Η λογική και η υπερλογική στην ψυχολογία

Ακρόαση άρθρου......

Ο νόμος της εξέλιξης, η σύγχρονη τεχνολογία και ανακαλύψεις, δημιουργούν νέα όρια και νόμους σε μια εντελώς διαφορετική και πιο ανθεκτική πραγματικότητα γύρω μας που υποχρεώνει πλέον την επιστήμη να αποδεχτεί μεγάλες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, καλώντας μας να ανασκευάσουμε ακόμη κι αυτό το πεδίο και τα όρια της ίδιας της λογικής.

Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό το τελευταίο, καθώς η υπάρχουσα λογική έχει δημιουργήσει περιορισμούς για τον σημερινό άνθρωπο σε χρόνιες γνώσεις και δεδομένα, που παύουν πια να ισχύουν και μόνο αν ξεπεράσουμε αυτή την ισχύουσα λογική, θα μπορέσουμε να πάμε παραπέρα στην εξερεύνηση και αναγνώριση μεγαλυτέρων πεδίων γνώσης που έχουν αιώνια και ακατάλυτη μορφή όπως κάθε μέρα αποκαλύπτεται πως είναι στην πραγματικότητα ο θαυμαστός κόσμος που ζούμε.

Μέχρι σήμερα έχουμε ως αποτέλεσμα της υπάρχουσας γνώσης μας μια λογική όπως αυτή διαμορφώθηκε στο πέρασμα του χρόνου από την τεχνογνωσία και τον πολιτισμό που διαθέτουμε. Ωστόσο οι σύγχρονες ανακαλύψεις και αναζητήσεις δείχνουν ότι αυτή η λογική έχει φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων της και είναι αναγκαία η επαναδιατύπωση και ο επαναπροσδιορισμός της. Η επιστήμη, εδώ και αιώνες αναγνωρίζει την επόμενη διάσταση της καθώς έχει συντονιστεί με τις εξελίξεις στην λογική ανάγοντάς την πια στο επίπεδο μιας ανώτερης δύναμης, της υπερλογικής, όπως παραδέχονται πολλοί επιστήμονες, φιλόσοφοι και άλλοι χιλιετίες εως και σήμερα.

Ένας κόσμος όπου αναγκάζει τους σημερινούς επιστήμονες να δούνε τα ανώτερα και αδιάβλητα πεδία που προβάλουν μπροστά τους για να προσεγγίσουν την αληθινή φύση του κόσμου μας, και όπου η τετριμένη πια λογική της αναλώσιμης και φθαρτής ύλης, δεν αρκεί για να αντιμετωπίσουμε την ανεξάντλητη ενεργειακή υπόσταση του σύμπαντος. Μια ανεξερεύνητη και άπειρη ενεργειακή κοσμική υποδομή που δεν μπορεί να περιοριστεί πλέον από την γνώση και την λογική μας. Οδηγούμαστε λοιπόν αναγκαστικά πιά, στην σχετικά άγνωστη ακόμη αλλά παντοτινά υπάρχουσα υπερλογική, όπου τα επιστημονικά δεδομένα που ανακαλύπτονται και οι πληροφορίες που μπορούμε πλέον να έχουμε αφορούν σε ένα αναλλοίωτο αιώνιο σύμπαν το οποίο σαν πάλι από την αρχή,ξεκινάμε σιγά σιγά να ερευνούμε με νέα μάτια συμπεριλαμβάνοντας και συνδυάζοντας πλέον αρχαίες και νέες γνώσεις.

Ζούμε σε ένα κυριολεκτικά άπειρο υλικό και πνευματικοψυχικό σύμπαν,όπου είμαστε υποχρεωμένοι να παραμερίσουμε την μερικότητα της υπάρχουσας γνώσης και λογικής και να δούμε τον άνθρωπο όσο και την ψυχολογία σε μια ανώτερη διάσταση της.

Η υπερλογική είναι η οπτική που θα βοηθήσει να κατανοήσουμε την κοσμική αρμονία και την αιωνιότητα ενός άφθαρτου κόσμου, όπου και ο άνθρωπος, πέρα από την υλική του διάσταση, έχει κι αυτός την δική του άφθαρτη υπόσταση που ξεπερνάει ό,τι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα...Και καλείται να βρει και να έχει ως ένλογο όν, τον πολύ σημαντικό ρόλο που του αναλογεί στην αιώνια ενεργειακή δομή του σύμπαντος.

Η ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου, δεν χωράει πια στην υλική του λογική, οι έρευνες πάνω στο ασυνείδητο και το υποσυνείδητο έχουν ακόμη πολλά να μας πουν για αυτό και μέσω της δυνατότητας της υπερλογικής που διαθέτει, αν και μάλλον ανενεργή ακόμη, μπορεί να δεί τα άπειρα όρια που κινείται το σύμπαν και ο κόσμος γύρω μας. Η δυικότητα των θέσεων που ξέραμε έως τώρα, καταργείται και μέσω της υπερλογικής, φτάνουμε να αναγνωρίζουμε την συνύπαρξη του σωστού και του λάθους, σε ένα ανώτερο επίπεδο της εξέλιξης και της ροής της ενέργειας. Αναγνωρίζουμε πλέον, την ανάγκη της αλληλοδιαδοχής των δυο πλευρών, που προχωρούν και εξελίσσουν το συνεχώς αναπτυσσόμενο Όλον που ενυπάρχει μέσα μας και έξω μας.

Η νέα πραγματικότητα, κλονίζει τον λογικό άνθρωπο, αλλά, η υπερλογική είναι η οδός που μπορεί να τον φέρει σε μια καλύτερη επικοινωνία με το σύμπαν όσο και με τον ψυχικό του κόσμο και να του επιτρέψει να κατανοήσει καλύτερα το αιώνιο και άφθαρτο συμπαντικό περιβάλλον του. Φυσικά, δεν μπορεί να αποβληθεί από την ζωή μας η νομοτέλεια της λογικής αλλά, η προσαρμοστικότητα του ανθρώπου θα μας βοηθήσει να αποδεχτούμε την πληθώρα των νέων πληροφοριών, που σίγουρα, θα κάνουν καλύτερη την ζωή μας μέσα από την πρόοδο που είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε. Ούτως ή άλλως, η νοημοσύνη του ανθρώπου δεν στηρίζεται μόνο στην λογική, αλλά και στην εξέλιξη της που παύει πλέον να είναι υποκειμενική και μερική στο ανώτερο επίπεδο της και αποκτά μεγαλύτερα περιθώρια.

