Μ' αγαπά; Δε μ' αγαπά! Ή απλώς διαφορετικοί τρόποι αγάπης;

Ακρόαση άρθρου......

Πόσοι άνθρωποι δε νιώθουν αγαπητοί επειδή δεν τους αγαπούν όπως θα ήθελαν; Γιατί υποφέρουμε όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται όπως μας άρεσε;

Διαφορετικοί τρόποι αγάπης

Στο 90% των περιπτώσεων, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μας αγαπούν, αλλά ότι ο καθένας καταλαβαίνει διαφορετικά την αγάπη. Ο καθένας μας έχει έναν διαφορετικό τρόπο να αγαπά, να δείχνει την αγάπη και την τρυφερότητα που νιώθει για τους άλλους. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ανθρώπων: άλλοι είναι πιο οπτικοί, άλλοι πιο ακουστικοί κι άλλοι πιο συναισθηματικοί. Ανάλογα με το τι άνθρωπος είσαι, θα δεχτείς με περισσότερη ένταση τις οπτικές, ακουστικές ή συναισθηματικές εκδηλώσεις αγάπης.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους είναι πιο εύκολο να δείξουν την αγάπη τους παρά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με λόγια. Υπάρχουν άλλοι που τους δυσκολεύει περισσότερο να εκφραστούν γραπτώς παρά κατά πρόσωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται περισσότερο για τα υλικά αγαθά και άλλοι που ενδιαφέρονται περισσότερο για τα λόγια ή τις χειρονομίες.

Η επιρροή της οικογένειας στον τρόπο που αγαπάμε

Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι ο καθένας από εμάς βλέπει την πραγματικότητα από μια διαφορετική οπτική. Ο καθένας δίνει περισσότερη προσοχή σε μια σειρά από χειρονομίες. Και όλα, για ακόμα μια φορά, εξαρτώνται από τις πεποιθήσεις μας, από όσα είδαμε στις οικογένειές μας και το περιβάλλον μας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Αν ένας άνθρωπος δεν άκουσε τους γονείς του να λένε ''Σ' αγαπώ'', ή δεν τους είδε να φιλιούνται και να αγκαλιάζονται συχνά, είναι πολύ πιθανό, όταν μεγαλώσει, να δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του ή να δείξει τρυφερότητα.

Οι πεποιθήσεις μας για την αγάπη

Πόσες φορές δεν κρίναμε λανθασμένα τα συναισθήματα των άλλων γιατί οι πράξεις τους δεν ανταποκρίνονταν στις αποδείξεις που ελπίζαμε να δούμε;

Τώρα το ξέρεις, λοιπόν. Κάθε φορά που κρίνεις λανθασμένα κάτι, μιλάει το μυαλό σου και οι πεποιθήσεις σου. Και είναι μόνο αυτό ακριβώς: η άποψη του μυαλού σου. Για παράδειγμα, μια μητέρα που έχει αναλάβει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, το καθάρισμα, το πλύσιμο των ρούχων, τα ψώνια, το μαγείρεμα, είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται ότι την αγαπούν όταν ο άντρας και τα παιδιά της μοιράζονται μαζί της τις δουλειές αυτές.

Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται περισσότερα λόγια και άνθρωποι που χρειάζονται πειρσσότερες έμπρακτες χειρονομίες. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ευτυχισμένοι απλώς αν τους αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο σου ή αν τους τηλεφωνήσεις.

Το πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ την αγάπη μπορεί να μην είναι πάντα ο ιδανικότερος τρόπος για τους άλλους.

Υπάρχουν (αρκετοί) άνθρωποι που πιστεύουν ότι αγάπη σημαίνει να ανησυχείς για τον άλλον και να τον προειδοποιείς για το χειροτέρο που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Ή να τον διορθώνεις όταν, κατά τη γνώμη σου, κάνει κάτι κακό γιατί, κατά την κρίση σου, κάνει λάθος. Όλα αυτά είναι φοβερά. Πόσο κακό κάνουμε με τις απόψεις μας και πόσο επηρεάζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε; Θα σου πω εγώ. Πάρα πολύ.

