Η δημιουργικότητα δεν παραπέμπει αποκλειστικά στη δημιουργία ενός έργου τέχνης. Ο Άγγλος παιδίατρος και ψυχαναλυτής Donald Winnicott διαχώριζε το «να ζει δημιουργικά» κάποιος από το να είναι «καλλιτεχνικά δημιουργικός». Όπως λέει ο ίδιος «Πρόκειται πρωτίστως για έναν δημιουργικό τρόπο, που δίνει στο άτομο την αίσθηση ότι η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζεις».

Η απώλεια των ερωτικών σχέσεων στην ενήλικη ζωή,αν και είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο, μπορεί να πυροδοτήσει έναν κύκλο αντιδράσεων παρόμοιο με αυτόν που συναντάμε και σε άλλες μορφές απώλειας και αποχωρισμού.

Για παράδειγμα, η απώλεια ενός γάμου μετά από διαζύγιο, μπορεί να μας οδηγήσει σε αντιδράσεις όπως το σοκ, το θυμό, την αποδιοργάνωση και στην συνέχεια την σταδιακή αναδιοργάνωση και τον επαναπροσδιορισμό μας.

H ενσυναίσθηση μπορεί να μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις, όπως είναι και αυτή που διανύουμε τώρα με τον εγκλεισμό στην πανδημία. Η ενσυναίσθηση προέρχεται από το εν και συναίσθηση που δημιουργήθηκε από τους Herman Lotze και Robert Vischer και μεταφράστηκε στα αγγλικά ως empathy.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει.

Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε αναρωτηθεί αν μας αξίζει η αγάπη που παίρνουμε από τους ανθρώπους μας. Αν δηλαδή δικαιούμαστε αληθινά να βρούμε την «πραγματική» αγάπη, όπως αυτή ορίζεται για τον καθένα μας, και τι σημαίνει για εμάς. 

Η ζωή και ο θάνατος, οι δύο δυνάμεις που κυριαρχούν στη ζωή! Η μία διαδέχεται την άλλη, ή υπάρχουν μαζί! Αυτές οι δύο αντίθετες έννοιες, σχεδόν ακατανόητες, χάνουν την έννοια τους η μία χωρίς την άλλη. Κυριέυουν τη ζωή μας κάθε στιγμή, είναι πάντα εκεί, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.

Ο ψυχικός πόνος είναι το πιό δύσκολο να κατανοηθεί συναίσθημα. Είναι σημάδι πως περνάμε μία δοκιμασία και πως ωριμάζουμε. 

Τα Χριστούγεννα, συνήθως φέρνουν μαζί τους και μια γλυκιά μελαγχολία. Μια μελαγχολία που ίσως να σχετίζεται με τον χρόνο που φεύγει, με τις οικογενειακές στιγμές, με το κλίμα, με τον στολισμό...

Έχουμε περάσει ήδη τα μέσα Δεκεμβρίου και είμαστε μία ανάσα πιο κοντά στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Φέτος ειδικά, λόγω της υγειονομικής πανδημίας, θα βιώσουμε τις μέρες αυτές με ένα πρωτόγνωρο τρόπο. Παρόλα αυτά, όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο τρόπος, που αυτές οι ημέρες των γιορτών έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας είναι ίδιος.

Τι είναι ο θάνατος τελικά; Ο θάνατος είναι η μόνη βεβαιότητα που όλοι μας μοιραζόμαστε, αλλά ταυτόχρονα, το θέμα που φοβόμαστε περισσότερο να αγγίξουμε. Κρύβεται στις σιωπές μας, στις σκέψεις που αποφεύγουμε όταν ξαπλώνουμε το βράδυ κι όμως είναι πάντα εκεί.

Πολλές φορές ονειρευόμαστε πράγματα και καταστάσεις που θέλουμε να βιώσουμε. Θέτουμε στόχους, άλλοτε μεγαλύτερους και άλλοτε μικρότερους. Κάνουμε σχέδια, προγραμματίζουμε και βάζουμε τον εαυτό μας σε μία διαδικασία δράσης και αναζήτησης.

«Εάν δεν ξέρεις πώς να αποκαλύψεις τον πόνο σου, πώς θα τον αποκαλύψουν οι άλλοι;»

Η κατάθλιψη ίσως αποτελεί την σοβαρότερη συναισθηματική διαταραχή του αιώνα που διανύουμε. Αυτή η βαθιά εμπειρία δυστυχίας όχι μόνο παγώνει τον άνθρωπο στον τρόπο σκέψης και σωματικής υγείας αλλά συμβολίζει ότι κάπου το νόημα της ζωής χωλαίνει.

Ο Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ. Εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία σημειώνουν τεράστια επιτυχία.

Τι είναι κατάθλιψη; Ετυμολογικά ο όρος κατάθλιψη προέρχεται από το ρήμα «καταθλίβω» που σημαίνει πιέζω πολύ, προξενώ βαθύτατη θλίψη. Είναι μια από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές γνωστή στους ψυχιάτρους από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμα απο την εποχή του Ιπποκράτη ο οποίος την είχε ονομάσει «μελαγχολία».

Σε αυτό το άρθρο, θα διαβάσετε για τον τρόπο με τον οποίο ο φόβος λειτουργεί ως μηχανισμό επιβίωσης, για τα 5 σημαντικότερα είδη φόβου καθώς επίσης για την χειραγώγηση μέσω του φόβου

Αυτό ένιωσα πάρα πολύ όταν βίωνα την απώλεια. Έχουμε επηρεαστεί από τις χολυγουντιανές αμερικάνικες ταινίες και ίσως λίγο από την τοξική θετικότητα και νομίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχασες κάποιον ή κάτι που θεωρούσες δεδομένο μέχρι εκείνη τη στιγμή…

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο καθένας μας μπορεί να θυμώσει. Αυτό είναι εύκολο. Το να θυμώσουμε όμως με τον σωστό άνθρωπο, για το σωστό λόγο και με το σωστό τρόπο, δεν είναι και τόσο εύκολο. Ο θυμός δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις ο ίδιος. Ερμηνεύεται μέσα στο πλαίσιο στο οποίο συμβαίνει. Μπορεί να καλύπτει ένα άλλο συναίσθημα, ή να μετατοπίζεται προς διαφορετικό άτομο από αυτό που συνδέεται.

Η εξέλιξη και οι αλλαγές αποτελούν βασικό στοιχείο του φυσικού μας κόσμου, αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλαγές συμβαίνουν διαρκώς κατά την πορεία των ετών, στο φυσικό μας περιβάλλον, στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια, σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής (σχέσεις, καθημερινές συνήθειες, εργασία, οικογένεια, κλπ), αλλά και εντός μας σε ό,τι αφορά τους τρόπους που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και την ύπαρξή μας μέσα σε αυτόν.

Ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς φταίει, αλλά ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Mιλώντας για την απώλεια και το πένθος E-learning σεμινάριο στην πλατφόρμα εκπαίδευσης tetedu.gr