Ο Ηράκλειτος, η αρχαία φιλοσοφία και οι αρχαίες θρησκείες όσο και άλλες κοσμογονικές πηγές, αναφέρουν την αρχή του Λόγου, ως αιτία της δημιουργίας του κόσμου και η υπερλογική αποτελεί την έκφραση αυτών των κοσμογονικών πληροφοριών πριν ακόμη αυτό φτάσει να γίνει μια επιστημονική έκφραση και πραγματικότητα. Μέχρι σήμερα, αυτά θεωρούνταν πηγές θρησκείας και φιλοσοφίας, αλλά, τώρα που η σύγχρονη επιστήμη αναγνωρίζει την φιλοσοφία ενώ αρχίζει να διαπιστώνει την εγκυρότητα των θρησκευτικών αρχαίων γνώσεων ώς αληθινές πρός την φύση του κόσμου, το μέλλον δείχνει να αντιμετωπίζει ένα μεγάλο δίλλημα: Η στενότητα και το αδιέξοδο της υπάρχουσας λογικής, ή η αποδοχή της υπερλογικής που δεν εναντιώνεται, αλλά, συμπληρώνει την λογική ως επιστημονικά αποδεδειγμένη συνέχεια της;

Η Τεκμηρίωση της γνωστής μας λογικής

Από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα, οι ανθρώπινες επιστήμες επαναπροσοδιορίσανε βασικές αρχές που ήταν ήδη γνωστές από την αρχαιότητα και τους Έλληνες φιλοσόφους και επιστήμονες. Με αυτό τον τρόπο η λογική έμεινε στα όρια που είχε χιλιάδες χρόνια πριν.

Τα “Λογική, ή η τέχνη της σκέψης” των Αντουάν Αρνώ και Πιέρ Νικόλ, το “Νέον Όργανον” του Φράνσις Μπέικον, το “Ένα Σύστημα Λογικής” του Τζών Στιούαρτ, αλλά και άλλες έρευνες και θέσεις ψυχολόγων και θεωρητικών επιστημόνων τους τελευταίους αιώνες, τεκμηρίωναν μια λογική που εστιάζονταν στην ψυχολογία και την σκέψη, αν και υπήρξαν και οι αντίθετοι με αυτή την θέση όπως ο Γκόντλοπ Φρέγκε και ο Έντμουντ Χούσερλ, που πίστευαν ότι η συσχέτιση Λογικής και ψυχολογίας, στηρίζονταν σε αναπόδεικτους νόμους που όμως απλώς δεν έχουν διατυπωθεί σωστά από την επιστήμη ακόμη.

Ακολούθως ο Χέγκελ προσπάθησε να ισχυροποιήσει την σχέση λογικής και φιλοσοφικών επιστημών, με την χρήση της διαλεκτικής,αλλά από τα μέσα του 19ου αιώνα, η λογική έγινε μια μαθηματική επιστήμη που υπόκειται σε εξέλιξη και προσδέθηκε στις υπάρχουσες υπό έρευνα επιστημονικές ανακαλύψεις. Η Μαθηματική λογική έγινε ένα κεντρικό σημείο για την ανθρώπινη σκέψη, όπου η αξία της, προσδιορίζονταν από την μορφή και όχι την ουσία της. Έτσι η νέα λογική, έγινε κατασκευαστική αντί αφαιρετική δημιουργώντας θεωρίες βασισμένες σε γνωστές επιστημονικές αποδείξεις, προσπαθώντας να τις εφαρμόσει στην πράξη.

Με μια συμβολική πλέον μορφή, η λογική γίνεται μια ευμετάβλητη έννοια που με τον χρόνο αλλάζει χωρίς να αντιστρατεύεται τις αρχές της με υπολογιστικές διαδικασίες.
Η λογική, μετατρέπεται σε επιστήμη πλέον, με μαθηματικές συμβολικές έννοιες στην προσπάθεια να εξερευνηθεί και να γίνει στην ουσία πεδίο έρευνας. Οι επιστημονικές μελέτες πάνω στην λογική ξεκινούν πολύ πίσω στον χρόνο από την αρχαιότητα ακόμη. Το ίδιο όμως και η αμφισβήτηση της ως τελική μορφή της σκέψης του ανθρώπου.

Ο προβληματισμός αφορά εξ αρχής, το κατά πόσο η λογική αποτελεί την εξήγηση των πραγμάτων στον κόσμο του ατόμου και της ανθρωπότητας συνολικά. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως απόδειξη της ορθότητας των θεωριών και της εφαρμογής τους στην λειτουργικότα των ανθρώπων.Έκεί στηρίχτηκε και η αμφισβήτηση της για το πόσο μας βοηθάει στην συνειδητοποίηση της αληθινής φύσης των πραγμάτων, καθώς νέες ανακαλύψεις δίνουν νέα όρια και περιθώρια και υπάρχει προβληματισμός για το κατά πόσο εξυπηρετεί με τα στενά πλαίσια που την γνωρίζουμε.

Κι αυτό γιατί το ανώριμο εγώ επεμβαίνει δυναμικά στην αντίληψη των πληροφοριών που λαμβάνουμε καθημερινά, αν και αντιλαμβανόμαστε το πλήθος και την έννοια των πληροφοριών που συλλέγουμε μέσα από την ροή τους στην εξέλιξη της πραγματικότητας, προκειμένου να τις χρησιμοποίησει για να συμμετέχει στον κόσμο που ζούμε. Και φυσικά, οδηγεί τον άνθρωπο στο να αποδέχεται τα νέα λογικά δεδομένα της εποχής του, επηρεάζοντας τον ψυχοσωματικά και συναισθηματικά, σε ισορροπίες που δημιουργούνται μέσα του. Κατασκευασμένη η λογική υπάρχει μέσα μας, ως τετράγωνη παγιωμένη λογική, λοιπόν, αν και έγινε για να εξυπηρετεί την πρόοδο και εξέλιξη της ανθρωπότητας στην διπλή της υπόσταση, της πληροφοριακής και προσαρμοστικής που δεν λειτουργεί πια ως ευέλικτη και εξελλισόμενη. Μοιάζει όμως έτσι να χάνεται ο συλλογιστικός τρόπος αντιμετώπισης της όπου μπορούμε να κρίνουμε και να εξάγουμε συμπεράσματα που βελτιώνουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας και του ατόμου.

