Κοινωνική επιρροή ονομάζουμε τον τρόπο με τον οποίο οι στάσεις, οι πεποιθήσεις ή η συμπεριφορά ενός ατόμου διαφοροποιούνται λόγω της παρουσίας ή της δράσης των άλλων. Οι τομείς κοινωνικής επιρροής χωρίζονται σε τέσσερις: Τη συμμόρφωση, τη συμφωνία, την υπακοή και την επιρροή των μειονοτήτων. Αυτά δηλώνουν το πώς το άτομο διαφοροποιεί τον χαρακτήρα του, ώστε να μπορέσει να ανήκει στο κοινωνικό σύνολο και εξηγούν το γιατί.

Πολλές φορές χρειάζεται τόση προσπάθεια για να φέρεσαι ως "φυσιολογικός". Να υπομένεις το φόβο όταν νιώθεις ότι είσαι στο επίκεντρο της προσοχής. Όταν ανησυχείς για το πως θα σε κρίνουν οι άλλοι. Πως θα μιλήσεις, τι θα πεις, πως θα το πεις, αν αυτο το έντονο άγχος που βιώνεις αποτυπώνεται στο πρόσωπο και στη γλώσσα του σώματός σου που αισθάνεσαι την ανάγκη να κρυφτείς, να φύγεις.

Πάντα αγαπούσα τη δουλειά μου. Ξέρω ότι δεν θα βγάλω πολλά χρήματα αλλά δεν με απασχολεί. Σκεφτόμουνα ότι μου άρεσε να δουλεύω σε αυτό το μαγαζί με τα ρούχα, και να επικοινωνώ με τον κόσμο. Με ρωτάνε για το τι ρούχα να επιλέξουν και τους βοηθάω όσο μπορώ να επιλέξουν τα κατάλληλα ρούχα. Ξαφνικά πριν ένα χρόνο άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν.

Πόσοι άνθρωποι δε νιώθουν αγαπητοί επειδή δεν τους αγαπούν όπως θα ήθελαν; Γιατί υποφέρουμε όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται όπως μας άρεσε;

Ένα από τα πιο συνήθη θέματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας coach (είτε οργανωσιακός, είτε προσωπικής ανάπτυξης) κατά τη διάρκεια των συνεδριών με τους πελάτες του, είναι η δυσκολία των τελευταίων να διαχειριστούν την αποτυχία.

Κι ας μη στο έχουν μάθει. Κι ας ήταν από νωρίς βροχή η ανατροφοδότηση από ανθρώπους που και αυτούς κάποιος τους φόβισε να το διεκδικήσουν κι έμειναν να στέκουν πιστοί, σκυφτοί στο δεν αξίζω να είμαι καλά.

Υπήρξαν φορές που παραδέχτηκες μέσα σου πως ενώ εσύ επέμενες ότι «δεν είσαι καλά», τα δεδομένα στην πραγματική τους διάσταση να αποδείκνυαν πως πρόκειται πράγματι για μια όμορφη ημέρα ή άνθρωποι που να σε πλησίασαν, δίνοντας σου το χέρι για να νιώσεις καλά κι όμως εσύ τους το άφησες γιατί «πως γίνεται να είμαι καλά»;

Τίποτα από όσα κάνουν οι άλλοι δεν γίνεται εξαιτίας σας. Ό,τι οι άλλοι λένε και κάνουν είναι προβολές του δικού τους ονείρου. Όταν έχετε ανοσία στις γνώμες και στις πράξεις των άλλων, δεν είστε πια θύμα ενός αιώνιου βασανιστηρίου.

Μια βιωματική προσέγγιση ενός συμβούλου σταδιοδρομίας

Οι γονείς μπορούν μόνο να διδάξουν στα παιδιά τους αυτά που ξέρουν, αυτά που δέχτηκαν και έμαθαν στη ζωή τους, ειδικά όσα είδαν, άκουσαν και δέχτηκαν στην παιδική τους ηλικία. Οι γονείς σου ποτέ δεν θα μπορέσουν να σου μάθουν αυτά που δεν ξέρουν ή που δεν έζησαν. Όλοι κάνουμε τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουμε. Ακόμα και οι λεγόμενοι «κακοί» άνθρωποι κάνουν τα πράγματα όσο καλύτερα ξέρουν.

Μήπως τρέμετε την απόρριψη; Αν ναι, ο φόβος αυτός καθορίζει την ζωή σας και σας εμποδίζει να πετύχετε αυτά που θέλετε. 
Γιατί;  Επειδή δεν τολμάτε να αξιοποιήσετε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται.  Ή επειδή αυτό-σαμποτάρεστε: για παράδειγμα, βγάζετε στην επιφάνεια τα αρνητικά σας στοιχεία, φεύγετε πριν δοκιμάσετε, απορρίπτετε για να μην σας απορρίψουν.

