Στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, ενώ ένας γάμος ξεκινάει αρμονικά, απο έρωτα, αγάπη, σεβασμό, κοινούς στόχους & ευχάριστες στιγμές (οι καταλληλότερες προϋποθέσεις), με το πέρασμα του χρόνου, αυξάνονται οι υποχρεώσεις & παρουσιάζονται δυσκολίες, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να μειώνεται η επικοινωνία μεταξύ των δυο συντρόφων & σιγα σιγά να φθείρεται η σχέση.

Το άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Βάλε τα όριά σου της Nedra Glover Tawwab που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Τα όρια είναι το κλειδί για υγιέστερες σχέσεις. «Τώρα είσαι ο άντρας του σπιτιού», είπε στον Τζάστιν η μητέρα του μετά το διαζύγιο από τον πατέρα του.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν την κοινή τους ζωή με τις καλύτερες προδιαγραφές. Όμως επειδή οι σχέσεις είναι μαραθώνιος είναι σημαντικό οι δυο σύζυγοι να προσπαθούν να διατηρούν ισχυρό το δεσμό που υπάρχει μεταξύ τους. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι που απιστούν δεν επιθυμούν συνειδητά να καταστρέψουν τη σχέση με τον αγαπημένο τους.

Ετησίως 184 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως καταναλώνουν ναρκωτικά. Η χρήση αφορά στην πλειοψηφία τους άνδρες, ίσως λόγω της εμπλοκής πρότυπων ρόλων. Εξ αυτών, 13.2 εκατομμύρια είναι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Η πλειονότητα πραγματοποιεί την πρώτη επαφή με τις ουσίες σε ηλικία 13 -15 χρόνων. Ως προς τις συνθήκες διαβίωσης, η πλειοψηφία των χρηστών διαμένει με τους γονείς της, ακόμα και μετά τα 30 τους έτη, γεγονός που οδηγεί σε παράταση της εφηβείας και κατ' επέκταση παράταση της εξάρτησης από τον γονέα.

Ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί πολλά ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι το αν πρέπει να μείνουν μαζί για τα παιδιά ή όχι. Έρευνες υποστηρίζουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες εμφανίζουν περισσότερα συμπεριφορικά προβλήματα, που σχετίζονται κυρίως με ζητήματα ελλιπούς αυτοπεποίθησης ή αυξημένης επιθετικότητας, σε σχέση με παιδιά που μεγαλώνουν παρουσία και των δύο γονέων (Dr. Usakli et al., 2013).

Ο όρος γονική αποξένωση σε καμία περίπτωση αναφέρεται στις περιπτώσεις της επιβεβλημένης απομάκρυνσης ενός παιδιού από έναν γονέα, που με την συμπεριφορά του θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ή σωματική υγεία του παιδιού.

Αρκετά ζευγάρια πλανώνται με τη σκέψη ότι, αφού αγαπιούνται, όλα τα υπόλοιπα θα επιλυθούν αυτόματα, με αποτέλεσμα σε δύσκολες στιγμές της συνοδοιπορίας τους, να βρεθούν προ εκπλήξεων και να ζήσουν τη μεταξύ τους ακραία κατάσταση της κρίσης και της ψυχικής απομόνωσης.

Ερευνητές διαπίστωσαν ότι πάνω από 25% των παιδιών που έχουν βιώσει το διαζύγιο των γονιών τους έχουν προσαρμοστεί πολύ καλά. Ο σημαντικότερος λόγος για το ότι αυτά τα παιδιά αντεπεξέρχονται με επιτυχία, ενώ άλλα όχι, είναι ότι τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν γονείς που συνεργάζονται ο ένας με τον άλλον ή γονείς που δε συμπαθούν ή δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, αλλά έχουν τη λογική να προφυλάσσουν τα παιδιά από τους γονικούς καβγάδες.

Η δυσάρεστη απόφαση και εμπειρία ενός διαζυγίου, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστα και τα παιδιά του ζευγαριού. Μάλιστα, τη συγκεκριμένη επιρροή, θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε και ως μία τραγική ειρωνεία της ζωής, αν αναλογιστούμε ότι η γέννηση των παιδιών φέρνει ευτυχία και ενώνει το ζευγάρι.

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο Psychology, τον Κλινικό Ψυχολόγο και Καθηγητή ψυχολογίας Ηλία Κουρκούτα, με τον οποίο συζητήσαμε για το διαζύγιο, τον καθοριστικό ρόλο του γονεϊκού προτύπου για τις ενήλικες σχέσεις των παιδιών, τον τρόπο ανακοίνωσης ενός διαζυγίου στα παιδιά, τις συγκρουσιακές οικογενειακές σχέσεις και την εμπλοκή των παιδιών σε αυτές καθώς και πολλά άλλα σε μια εξαίσια και αναλυτική συνέντευξη!