Βέβαια δεν πρέπει να αγνοούμε, ότι η νοημοσύνη του ανθρώπου, δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην λογική του και την χρήση των πληροφοριών που λαμβάνει, αλλά συνεργάζεται και με την εσωτερική και ανώτερη μας λογική που υπάρχει μέσα μας ως τμήμα μιας ευρύτερης συνειδησιακής οντότητας, προκειμένου να αντιληφθούμε την πραγματικότητα. Υπάρχουν και οι συγκρούσεις της εσωτερικής λογικής και της εξωτερικής μας ενημέρωσης που πολλές φορές μας φέρνει διάφορες ψυχοσωματικές παρενέργειες. Είναι φυσικά ένα “αναγκαίο κακό” η σύγκρουση αυτή των δύο λογικών, καθώς κάθε άνθρωπος, είναι διαφορετικός και έχει την ατομική και μοναδική του υπόσταση σε μια αντιπαράθεση με το περιβάλλον του και την συνύπαρξη του με τον κόσμο που ζει και εξελίσεται γύρω μας.

Γνωρίζουμε πια ότι η λογική ανάγει τον άνθρωπο σε ένα υπολογιστικό όν, που επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται, καθώς τις σκέφτεται, τις αποδέχεται, τις συνδυάζει και ψάχνει την τελική αλήθεια μέσα και έξω του, με τα στενά δεδομένα που έχει ώστε να αποκτήσει την αντικειμενική υπόσταση της λογικής. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται και η ατομική εξέλιξη στην προοπτική της ανόδου σε ανώτερα επίπεδα από την προηγούμενη κατάσταση του νου.

Από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και όχι μόνο, η έννοια του λόγου, έγινε η βάση της λογικής, μέσα από την συνεχή κίνηση, όπως υποστήριζε ο Ηράκλειτος. Γνωστό άλλωστε το ρητό του “τα πάντα ρει και ουδέν μένει”, μια αρχή που ερμηνεύει την διαρκή εξέλιξη των πραγμάτων γύρω και μέσα μας, μέσα από τον καθοριστικό δυισμό των πάντων.

Αυτό διαπιστώνει και ο Αριστοτέλης, στον κόσμο των αντιθέσεων, που επέδρασε καταλυτικά στον αρχαίο ελληνικό όσο και αραβικό κόσμο και επαγωγικά και στους δυτικούς πολιτισμούς που στηρίχτηκαν σε αυτές τις αρχές για πολλούς αιώνες.

Η σύγχρονη ανθρωπότητα, εδώ και τρεις αιώνες περίπου, επενδύει στην μαθηματική λογική με τον Λάιμπνιτς, τον Μπουλ, αναγνωρίζοντας όμως και την ασαφή λογική του Ζαντέχ που συνεχίζει την αποκαλούμενη κλασσική λογική συνδυάζοντας την αλήθεια με το υποκειμενικό ψεύδος, ορίζοντας τα ασαφή σύνολα, που επηρεάζουν ακόμη και σήμερα, πολλές επιστήμες.

Παρατηρούμε, έτσι την ύπαρξη μιας λογικής που βασίζεται στην ανθρώπινη εξέλιξη αλλά και στην εξελισσόμενη φιλοσοφία ανά τους αιώνες όπως αυτή εφαρμόζεται στην ανθρώπινη κοινωνία.

Αρχική βάση της λογικής δεν ήταν οι βιωτικές ανάγκες όπως πιστεύεται από πολλούς επιστήμονες, καθώς με γνώμονα το ασυνείδητο, το υποσυνείδητο και το συνειδητό η ανθρώπινη εξέλιξη προχωρούσε παράλληλα με τις συνθήκες που αντιμετώπιζε ο άνθρωπος όσο και στην εξέλιξη του σαν είδος, πράγμα που καθορίζονταν από την ίδια την προοπτική του και όχι απλά από το περιβάλλον του. Έτσι δεν έχουμε ένα ον που απλά προσαρμόζεται στο περιβάλλον του αλλά ένα ον που καθορίζει και διευρύνει τον κόσμο του σύμφωνα με άγνωστους ακόμη νόμους που ενυπάρχουν στο ασυνείδητό του παρά τα δεδομένα που έχει γύρω του. Αυτό μπορούμε να το αποδείξουμε αν θυμηθούμε δεκάδες ανακαλύψεις και προόδους του ανθρώπου σε διάφορα πεδία που δεν είχαν να κάνουν απλά και μόνο με το περιβάλλον του και την επιβίωσή του.

Η αναγωγή της λογικής στην υπερλογική

Η κοινωνική μορφή και τα συναισθήματα του ανθρώπου γίνονται το πεδίο που αναπτύσεται το ανθρώπινο είδος με συγκεκριμένο προορισμό όσο και αν αυτό δεν μπορεί να το δεί ο άνθρωπος και η επιστήμη. Τα δεδομένα του κόσμου που ζούμε όσο και του σύμπαντος οριοθετούν μια άγνωστη ακόμη πραγματικότητα που η απλή λογική του ανθρώπου δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει και αναγκάζεται να αναπροσαρμόζεται και να βελτιώνεται προκειμένου να αντιληφθεί αυτά τα νέα πεδία που ανακαλύπτει η επιστήμη, άγνωστα ή μη αποδεκτά εως πρότινος.