Είναι αναμφισβήτητο ότι, για να αντιμετωπίσει ο κάθε άνθρωπος τη ζωή και τα προβλήματά της, έχει υιοθετήσει μία φιλοσοφία, ένα σύστημα πεποιθήσεων, που τελικά, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στα γεγονότα που προκύπτουν στη ζωή του.

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναπτύξει τις θεωρίες των ψυχιάτρων Στάνισλαβ Γκροφ και του δόκτορος Καυκαλίδη σε ένα γενικότερο πλάισιο, σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τις θεωρίες και θεωρήσεις τους σχετικά με την προγεννητική φάση και την ενδομήτρια ζωή. Οι θεωρίες των δύο επιστημόνων φαίνονται εκ πρώτης ως διαφορετικές μεταξύ τους, όμως, όπως θα δούμε, έχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ομοιότητες.

Το πρόβλημα πολλών ζηλιάρηδων είναι ότι δεν κατανοούν πως υπάρχει αγάπη χωρίς ζήλια. Γι' αυτούς η ζήλια αποτελεί απόδειξη αγάπης. Αν δεν υπάρχει ζήλια, δεν υπάρχει και αγάπη. Κατά κάποιον τρόπο, η ζήλια τους τους καθησυχάζει σε σχέση με τα συναισθήματά τους, ότι δηλαδή έχει μια διαβεβαίωση της αγάπης που τρέφουν για το άτομό του. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δημιουργείτε μια τέτοια σχέση;

Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν σκέπτονται τη ζωή τους, μπορούν εύκολα να ξεχωρίσουν κάποιες αναμνήσεις, που θα εύχονταν να μπορούσαν να σβήσουν με μια μαγική γόμα. Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια από κάποιο γεγονός, αλλά κάποιες φορές λέμε... «Ποτέ δε θα το ξεπεράσω πραγματικά αυτό!».

Υποδεχόμαστε το νέο έτος με αισιοδοξία και τρία σεμινάρια με τα «όπλα» για να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να πάμε μπροστά. Οι περιοριστικές μας πεποιθήσεις, οι κακές συνήθειες και η αναβλητικότητα είναι τα πιο ισχυρά εμπόδια που δεν μας επιτρέπουν να εκπληρώσουμε τους στόχους μας.

Ένα σημαντικό στοιχείο που κρατάει τους ανθρώπους “κλειδωμένους”, είναι η πεποίθησή τους πως ο αληθινός τους εαυτός - ο εσωτερικός εαυτός, ο εαυτός που έχουν κρύψει από τους άλλους - δεν αξίζει την αγάπη. Είναι αρκετά εύκολο να εντοπίσουμε την προέλευση αυτού του συναισθήματος. Το αυθόρμητο συναίσθημα ενός παιδιού, η πραγματική του ιδιοσυγκρασία, συχνά αποδοκιμάζονται από τους γονείς και άλλα σημαντικά για το παιδί πρόσωπα.

Μετά την παράσταση, τον θεόρατο και πανίσχυρο ελέφαντα του τσίρκου τον δένουν σε έναν μικροσκοπικό πάσσαλο. Ο πάσσαλος είναι μπηγμένος σε ελάχιστο βάθος στο έδαφος, αλλά ο τεράστιος ελέφαντας δεν φεύγει, παρόλο που μπορεί να ξεριζώσει και δέντρα. Αληθινό μυστήριο τι τον κρατάει… Γιατί δεν το σκάει; H απάντηση απλή:

Ο διάσημος σχεδιαστής μόδας, Ερωτόκριτος Κυμιωνής, μιλά για το νέο του βιβλίο, το Ημερολόγιο ενός πρίγκιπα, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο PSYCHOLOGY.GR

Η σχετική αποστέρηση - με άλλα λόγια, η αίσθηση του δικαιώματος- σχετίζεται με την προκατάληψη και τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις και διαμαρτυρίες.

Οι πεποιθήσεις και οι κοινωνικοί κανόνες που συμμερίζονται τα μέλη διαφορετικών ομάδων καθορίζουν αυτό το οποίο θεωρείται δίκαιο και αμερόληπτο.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε εκ φύσεως την τάση να συγκρινόμαστε με τους άλλους. Μετράμε συνεχώς την κοινωνική θέση των ανθρώπων, τα επίπεδα σεβασμού και προσοχής που απολαμβάνουν και παρατηρούμε τυχόν διαφορές ανάμεσα σ’ αυτά που έχουμε και σ’ εκείνα που έχουν.