Μία ενδυναμωτική φιλοσοφία για τη ζωή και τα προβλήματά της

Ακρόαση άρθρου......

Είναι αναμφισβήτητο ότι, για να αντιμετωπίσει ο κάθε άνθρωπος τη ζωή και τα προβλήματά της, έχει υιοθετήσει μία φιλοσοφία, ένα σύστημα πεποιθήσεων, που τελικά, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στα γεγονότα που προκύπτουν στη ζωή του.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι – άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό – έχουν εκπαιδευτεί να έχουν την ακόλουθη φιλοσοφία:

«Ο κόσμος δεν είναι ωραίος, κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος, που η ζωή του είναι γεμάτη δυστυχία και απελπισία, έχω κακή τύχη, και οι άνθρωποι γύρω μου με εκμεταλλεύονται και θέλουν να πάρουν από ’μένα όσα περισσότερα μπορούν.».

Με βάση την παραπάνω φιλοσοφία, ο άνθρωπος μπαίνει συνεχώς στη διαδικασία να νιώθει θύμα, να θρηνεί για τα προβλήματά του και «να καταριέται», μονίμως, την κακοτυχία του. Αντιμετωπίζοντας, όμως, τη ζωή και τα προβλήματά της με αυτού του είδους τη φιλοσοφία, προκαλεί στον εαυτό του διαρκή πόνο, άγχος και στενοχώρια.

Γι’ αυτό και έχει επιλέξει μία επιζήμια για τον οργανισμό του συμπεριφορά, η οποία χαρακτηρίζεται από διάφορες εξαρτήσεις (όπως η ανεξέλεγκτη κατανάλωση τροφών, η κατάχρηση αλκοόλ, το υπερβολικό κάπνισμα, ο συστηματικός τζόγος κ.ά.), για να απαλύνει τον πόνο αυτόν. Οι εξαρτήσεις αυτές αποτελούν έναν εύκολο και γρήγορο τρόπο να μη βιώνει, τόσο έντονα, τον πόνο.

Είναι, όμως, μία προσωρινή φυγή από τη διαρκή οδύνη, που παράλληλα, προκαλεί βλάβες στην υγεία του, φθορά στην εμφάνισή του, πρόωρη γήρανση και αδυναμία.

Εάν, όμως, ο άνθρωπος από αυτή τη στιγμή αρχίσει να αντιμετωπίζει τη ζωή, με μία νέα ενδυναμωτική φιλοσοφία, που θα εξαφανίσει τον πόνο και τη στενοχώρια, τότε, δε θα έχει ανάγκη καμία εθιστική συμπεριφορά, και όποια εξάρτησή του θα λήξει, εντελώς και για πάντα.

Η νέα αυτή φιλοσοφία, η οποία βασίζεται σε ακλόνητες συμπαντικές αλήθειες και η οποία θα ενδυναμώνει και θα στηρίζει τον άνθρωπο στις δύσκολες στιγμές, είναι η ακόλουθη:

«Είμαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντος. Είμαι δημιούργημα του Θεού, ένα θαύμα. Ένα φως που εμφανίσθηκα, εδώ, ως ανθρώπινο πλάσμα, ακριβώς, τη χρονική στιγμή που χρειαζόταν. Το σύμπαν είναι τέλειο και δεν επιτρέπει, απολύτως, κανένα ατελές γεγονός να συμβεί. Δηλαδή, δεν επιτρέπει να συμβεί “κακό” στον εαυτό του. Και εφόσον είμαι κι εγώ κομμάτι του “εαυτού του”, ό,τι κι αν μου συμβαίνει, θα είναι, σίγουρα, καλό και ευεργετικό, θα αποδειχθεί, τελικά, προς όφελός μου. Όλα τα προβλήματά μου έχουν κάποιον σκοπό συμβάλλουν στο πλήρες και συνολικό όφελός μου. Ακόμη κι αν κάποιο γεγονός με πληγώσει, βαθύτατα ή μου αφαιρέσει κάτι πάρα πολύ σημαντικό, θα καταλήξει κι αυτό, προς όφελός μου, και τελικά, θα αποκαλυφθεί ένα ευτυχισμένο και αίσιο τέλος».

Με βάση την παραπάνω ενδυναμωτική φιλοσοφία, ο άνθρωπος, για να ωφεληθεί από τα προβλήματά του, χρειάζεται να τα αντιμετωπίσει, δημιουργικά, να τα ξεπεράσει και να τα χρησιμοποιήσει σαν σκαλοπάτια για την προσωπική του εξέλιξη. Λύνοντας, με αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματά του, οδηγείται σε ένα ανώτερο επίπεδο ευτυχίας και αποκτά δύναμη, γνώση και σοφία.

Συμπερασματικά, στον άνθρωπο, προσφέρονται δύο βασικοί τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων του μπορεί, είτε να τα θεωρεί καλά για εκείνον, δηλαδή να τα δει ως ευκαιρίες μάθησης, είτε κακά.

Αν ο άνθρωπος επιλέξει να θεωρεί τα προβλήματά του καλά για εκείνον, τότε, θα απελευθερωθεί από την τυραννία τους, θα αποκτήσει ελπίδα και αισιοδοξία και θα απολαμβάνει, μονίμως, τις ανταμοιβές της γαλήνης, της επιτυχίας και της ευημερίας.