Οι δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου αποδεικνύουν αυτήν την ικανότητα αναπροσαρμογής του ανθρώπου στα συμπαντικά δρώμενα ενός αιωνίου σύμπαντος που δεν μπορούμε να προσαρμόσουμε στην κοινή λογική και τους νόμους της ύλης όπως μάθαμε μέχρι τώρα. Έτσι αν και ανακαλύπτονται πολλά νέα δεδομένα που θεωρούνται λογικά αποδεικνύονται μερικά και χρειάζεται η εξέλιξη τους ακόμη και σε αντιφατικά σχήματα σε σχέση με την υπάρχουσα υλικοφανή λογική. Στο συνειδητό λοιπόν πεδίο, διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα όπως αυτή ενυπάρχει μέσα σε αυτά τα δυο πεδία της εγκεφαλικής λειτουργίας του ανθρώπου, το συνειδητό και το ασυνείδητο, αποδεικνύοντας ότι είναι μεγαλύτερα από το μερικό συνειδητό. Διαπιστώνεται έτσι μια ανθρώπινη εξέλιξη με τεράστια βήματα ανά τους αιώνες, υποστηρίζοντας τις άπειρες δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου σε ένα άγνωστο ακόμη μέλλον για τη σημερινή πραγματικότητα που συνεχίζει να εκπλήσσει και να δείχνει ότι έχει πολλά άγνωστα για μας ακόμη πεδία.

Η παρωχημένη συνειδητή λογική κλονίζεται πλέον από τις σύγχρονες ανακαλύψεις όσο και από την επιστημονική συνειδητοποίηση της φιλοσοφικής βάσης που διέπει τον κόσμο και το σύμπαν. Η υπάρχουσα λογική αποδεικνύεται ότι στήριξε την ανθρώπινη εξέλιξη αλλά έρχεται η ώρα που η ανθρωπότητα απαιτεί μια νέα υπερλογική ικανή να ανταπεξέλθει στα νέα επιστημονικά δεδομένα όσο και στην άγνωστη ενεργειακή υποδομή του σύμπαντος, του κόσμου και του ανθρώπου του ίδιου

Η Κβαντική λογική αποδεικνύει την υπερλογική

Η επιστήμη αποδέχεται σήμερα την ενεργειακή υπόσταση του σύμπαντος όσο και του ανθρώπου, γεγονός που αποδεικνύει τη μερικότητα της υλικής λογικής ενώ και η κβαντική υποστηρίζει την ανάγκη μιας ανώτερης μορφής λογικής για να καλύψει τα νέα όρια, αυτό που πλέον ονομάζουμε υπερλογική. Η δημιουργία της κβαντικής λογικής υποδεικνύει μια παράλληλη εξέλιξη σε υλικό και μη υλικό χώρο οδηγώντας όπως είπαμε στην μετάβαση στην υπερλογική. Ο αιώνιος ενεργειακός κόσμος που μέσα του εξελίσσεται ο άνθρωπος, βρίσκει ένα χρήσιμο εργαλείο στην κβαντική επιστήμη για να βοηθήσει τον άνθρωπο στην υπέρβασή και μεταφορά του από τη λογική στην υπερλογική.

Ταράζοντας τα νερά της υπάρχουσας επιστήμης η κβαντική ανοίγει την πόρτα στον άνθρωπο για να μεταβεί στον αιώνιο μεγασυστημικό κόσμο. Η μερικότητα της δεδομένης λογικής έχει την υπόσταση της σε ένα υλικό και φθαρτό κόσμο. Βασιζόμαστε στους νόμους της φυσικής και της μερικής μας γνώσης υπολογίζοντας σε ένα αντίστοιχο υποκειμενικά και υλικά φτιαγμένο κόσμο. Η κβαντική απέδειξε ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα όρια και δεδομένα σε ένα πολύ μεγαλύτερο και πολυδιάστατο ενεργειακό σύμπαν στο οποίο ζούμε και πεθαίνουμε ενώ αυτό παραμένει αναλλοίωτο. Στο κβαντικό σύμπαν τα πάντα υπάρχουν ταυτόχρονα ακόμη και τα αντίθετα των νόμων της επιστήμης όπως τα γνωρίζουμε μέχρι τώρα σε μια παράδοξη παράλληλη συνύπαρξη, αντίθετα με την υπάρχουσα φυσική και λογική μαθηματική γνώση.

Η ίδια η μαθηματική πιθανότητα ενισχύει την κβαντική αποτελώντας ένα ισχύον τμήμα της κβαντικής μηχανικής όπως αποδείχτηκε από έρευνες στην κλίμακα των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων. Διαπιστώνουμε λοιπόν άλλη μια φορά την συνύπαρξη αντιθετικών νόμων που λειτουργούν παράλληλα, ανάλογα με την υλική ή την ενεργειακή τους υπόσταση.

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακαλυφθεί άπειρες υποδομές στον ανθρώπινο εγκέφαλο που αποδεικνύουν ότι η κβαντική υπάρχει ως δυνατότητα έκφρασης στην εγκεφαλική δραστηριότητα στους τομείς της γνώσης, της σκέψης, της σύνδεσης και της κατανόησης ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να ζει παράλληλα στον φυσικό όσο και στον ενεργειακό κόσμο. Αυτό που κάποτε λεγόταν μεταφυσική και πνευματικός κόσμος αποκτά πλέον μια πιο ρεαλιστική και επιστημονική υπόσταση.

Πολλοί επιστήμονες, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι και ψυχίατροι προσέγγισαν τον κόσμο του ανθρώπινου παραλογισμού κι αυτό που λέμε τρέλα όχι τόσο για να την καταλάβουν όσο για να δούνε αν αυτή μπορούσε να είναι μια οδός για να πλησιάσουμε καλύτερα τον μεγασυστημικό και ενεργειακό συμπαντικό κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο άρχισε η έρευνα για την ανακάλυψη της κβαντικής διάστασης του ανθρώπινου εγκεφάλου ένα μέσο διασύνδεσης του ανθρώπου με το ενεργειακό μεγασυστημικό σύμπαν. Έτσι δημιουργείται ένα νέο ερευνητικό πεδίο με αντικείμενο την κβαντική γνώση για τις γνωστικές επιστήμες. Κβαντικοί κανόνες ενός συμπαντικού ενεργειακού κόσμου απαιτούν την κβαντική υπερλογική και υπολογιστική δύναμη του ανθρώπινου εγκεφάλου και αυτό μένει να ερευνηθεί στο εγγύς μέλλον.

