιος πήρε το τυρί μου;” Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα για την απώλεια και, μάλιστα, για το πώς η απώλεια μπορεί να μετασχηματιστεί σε ευκαιρία. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως όλες οι αλλαγές, ακόμη και οι θετικές, εμπεριέχουν πένθος, όπως και ότι όλες οι απώλειες απαιτούν αλλαγή.

Την απώλεια την συσχετίζουμε συχνά με το πένθος και το θάνατο, το οποίο είναι λάθος όμως.

Η απώλεια και το πένθος μπορεί να συσχετιστούν με διάφορα ερεθίσματα όπως είναι η απόλυση, η παραίτηση, μία παλίνδρομη κύηση, η υπογονιμότητα, ο κορωνοϊός για όλα όσα αλλάξανε, ένα διαζύγιο, έντονα οικονομικά προβλήματα, η μετακόμιση σε ένα άγνωστο περιβάλλον, η αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος ή θέσης, η απομάκρυνση από φίλους και οικογένεια, ο χωρισμός.

Να σε φροντίζεις! Στόχος 2022; Στόχος της ζωής μας;
Μάλλον το δεύτερο προφανέστατα, όμως δεδομένων των συνθηκών θα πρότεινα να εστιάσουμε στο 2022 αρχικά και να πειραματιστούμε για όλα όσα μας έλειψαν, για όλα όσα δεν είχαμε το περιθώριο να κάνουμε και σταδιακά να προσπαθήσουμε να τα εντάξουμε στην καθημερινότητά μας.

Τα τελευταία χρόνια, πολλοί χρήστες του internet κάνουν αναζητήσεις στο internet «πώς να επαναπρογραμματίσεις το μυαλό σου», ώστε να είναι πιο αποδοτικό στην δουλειά, ώστε να σκέφτεται θετικά, ώστε να κοιμάσαι καλύτερα, ώστε να γυμνάζεσαι καλύτερα κ.λ.π. Τι σημαίνει, όμως, να επαναπρογραμματίσεις το μυαλό σου;

Ο θυμός σας ξεφεύγει από τον έλεγχο; Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να σταματήσουμε να θυμώνουμε στους άλλους ανθρώπους; Αναρωτιέστε γιατί τείνετε πάντα να βιώνετε το θυμό αντί για άλλα συναισθήματα σε αγχωτικές καταστάσεις;

Μήπως συχνά αισθάνεσαι πως περιβάλλεσαι από ένα ακατανόητο κενό μέσα σου; Η εργασία, η σχέση, η ζωή σου ολοκλήρωρη μοιάζει να μην σου αρέσει. Νιώθεις πως δεν μπορείς να απολαύσεις τις μικρές καθημερινές χαρές, νιώθεις να απέχεις συναισθηματικά από όσα συμβαίνουν γύρω σου;

Με μεγάλη επιτυχία, πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με θέμα Ποδόσφαιρο και Ψυχική Υγεία: Νιώθω, Αποδέχομαι, Δρω την οποία διοργάνωσαν η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.) σε συνεργασία με τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Δραστηριότητες Ευπαθών Ομάδων (Κ.Σ.Δ.Ε.Ο.) "Έδρα".

Ο διάσημος σχεδιαστής μόδας, Ερωτόκριτος Κυμιωνής, μιλά για το νέο του βιβλίο, το Ημερολόγιο ενός πρίγκιπα, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο PSYCHOLOGY.GR

Πώς μπορεί μία συνθήκη αγάπης να σε οδηγήσει κοντά στα όνειρά σου; Πώς μπορεί, τελικά, ο λάθος άνθρωπος να αποδεικτεί ο πιο σωστός και να σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι ο λάθος άνθρωπος ήσουν εσύ;

Σύμφωνα με τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, η παιδική ηλικία θεωρείται ως ένα στάδιο ανάπτυξης το οποίο ολοκληρώνεται καθώς διανύουμε την πορεία προς την ενηλικίωση. Στην πραγματικότητα, η προσωπικότητά μας εξελίσσεται διαδοχικά εμπεριέχοντας σε κάθε στάδιο της ζωής μας όλες τις εμπειρίες των προηγούμενων σταδίων.

Ο ανθρώπινος πόνος είναι αναπόφευκτα δεμένος με την διαδικασία του ζην. Η λέξη άλλωστε που έχουμε στην ελληνική μας γλώσσα γενέθλια (γενέθλια = η γένεση, η εκκίνηση του άθλου) υποδηλώνει ότι ο πόνος, η δυσκολία είναι άμεσα συνυφασμένα με τη φύση του ανθρώπου.

Στην ζωή όλοι ενίοτε, θα βιώσουμε την απουσία και τον πόνο του αποχωρισμού, για ότι αγαπάμε. Πως μπορεί όμως να υπάρξει όφελος, για κάτι που ευαισθητοποιεί τις χορδές τις καρδιας και προξενεί πόνο;

Συνήθως όταν διαβάζουμε τη λέξη πόνος, νιώθουμε δυσαρέσκεια, ο εγκέφαλος μας θα ανακαλέσει είτε έναν έντονο σωματικό πόνο που έχουμε νιώσει, είτε μια πιο δύσβατη περίοδο ψυχικού πόνου που έχουμε βιώσει. Το 1979 ο Διεθνής Οργανισμός για την Μελέτη του Πόνου (International Association for the Study of Pain, ΙΑSP) όρισε τον πόνο «ως μια δυσάρεστη υποκειμενική, αισθητική και συναισθηματική εμπειρία, που συνδέεται με πραγματική ή δυνητική ιστική βλάβη ή που περιγράφεται σαν τέτοια». (1)

Η Elisabeth Kübler-Ross ηταν Ελβετίδα ψυχίατρος και μία από τις πρώτες προσωπικότητες που μελέτησαν το θάνατο και την πορεία προς αυτόν. Η οπτική της για το τελικό αυτό στάδιο ανάπτυξης του ανθρώπου αναμφίβολλα μπορεί να χαρακτηριστεί ανώτερη. Τα ακόλουθα αποφθέγματα μαρτυρούν την οπτική της για την αγάπη, το θάνατο μα προπαντός για το πως να γευτεί, να νιώσει και να ζήσει κάποιος τη ζωή του.

Κάποια στιγμή οι περισσότεροι άνθρωποι διέρχονται μια περίοδο θλίψης, δοκιμασίας, απώλειας, ματαίωσης ή αποτυχίας που είναι τόσο δύσκολη και διαρκής που μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκοτεινή νύχτα της ψυχής.