Το δώρο της συγχώρεσης

Ακρόαση άρθρου......

Συναίσθημα και λογική, μία τραμπάλα που καθορίζει την συμπεριφορά και τις επιλογές των ανθρώπων. Επιλογές, οι οποίες δομούν μια ολόκληρη ζωή, με τους ανθρώπους, τις στιγμές, τις απώλειες, τα λάθη και τα σωστά της. Δεδομένα που υποκινούνται από συναισθήματα, τα οποία εκφράζονται άλλα σε πιο έντονο και άλλα σε πιο ήπιο τόνο.

Το κοινό τους χαρακτηριστικό, όμως, είναι ο αβίαστος χαρακτήρας τους, η μη-ελεγχόμενη δημιουργία τους και η ανεξέλεγχτη αύξηση ή μείωσή τους. Γιατί, ό,τι νιώθεις δεν είναι πάντα επιθυμητό από εσένα, δεν το επέλεξες για να το νιώσεις, και το ''στοίχημα'' έγκειται στο να το αποδεχθείς. Το να κατηγορείς τον εαυτό σου ή το να του θυμώνεις επειδή αισθάνεται κάτι, είναι σαν να θυμώνεις στο σώμα σου επειδή κινείται, στα πουλιά επειδή πετούν, στο χρόνο επειδή προχωρά και στη ζωή επειδή εξελίσσεται.

Ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και λογικής

Το συναίσθημα που είναι πηγή ζωής και δράσης για τον οργανισμό, δεν μπορεί να κλειστεί σε καλούπια, δεν μπορεί να ακολουθήσει την λογική. Μια έννοια που εγκαθιδρύει την ισορροπία και δίνει την δυνατότητα της επιλογής. Μία έννοια που οργανώνει σχέδια και καταστάσεις, που συνδέεται με το "σωστό". Υστερεί, όμως, σε αυθορμητισμό και ένταση.

Και εκεί, λοιπόν, που συναίσθημα και λογική προσπαθούν να συνυπάρξουν, να επιβληθούν και τελικά να καταλήξουν σε κάτι, έρχεται ο άνθρωπος και αναπαριστά όλα τους τα χαρακτηριστικά σε μία του επιλογή ακόμα και σε μια του κίνηση. Όσο λειτουργικό και αν είναι να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην λογική και το συναίσθημα, πώς είναι δυνατόν να είναι εύκολη η ισορροπία της "τραμπάλας", ώστε να μην γέρνει ούτε δεξιά, ούτε αριστερά;

Ίσως αυτό να είναι το θέμα! Ότι δηλαδή, όλοι ψάχνουν τον τρόπο να ισορροπούν σε μία "επικίνδυνη τραμπάλα" για να καταλήξουν στο "σωστό". Μία έννοια ανθρωπίνως κατασκευασμένη και τις πιο πολλές φορές, υποκειμενική. Το θέμα είναι να μάθουμε να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, με τα συναισθήματα και την λογική του, τις αξίες και τα "θέλω" του. Να μάθουμε να αποδεχόμαστε τη σύγκρουση ανάμεσα στο "νιώθω" και στο "πρέπει" και να αποφασίζουμε αυτό, το οποίο την κάθε δεδομένη στιγμή μας αποδεσμεύει από το δίλημμα.

Η έννοια της συγχώρεσης

Κάπου εκεί, μέσα στην αποδοχή, κρύβεται μία έννοια δύσκολη στην πράξη, γενναία στην υλοποίηση της και σημαντική για το άτομο. Η συγχώρεση! Στην ερώτηση, "τί είναι πιο δύσκολο,να αγαπάς ή να μισείς;", η απάντηση είναι το να συγχωρείς. Γιατί, η αγάπη και το μίσος δημιουργούνται αβίαστα και αυθόρμητα, σε κατακλύζουν και εσύ καθίστασαι ανήμπορος να τους επιβληθείς και να τα ελέγξεις, αφού απλά έγινε και τα ένιωσες.

Η συγχώρεση, όμως, θέλει χρόνο, κόπο και πολλές φορές και πόνο. Δεν συμβαίνει αλλά την επιλέγεις και την "δίνεις" εσύ ο ίδιος. Δεν είναι πάνω από εσένα, αλλά πηγάζει μέσα από εσένα, με μόνο αποδέκτη εσένα, αφού στην πραγματικότητα σε απεγκλωβίζει, σε λυτρώνει, αποδυναμώνει συναισθήματα που σε αποδυνάμωναν και σε κάνει πιο δυνατό και πιο "καθαρό" απέναντι στον εαυτό σου. Σου προσφέρει τη δυνατότητα να κοιτάξεις "κατάματα" την ψυχή σου, να δώσεις "χώρο" και χρόνο στον εαυτό σου, ελέγχοντας και κυριαρχώντας τον θυμό και τον αρνητισμό σου.

Κάθε φορά που συγχωρείς κάποιον, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξαναγυρνάς σε μία τοξική κατάσταση για σένα, αγαπάς τον εαυτό σου λίγο παραπάνω.

Γιατί, μπορεί να θέλει "καρδιά" το να αγαπάς και το να νιώθεις κάτι αρνητικό για κάποιον, όμως, θέλει "κότσια" και δύναμη το να συγχωρείς και να προχωράς. Θέλει δύναμη να αποδέχεσαι μία κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και να φεύγεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει αυτό το "κάτι" που σου προκάλεσε πόνο.

Συγχωρώ, σημαίνει λυτρώνομαι απο τις σκέψεις και τα εμπόδια που δεν με αφήνουν να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα με όρεξη και τους ανθρώπους με "καθαρό" βλέμμα. Σημαίνει ότι αποδεσμεύομαι από τον αρνητισμό και τον πόνο που με έκανε να πω ότι "δεν θα ξαναεμπιστευτώ ποτέ, κανέναν και τίποτα", αφήνωντας πίσω μου καταστάσεις και ανθρώπους ακατάλληλους για μένα.

Το να έχεις τη δύναμη να συγχωρείς, σημαίνει ότι έχεις και την δύναμη να ζεις με τρόπο, ο οποίος σου επιτρέπει να διορθώνεσαι και να εξελίσσεσαι, με τρόπο που να κρατάς την αξία σου στο ακέραιο. Όταν συγχωρείς ειλικρινά, σκοτώνεις μέσα σου αυτό το "κάτι" που σε αποδυνάμωσε και δίνεις σε εσένα την ευκαιρία να ωριμάσει. Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου και δώσε του αυτή την επιπλέον δύναμη, που θα τον καταστήσει ώριμο να αξιολογεί την ζωή, όπως της αξίζει.

Όταν η συγχώρεση μοιάζει αδύνατη, να θυμάσαι ότι αυτούς που αφήνουμε πίσω μας, είτε είναι άλλοι άνθρωποι είτε ένας άλλος κακός μας εαυτός, ταπεινώνονται μπροστά στην δική μας δύναμη και στην δική μας "καθαρή ψυχή". Ο θυμός και τα αρνητικά συναισθήματα έπονται κάθε οδυνηρής κατάστασης για το άτομο, όμως, η διαχείριση τους στην συνέχεια είναι αυτή που καταδεικνύει τον "χαρακτήρα" του καθενός. Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και η συγχώρεση για τους δυνατούς ανθρώπους. Η επιλογή δική μας!