Ο ενεργειακός κόσμος δύναται να γίνει αντιληπτός από τον άνθρωπο εφόσον αυτός ξεφύγει από τα όρια της λογικής υλικής πραγματικότητας, καθώς υπάρχουν άπειρα ενεργειακά ερεθίσματα και δυνάμεις που λειτουργούν γύρω μας. Άρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη ο ανθρώπινος εγκέφαλος να ασκήσει τη δυνατότητά προσαρμογής του σε ένα κβαντικό ενεργειακό σύμπαν, που αποτελεί την αναπόφευκτη εξέλιξη του. Ένα αύριο σαφώς πολυπλοκότερο από την υλικοθνητή φύση που μας περιβάλλει. Οι έρευνες της επιστήμης στον χώρο των σωματιδίων και των υποσωματιδίων αυτό αποδεικνύει...

Η διπλή υπόσταση των σωματιδίων ως σωματίδια όσο και με κυματική μορφή οδηγεί σαφώς σε μια ανώτερη πραγματικότητα, με ενδεχόμενες πολλές πιθανότητες. Η ασάφεια προσδιορισμού τους μας βάζουν στον κόσμο του απειροελάχιστου όσο και στην ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ τους αποδεικνύοντας ένα μεγαλύτερο ενεργειακό πεδίο που περιλαμβάνει το υπερλογικό σύμπαν που ζούμε. Νέοι κανόνες, όπως η παράλληλη υπόσταση ενός κβαντικού σωματιδίου σε περισσότερες από μια κατάσταση, οδηγούν σε παραδοξότητες για την ισχύουσα λογική και την καταρίπτουν. Αυτή η νέα υπερλογική διαπιστώνεται καθημερινά πλέον σε πολλά ερευνητικά εργαστήρια και γίνεται η νέα νομοτέλεια για την σύγχρονη τεχνολογία και εισβάλλει στην ζωή του ανθρώπου.Άρα δεν μπορούμε να την αγνοούμε πια

Τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς βοηθάνε τα μέγιστα την σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα με το ιδιαίτερο είδος φωτός τους. Και έχουμε αντίστοιχα μια πληθώρα εφαρμογών τους στην σύγχρονη τεχνολογία που είναι κομμάτι πια της ζωής μας. Αυτό μας βοήθησε να κατανοήσουμε πολλές λειτουργίες και ενέργειες που υφίστανται γύρω μας, από την δύναμη της ηλιακής ενέργειας, την φωτοσύνθεση αλλά και άλλων φυσικών φαινομένων που ξεφεύγουν πλέον από την υπάρχουσα λογική και φυσική. Η κβαντική φυσική ανοίγει νέους δρόμους αντίληψης του κόσμου μας και του σύμπαντος ολόκληρου, πέρα από τα λογικά όρια που υπήρχαν για τον ανθρώπινο νου.

Η μεγάλη λογική που οδήγησε στην υπερλογική. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα 

Από τον 14ο αιώνα η ανθρωπότητα άρχισε να αναγνωρίζει το πέραν της δεδομένης λογικής περιθώριο από την επιστήμη ενώ σε πολλά πανεπιστήμια υπήρξαν εκατοντάδες έρευνες και εργασίες επ αυτού του πεδίου με αντικείμενο μια μαθηματική και επιστημονική λογική ανώτερη της υπάρχουσας. Δημιουργήθηκε έτσι η αντίληψη ότι η προέκταση της λογικής, μέσω της επιστήμης θα μπορούσε να δώσει λύσεις και δυνατότητες που θα ξεπερνούσαν την ίδια την επιστήμη, μέσα από τον συσχετισμό της λογικής με την ίδια την επιστήμη και τους κλάδους της. Ήταν δηλαδή η πρώτη προσπάθεια να ελέγξει ο άνθρωπος την ίδια την εξέλιξη του.

Εκατοντάδες επιστήμονες τους τελευταίους αιώνες επιχείρησαν να δημιουργήσουν το πεδίο που θα εγκλώβιζε και θα έκανε ελέγξιμη την λογική με την χρήση μαθηματικών, γλωσσολογικής όσο και ψυχολογικής υποστήριξης. Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να ελέγξει την λογική, αλλά κατάφεραν με τις μεθόδους τους να ελέγξουν άτομα, σύνολα όσο και κοινωνίες ολόκληρες.

Από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία ο Πυθαγόρας ο Ηράκλειτος η Ελεατική Σχολή, ο κύριος εκπρόσωπος της ο Παρμενίδης μίλησαν για την υπερλογική χιλιάδες χρόνια τώρα. Οι χωροχρονικές αναφορές του τελευταίου στην ακατάλυτη και άφθαρτη αιωνιότητα του συμπαντικού Ενός αγγίζει την κβαντική θεώρηση των πραγμάτων που σήμερα αναγνωρίζει η επιστήμη, με τα πρώτα δείγματα της υπερλογικής. «…Μήπως η κίνηση δεν υπάρχει, αλλά νομίζουμε ότι υπάρχει…» έγραψε ο αρχαίος φυσικοφιλόσοφος « …η ακινησία δεν είναι προνόμιο των Όντων αλλά του Ενός. Του Απόλυτου Ενός, που είναι αιώνιο άπειρο και όμοιο προς κάθε κατεύθυνση και είναι ακίνητο. Απολύτως ακίνητο επειδή είναι αδύνατον να κινηθεί γιατί είναι πλήρες. Όταν κάτι είναι πλήρες δεν χωράει τίποτα άλλο μέσα του. Δηλαδή δεν υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει κενό. Κενό και Χώρος είναι δυο έννοιες που δεν υπάρχουν και δεν έπρεπε να λέγονται ούτε να λαμβάνονται υπόψη, γιατί ο νους του ανθρώπου κινδυνεύει να πλεχτεί σε χαοτική λογική και να λέει ανοησίες…».