Το φλέγον ζήτημα της συνεπιμέλειας τέκνων έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα ένα debate απόψεων ως προς το πραγματικό συμφέρον του παιδιού. Το δίπολο που διχάζει την ελληνική κοινωνία επικεντρώνεται στο εάν το Οικογενειακό Δίκαιο πρέπει να δώσει ή όχι το νομικό προβάδισμα στην εφαρμογή της ισότητας μεταξύ των δύο γονέων.

Ο γάμος για τους περισσότερους ανθρώπους αποτελεί την κοινωνική επισημοποίηση μίας σχέσης για την δημιουργία οικογένειας, ή ακόμη απλώς για την ένδειξη συντροφικότητας ή για την εκπλήρωση οικονομικών, κοινωνικών ή και άλλων στόχων.

Το διαζύγιο είναι ένα πολύ δύσκολο στάδιο για όλη την οικογένεια. Είναι μία μεγάλη αλλαγή η οποία φέρνει μαζί μία σειρά απωλειών και πολλές δυσκολίες ειδικά τον πρώτο καιρό, για όλα τα μέλη. Ακόμα και το πιο ομαλό διαζύγιο θα έχει αντίκτυπο σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Όλοι οι εμπλεκόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με αλλαγές και απώλειες και καλούνται να προσαρμοστούν σε μία νέα κατάσταση.

Ένα κορίτσι μου έλεγε κάποτε: Τελικά είναι πλούτος να έχεις δύο παλάτια! Αρκεί βέβαια αυτά τα δύο παλάτια να μην έχουν πόλεμο. Ένα ζευγάρι αποφασίζει να πάρει διαζύγιο όταν δεν υπερασπίζεται τη δυνατότητα συνύπαρξης του. Όταν δείχνει σαν να μην μπορεί η επιθυμία «του μαζί» να υπερβεί τις συγκρούσεις, τις διαφωνίες τους  και  τα προβλήματά τους.

Το διαζύγιο είναι, αν μη τι άλλο, μία δυσάρεστη κατάσταση, που προκαλεί αναταραχές στην ισορροπία της οικογένειας. Μπορεί οι σχέσεις των γονέων να είναι αυτές που πλήττονται, αλλά εξίσου σοβαρές ίσως και σοβαρότερες αλλαγές συμβαίνουν και στις ζωές των παιδιών. Το παιδί βιώνει μια φάση αλλαγών και δυσκολιών στο περιβάλλον του.

Αναμφίβολα κάθε γάμος ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις και προοπτικές. Δύο άνθρωποι αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, γεμάτοι αγάπη, επιθυμία, πάθος και όνειρα. Όμως, δυστυχώς έπειτα από μερικά χρόνια αδυνατούν να ξεπεράσουν τις αναπόφευκτες δυσκολίες που εμφανίζονται και που τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από συγκρούσεις, άλλοτε έντονες και φανερές και άλλοτε σιωπηλές και εσωτερικές για τον καθένα.

Η συχνότητα των διαζυγίων στην Ελλάδα έχει παρουσιάσει αύξηση τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα δεδομένα του 2022, η ακαθάριστη αναλογία διαζυγίων ήταν 1,8 διαζύγια ανά 1000 άτομα. Η τάση αυτή παρατηρείται και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου τα ποσοστά διαζυγίων είναι επίσης αυξημένα.

«Για το καλό των παιδιών», «για να μη στενοχωρηθούν», «για να μη νιώθουν μειονεκτικά έναντι των άλλων παιδιών» αλλά και «για να μη τα χάσουν» είναι μερικοί από τους λόγους που πολλά παντρεμένα ζευγάρια σιωπηρά συναποφασίζουν, όπως λένε, να μην πάρουν διαζύγιο ενώ όμως είναι σίγουροι ότι η ιστορία του γάμου τους έλαβε τέλος. Ωφελεί, όμως, αυτό τελικά τα παιδιά; Και κατά πόσο συμβάλλει στη διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας που τόσο έχουν ανάγκη;

Για να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον κόσμο - και να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την συνειδητοποίηση ως οδηγό για την επικοινωνία μας με τους άλλους.

Οι ανάγκες των ανθρώπων που αποτελούν μια ερωτική σχέση,συχνά εμπλέκονται με τέτοιο τρόπο που είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο,όταν οι ανάγκες αυτές έρχονται σε σύγκρουση.Τα όρια γίνονται δυσδιάκριτα και η διαμάχη δε βγάζει πουθενά μιας και δεν έχει εντοπιστεί η λεπτή εκείνη γραμμή που έχει να κάνει με τα δικαιώματα του καθενός.