Διαβάστε επίσης στην Πύλη μας: Σε ποιον τύπο δεσμού ανήκεις σύμφωνα με τη θεωρία προσκόλλησης; (περιλαβάνεται ερωτηματολόγιο αυτοβοήθειας)

Η οπτική σου δεν είναι η πραγματική αλήθεια

Πρώτον: όταν προειδοποιείς κάποιον για όλα τα κακά που μπορεί να συμβούν αν επιλέξει αυτόν τον δρόμο, τον κάνεις να επικεντρώνεται στο φόβο και στα προβλήματα. Ασυναίσθητα, αυτή η συναισθηματική επιρροή θα χαράξει έναν δρόμο στο μυαλό του και θα ενεργοποιήσει το σύστημα συναγερμού. Και, αν δεν είναι ένας άνθρωπος πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, είναι πιθανό να στρεσαριστεί (να ανησυχήσει).

Το στρες μειώνει την επικοινωνία ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας και μας μπλοκάρει. Χάνουμε την ταχύτητά μας, τη διαύγεια των ιδεών μας, την ικανότητα να παίρνουμε αποφάσεις ή να αναλαμβάνουμε δράση. Έτσι, παρά την καλή σου πρόθεση, αλλάζεις την πορεία του, τον στόχο του. Μετακινείς την οπτική του από το κίνητρο στον φόβο.

Η ερώτησή μου είναι: Ποιος είναι ο οποιοσδήποτε για να σαμποτάρει τα κίνητρα των άλλων, όσο κι αν τους αγαπάει; Πριν πεις τη γνώμη σου, να θυμάσαι ότι μιλάς με βάση τη δική σου οπτική για τον κόσμο, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες σου. Αυτός, όμως, είναι ο δικός σου κόσμος. Και κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος.

Δεύτερον: όλοι χρειαζόμαστε να πειραματιστούμε για να μάθουμε. Όταν λες σε ένα παιδί: ''Μην το κάνεις αυτό, θα πέσεις'', το παιδί δεν το καταλαβαίνει. Πρέπει να βιώσει την πτώση, για να μάθει από την εμπειρία. Για τον ίδιο λόγο, και οι ενήλικες πρέπει να συνεχίσουμε να πειραματιζόμαστε, για να μάθουμε.

Μη φοβάσαι τα λάθη

Τρίτον: Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη. Πόσο φοβόμαστε να κάνουμε λάθος; Ενώ, στην πραγματικότητα, το κακό είναι να μην κάνουμε τίποτα από φόβοότι θα κάνουμε λάθος. Το να παραμένεις στάσιμος, αυτό, ναι, είναι λάθος.

Ψηφιακό Marketing για Ψυχολόγους: Κύκλος 11 Σεμιναρίων με Βέλτιστες Πρακτικές και Εργαλεία Διαχείρισης διαδικτυακής παρουσίας | Διοργάνωση: PSYCHOLOGY.GR

Δεν υπάρχει λάθος, όλα είναι μάθημα.

Η αγάπη είναι πάντα εδώ

Τώρα, κάθε φορά που ακούω κάποιον να παραπονιέται ή να λέει ότι κάποιος άλλος δεν τον αγαπά γιατί θα φερόταν διαφορετικά, σκέφτομαι: Ο καημενούλης (ή η καημενούλα), δεν συνειδητοποιεί το κακό που του κάνει η γνώμη του μυαλού του.

Είναι σαν να χωρίζει ένα ζευγάρι και να σου λένε: Ο τάδε ή η τάδε δεν με αγάπησε ποτέ. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αγάπη πάντα είναι αληθινή. Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας, εμπιστοσύνης ή εξάρτησης, αλλά η αγάπη είναι εκεί. Και όταν τελειώνει μια σχέση, το πιο εύκολο είναι να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους. Όταν, στην πραγματικότητα, οι αληθινοί λόγοι της ρήξης πάντα κρύβονται μέσα στον καθένα από εμάς. Οι δύο άνθρωποι, συνειδητά και ασυνείδητα, είναι οι δημιουργοί της πραγματικότητας αυτής.

Μερικές φορές, η σχέση τελειώνει επειδή δεν γνωριζόμαστε πραγματικά και σχετιζόμαστε με ανθρώπους που δεν μπορούν να σας δώσουν αυτό που θέλουμε γιατί δεν το έχουν. Άλλες φορές γιατί δεν ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε και σχετιζόμαστε με κάποιον που ούτε κι εκείνος ξέρει τι θέλει. Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες λόγοι πίσω από τα προβλήματα μιας σχέσης. Ο βασικός λόγος, όμως, των συγκρούσεων είναι ότι δεν αγαπάμε αρκετά τον ίδιο μας τον εαυτό και ψάχνουμε στους άλλους αυτό που αρνούμαστε οι ίδιοι να δώσουμε σε εμάς.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Πίστεψε σ' εσένα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.