Η επαναστατική για την αρχαιότητα αλλά και για σήμερα ιδέα της διαφορετικής υπόστασης του χώρου και του χρόνου όσο και το ότι το σύμπαν είναι αγέννητο και άπειρο, δείχνουν να είναι οι παράμετροι που σήμερα η επιστήμη πρέπει να λάβει υπόψιν της για να υπερβεί την λογική. Η υπόσταση των κβάντων όπως διαπιστώνεται από τη σύγχρονη κβαντική φυσική έρχεται να επιβεβαιώσει την παρμενίδια θέση ότι υπάρχει μια διακοπτόμενη ροή και ότι είναι μια ψευδαίσθηση η μόνιμα συνεχόμενη όπως μέχρι τώρα εσφαλμένα υποστηρίζει η υπάρχουσα λογική. Η υπόσταση του υποατομικού σωματιδίου δείχνει το τέλος του χρόνου καθώς δεν μερίζεται περαιτέρω, βάζει όριο στην ανθρώπινη παρατήρηση της δημιουργίας των πάντων. Με αυτόν τον τρόπο ο αρχαίος Παρμενίδης είδε τη μεγάλη αλήθεια της υπερλογικής: Η ακινησία των πάντων που είναι σε κατάσταση πληρότητας ενέχει μια εναλλασσόμενη ροή και ένα αιώνιο παρόν.

Η Λογική, το παράλογο και η υπερλογική

Χιλιάδες χρόνια τώρα υπήρξαν άνθρωποι που τρελάθηκαν και αντιμετωπίστηκαν από ιερά όντα έως ζώα.

Τους τελευταίους δυο αιώνες αρκετοί ιδεολογικοί φιλόσοφοι αλλά και ψυχολόγοι και όχι μόνο, κάνανε “ταξίδια στην τρέλα” κλειστήκανε σε ψυχιατρικά άσυλα, όπως ο Κάρλ Γιούνγκ, ο Φρίντριχ Νίτσε και άλλοι, επειδή διέγνωσαν τα στενά όρια της υπάρχουσας λογικής για να εννοήσει ο άνθρωπος πολύ ανώτερες έννοιες.

Σε πολλές θρησκείες και λαούς άλλωστε ο σαμανισμός, η ιερή έκσταση αλλά και η χρήση φυτών και φαρμάκων ακόμη και από την επιστήμη θεωρήθηκαν διάμεσα για να φτάσει ο άνθρωπος σε μια υπερβατική λογική.Αλλά και οι ίδιες οι λέξεις και νοήματα δημιουργούν συχνά έννοιες που δείχνουν ότι η λογική αποτελεί ένα περιορισμένο χώρο που μπορεί να ξεπεραστεί και ότι υπάρχει κάτι παραπέρα που αγγίζει την υπερλογική.

Πολλές λέξεις και έννοιες κρύβουν περιθώρια και χώρους που δεν ερευνούμε λόγω της λογικής.O ψυχιάτρος και φιλόσοφος Neel Burton σε άρθρο του στο Aeon αμφισβήτησε την έννοια λογική και υγιής μιλώντας για τον όρο υπερυγιής και υπερλογική καλώντας την ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει τις νέες διαστάσεις της λογικής πέρα από τα στενά όρια που εμείς την γνωρίζουμε...

Στην κβαντική η υπερλογική αποτελεί πλέον τον νέο τρόπο προσέγγισης της λογικής σε σύνδεση με την κβαντική μηχανική και όχι μόνο... Καλείται η γεωμετρία της κβαντικής λογικής και έχει μεγάλη ιστορική εφαρμογή. Από τον Λάιμπνιτς το 1666 και το όραμα του για μια επιστημονική γλώσσα μαζί με ένα συμβολικό λογισμό, στον Μπούλ το 1854 και την Μαθηματική Ανάλυση της Λογικής έως και τον Βον Νόυμαν το 1936 με την Λογική της Κβαντικής Μηχανικής, η υπερλογική έρχεται ως η μοναδική λύση για την πρόοδο και εξέλιξη όλων των σύγχρονων επιστημών. Οι υπερλογικές πολλαπλότητες και η γεωμετρική προσέγγιση στην κβαντική λογική απασχόλησε πολλούς για την πρόοδο της κβαντικής.

Την ίδια στιγμή η ποίηση, η λογοτεχνία, η μεταφορά, η παρομοίωση, ο μύθος και ένστικτα που δεν περιορίζονται από την λογική όπως και η αρχαία σοφία δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει ήδη υπερβεί πολλές φορές στο παρελθόν τα όρια της στενής λογικής. Ακόμη και στην ίδια τη φύση, ζώα αποδεικνύουν ότι υπερβαίνουν την λογική, παράδειγμα με το μητρικό ένστικτο, όταν επιτίθενται σε μεγάλυτερους από αυτά εχθρούς τους για να προστατέψουν τα μικρά τους, φανερώνοντας οτι η λογική δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξη.
Άρα λοιπόν η υπερλογική υπάρχει και ελέγχει την φύση όσο και το σύμπαν το ίδιο, αφού αυτό αναπτύσεται αλλά δεν μεγαλώνει, δεν είναι περισσότερο από ό,τι ήταν, γι αυτό και μόνο η υπερλογική μπορεί να το αναγνωρίσει και να το δεχτεί.

Σε εργασίες μας πάνω στην Μεγασυστημική αναφέρουμε τον ευρύτερο κόσμο που είναι αναλλοίωτος όσο και άγνωστος στον άνθρωπο, λόγω της ενεργειακής του υπόστασης που δεν υπακούει στην λογική και έχει άλλους νόμους και ιδιότητες. Οι νέες πληροφορίες για την συστημική και την μεγασυστημική δείχνουν τα μεγαλύτερα και άφθαρτα στοιχεία που περιέχονται στο σύμπαν και αναγκάζουν την σύγχρονη επιστήμη να αναιρεί νόμους που μέχρι τώρα ισχύουν ενώ δεν μπορούν να περιορίσουν τις άπειρες μορφές ενέργειας που αποκαλύπτονται.

Έτσι είναι γνωστό πλέον, ότι ενώ τα συστήματα έχουν εξελισσόμενη μορφή, στα μεγασυστήματα αλλάζει αυτό και συναντάμε αμετάβλητα πεδία όπου διέπονται από εντελώς διαφορετικούς νόμους και δυνάμεις. Δεν υπάρχει φθορά, ενώ η ενεργειακή υπόσταση αναγνωρίζεται ως αμετάβλητη και άφθαρτη. Διαπιστώνεται έτσι μια διπολική διάσταση σε ένα αιώνιο και αναλλοίωτο “Είναι” λόγω της ενεργειακής του υπόστασης όπου ενυπάρχει ένα εξελικτικό και φθαρτό “Γίγνεσθαι” υπόλογο του πρώτου. Η υπαγωγή των συστημάτων στα μεγασυστήματα, αποδεικνύουν επίσης, ότι και τα συστήματα, ενέχονται μιας ενεργειακής υποστάσεως, που ανάλογα τα κάνει άφθαρτα, παρά την δική τους στενή υλικοφθαρτή φύση.

Και εκεί πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν μπορεί η στενή ανθρώπινη λογική μας να διέπει το αιώνιο σύμπαν και εμείς πρέπει να αναγνωρίσουμε και εννοήσουμε την ανώτερη αυτή κατάσταση με την υπερλογική. Τα ακίνητα και τελειωμένα μεγασυστήματα καθορίζουν την πορεία των συστημάτων, μέχρι κι αυτά να τελειωθούν σε ένα άφθαρτο και αιώνιο “Είναι”. Η ακατάλυτη και άφθαρτη ροή της ενέργειας που διαπερνά τον χωροχρόνο, μένοντας σταθερή και ανεπηρέαστη οδηγεί σε νέες υπερλογικές οδούς την επιστημονική πρόοδο.

Από την αρχαότητα βλέπουμε την προσπάθεια που υπάρχει για να αναγνωρίσουμε ανώτερους και αιώνιους νόμους, πέρα από όσους γνωρίζουμε ώστε να ξεπεράσουμε τον γνωστό υλικό κόσμο μας και να δούμε το ανώτερο και αιώνιο, νοητό σύμπαν, μερική απεικόνιση του οποίου αποτελεί ο γήινος κόσμος μας. Η μοναδική νοητική αλήθεια του Πυθαγόρα, γίνεται ιδανική για να εννοήσουμε την μεγασυστημική διάσταση της φιλοσοφικής, μαθηματικής και γεωμετρικής διάστασης του Όλου, σε ένα αχανές άπειρο. Τα μεγασυστήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να εννοήσουμε καλύτερα και την υπερλογική αλλά και την μεγασυστημική πραγματικότητα.

Γι αυτό ο περιορισμένος ανθρώπινος νους οφείλει να χρησιμοποιήσει την φιλοσοφία και τις νέες διαστάσεις του εγκεφάλου, προκειμένου να εξερευνήσει τις ανώτερες διαστάσεις του σύμπαντος, όπως ορίζει η Πυθαγόρεια φιλοσοφία όπου Φύση και Πνεύμα ενυπάρχουν στην αιώνια μεγασυστημική τους διάσταση. Η αρχαία γνώση επανεκτιμάται όσο και η καλούμενη μεταφυσική και αποτελούν πεδία έρευνας της σύγχρονης επιστήμης. Ούτως ή άλλως, η αρχαία φιλοσοφία αποδεικνυόμενη καθημερινά, γίνεται εργαλείο της επιστήμης, ανάγοντας πλέον το πνευματικό πεδίο σε πεδίο έρευνας. Και η λογική μετατρέπεται σε Υπερλογική, για να κατανοήσουμε ανώτερες της λογικής έννοιες. Η απορία της λογικής, η λήξη της λογικής δηλαδή, αναγκάζει την υπερλογική να γίνει ο μόνος δρόμος για την πρόοδο και εξέλιξη της επιστήμης.

Το μεταίχμιο της παρελθοντικής επιστήμης, με την ανώτερη προοπτική της, συναντάται στο σήμερα, όπου η φθαρτή ύλη αποδεικνύεται φθαρτότερη και το αιώνιο και αναλλοίωτο μέλλον, μοναδικη διέξοδος από την φθορά. Υπάρχουν ανώτερες αισθήσεις που καλείται ο άνθρωπος να χρησιμοποίησει πέραν της όρασης και της ακοής! Και η εξέλιξη έχει να κανει με τέτοιες αισθήσεις και μια τέτοια υπερφυσική πραγματικότητα, απροσδιόριστη ακόμη. Πλέον είναι αποδεκτό ότι υπάρχει ένας πολυ μεγαλύτερος και άγνωστος αιώνιος κόσμος, από τον γνωστό υλικό μας περιβάλλον και εκεί πρέπει να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την υπερλογική και αισθήσεις, που να τον κανουν ορατό και αισθητό σε μάς.

Το μεγάλο άλμα από την λογική στην υπερλογική

Μέχρι σήμερα,η πρόοδος στην επιστήμη, όσο και στην διαμόρφωση της λογικής, ήταν σταδιακή και με μετρημένα βήματα.Τώρα, τα νέα δεδομένα, η νέα πραγματικότητα απαιτούν ένα τεράστιο άλμα, από την υπάρχουσα υλική λογική στην υπερενεργειακή υπερλογική, που μπορεί να φέρει τον άνθρωπο στην τελική του διάσταση και υπόσταση, σε ένα αιώνιο και άφθαρτο όν. Η προσπάθεια που γίνεται να ασκηθεί έλεγχος στην λογική και την επιστημονική πρόοδο, αποδεικνύεται μάταια και συγχρόνως, εμποδίζει τον άνθρωπο να εξελιχθεί στο ανώτερο όν που προορίζεται να γίνει.

Οδηγούμαστε λοιπόν στην αναγνώριση ενός αντιφατικού διπόλου στην ανθρώπινη εξέλιξη όπου ενώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ανώτερη και ενεργειακή πραγματικότητα η κοινωνία μας ζει σε μια όλο και αυξανόμενα υλική και φθίνουσα καθημερινότητα. Πράγματα μιας χρήσεως και υλικά φθαρτά και αναλώσιμα δείχνουν την ανεπάρκεια και τον κίνδυνο που τα συνοδεύει για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας. Αυτό αναστέλει την εξελικτική διαδικασία και πρέπει να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη της υλικής απεξάρτησης του ανθρώπου και η μετάβαση του σε ένα νέο ενεργειακά και ατελείωτα υποστηριζόμενο περιβάλλον προκειμένου να βοηθηθεί η ανώτερη κβαντική λειτουργία και υπόσταση του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Η κβαντική ικανότητα του εγκεφάλου να λειτουργεί μέσω φράκταλς αλλά και η ενεργειακή υπόσταση της μυελίνης όπου μεταφέρει με τεράστιες ταχύτητες την πληροφορία στα κέντρα του εγκεφάλου λειτουργεί με κβαντική διεμπλοκή.

Εδώ ο χρόνος χάνει την αξία του.

Όλα αποδεικνύουν ότι η ανθρώπινη εξέλιξη έχει πλέον μια υπερβατική πορεία πέρα από την υλική και φθαρτή του φύση και μόνο η υπερλογική και ο ανώτερος κβαντικός εγκέφαλος μπορούν να τον φέρουν σε αυτή τη διάσταση. Πρέπει να γίνει μια επιλογή που έχει ήδη προαποφασιστεί από την ανώτερη υπόσταση του ανθρώπου.

Όπως γράφουμε παραπάνω ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιλαμβάνει περίπου 100 δισεκατομύρια νευρώνες που λειτουργούν σαν φράκταλς με 100 τρισεκατομύρια συνάψεις μεταξύ αυτών των εγκεφαλικών κυττάρων με άγνωστο ακόμη αριθμό συνδέσεων μεταξύ αυτών ανά κελί. Αυτό αποδεικνύει την ικανότητα του ανθρώπου να δει και να βαδίσει με την υπερλογική χωρίς τίποτα να τον σταματάει. Άρα τι εμποδίζει αυτή την πρόοδο του ανθρώπου;

Η ανώτερη υπόσταση του σύμπαντος βαδίζει προς την ολοκλήρωση της και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ή να πάει αντίθετα σ αυτό τον ενεργειακό προγραμματισμό που οδηγείται στην τελείωση του. Είναι ανόητο να νομίζει ο άνθρωπος ότι μπορεί να ελέγξει ή να επανακαθορίσει αυτό που έχει οριστικοποιηθεί ότι θα γίνει προ αιώνων. Η ενεργειακή φύση των πάντων υποδηλώνει μια αμετάκλητη μορφή και πορεία των πάντων.

Έτσι τώρα μπορούμε να δούμε καλύτερα ότι ένα και ένα δεν κάνουν μόνο ένα, αλλά κάνουν και δύο, τρία ή και περισσότερα. Μια αλήθεια που κρύβει μεγάλα άγνωστα υπερλογικά πεδία,όσο και την τέλεια φύση της ολικής μορφής ενός απεριόριστου σύμπαντος εν τη ουσία του, πράγμα που οδηγεί στην αναγνώριση της συστημικής και ενεργειακής φύσης των πραγμάτων σε ένα μεγασυστημικό κόσμο.
Ήδη στην πληροφορική το υλικό που ονομάζεται ολοκληρωμένο κύκλωμα, μπαίνει στην μεγασυστημική και υπερλογική του διάσταση. Με μεγάλες επενδύσεις και συνθήκες αποστειρωμένου εργαστηρίου, η μεγασυστημική μορφή, μπαίνει σε κατασεκυασμένα από τον άνθρωπο μικρο-υλικά και η τεχνολογία ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ο κατασκευαστικός τομέας αναπροσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και ένας άφθαρτος και άγνωστος κόσμος, γίνεται η νέα πραγματικότητα του ανθρώπου, με νέα υλικά, νέα δεδομένα και νανοτεχνολογία για την υποστήριξη της εξέλιξης της επιστήμης. Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα, αποτελούν μια υποτυπώδη μεγασυστημική μορφή και η εμπειρία τους θα αναπροσαρμόσει υποχρεωτικά και την υπάρχουσα λογική. Μικροεπεξεργαστές και ολοκληρωμένα, προδιαγράφουν έναν πιο ελεγχόμενο κόσμο, αλλά και θαύματα που πριν ήταν αδιανότητα.

Μια πέραν των ορίων λογική στερεώνεται μέσα από τεράστια άλματα στον χώρο της επιστήμης. Ο νέος υπερλογικός άνθρωπος αποκτά την θέση του στον κόσμο και ετοιμάζεται να τον διαχειριστεί!

Και δυστυχώς, ο πρωτόγονος άνθρωπος συνεχίζει να χρησιμοποιεί την λογική και να πολεμάει την πρόοδο, αφού ανταγωνίζονται άνθρωποι, το χρήμα, εταιρίες, κράτη, συμφέροντα διεκδικώντας μια αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα που μόνο στον άνθρωπο του αύριο θα ανήκει.

Δημιουργούνται ομάδες κάθε μορφής για τον έλεγχο της εξουσίας και του μέλλοντος, όταν αυτό δεν μπορεί παρά να είναι κοινό!Το τέλος της λογικής και του κόσμου που ξέραμε, είναι πλέον πολύ κοντά και το αύριο παρουσιάζεται το ίδιο θαυμαστό όσο και άγνωστο...

ΠΗΓΕΣ:

Fractal Foundation Online Course - Κεφάλαιο 1 - FRACTALS IN NATURE
Photon entanglement could explain the rapid brain signals behind consciousness (phys.org)
Θα μπορούσε η κβαντική φυσική να είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τα μυστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς; (theconversation.com)
Πιερ Ενρικέ
Quantum physics has already changed the world - Polytechnique Insights (polytechnique-insights.com)
«Κώδικας Παρμενίδης» – Περιδιαβαίνοντας
Οι υπερυγιείς είναι ανάμεσά μας, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε | Ιδέες Aeon
Υπερλογικές πολλαπλότητες και γεωμετρική προσέγγιση στην κβαντική λογική | PDF (researchgatenet)