Γλυκό μου παιδί,

καταλαβαίνω ότι όλα αυτά που προσπαθώ να σου διδάξω έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο, οι δυσκολίες πολλές, ακόμη και στις καθημερινές, δεδομένες μας συναναστροφές. Ψάχνω να βρω τρόπο να δώσεις βαρύτητα στα λόγια μου και να μην τα θεωρείς απλές, συνηθισμένες, μαμαδίστικες, όπως συχνά λες, διδαχές.

17 Σεπτεμβρίου 2013. Και να με στα τριάντα πέντε. Δεν ξέρω αν με πιάνουν μόνο εμένα τα υπαρξιακά μου κάθε φορά που προστίθεται ένα ακόμα έτος στην ηλικία μου, αλλά σίγουρα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε μια τέτοια μέρα, που ουσιαστικά ενισχύει την αντίστροφη μέτρηση που ξεκινά με τη γέννησή μας και μας φέρνει έναν χρόνο πιο κοντά στο τέλος.

Τον Μάρτιο το Believe In You επιστρέφει με 3 πρωτότυπα σεμινάρια. Μπορείτε να τα παρακολουθήσετε σε μοναδική τιμή προσφοράς για να διαπιστώσετε πώς συνδέονται μεταξύ τους, αν και φαινομενικά δεν έχουν σχέση.

Οι μέρες είναι εορταστικές, το νέο έτος πλησιάζει και ο καθορισμός των νέων προτεραιοτήτων μας ακούγεται μονόδρομος.. Αυτοκριτική, σκέψεις για τα λάθη μας, σκέψεις για τις σωστές επιλογές μας αλλά και στοχοθεσία για το τι θα θέλαμε να πετύχουμε την νέα χρονιά.. Μήπως όμως όλα αυτά είναι υπερβολικά; Μήπως απλά χρειάζεται να σκεφτούμε τι μας έκανε πραγματικά ευτυχισμένους; Και αν διεκδικήσαμε λίγες στιγμές ευτυχίας, μήπως πρέπει να σκεφτούμε ότι αξίζουμε περισσότερες;

Ποια είναι η φύση της ζωής; Είναι άραγε δίκαιη ή άδικη; Είναι δύσκολη ή βατή; Οι ήρωες του βιβλίου Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής συζητάνε πάνω σε αυτό το θέμα.

Τα παιδιά μας περιτριγυρίζονται από ομιλίες, όμως δεν περνούν πάντα αρκετό χρόνο σε ουσιαστική επικοινωνία. Δεν έχουν πάντα την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να εκφράσουν βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα ή να ακούσουν τις δικές μας σκέψεις.

Είναι η ευελιξία το χρυσό κλειδί που θα ξεδιπλώσει τις ανθρώπινες σχέσεις σε μια ομαλή και αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων; Η λειτουργικότητα της βασίζεται σε εκείνες τις ισορροπίες που θα αναπτυχθούν και θα επιτρέψουν μια χρυσή τομή σε κάθε είδους προβλήματα που εμφανίζονται στο ατομικό και κοινωνικό μας γίγνεσθαι.

Τόσο οξύμωρο όσο ακούγεται. Να σε αγαπάνε και να σε πνίγουν. Να μην μπορείς να πάρεις ανάσα, μέσα από τις συμπεριφορές των ανθρώπων σου. Και αυτή η πρόταση απλώνεται σε όλες τις περιπτώσεις, οικογένεια, ερωτικοί σύντροφοι, περίγυρος.

Ας αφήσουμε τα παιδιά να ονειρεύονται. Κι ας απογοητευτούν. Ε, και λοιπόν; Όλοι οι ονειροπόλοι, ακόμα κι εκείνοι που κατάφεραν τα σπουδαία, απογοητεύτηκαν κάποτε. Είναι πολύ μικρός, πολύ στενός, και δεν μας χωράει ο κόσμος χωρίς τους οραματιστές, τους ονειροπόλους, τους λάτρεις της ουτοπίας.

Το άγχος είναι σχεδόν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Άγχος επειδή ήρθε το δάνειο του σπιτιού, άγχος επειδή πλησιάζουν οι εξετάσεις, άγχος για την ανεργία, την αδικία. Άγχος που οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες και δεν προέρχεται απαραίτητα από εμάς πχ, πιεστικοί γονείς, άγχος που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας με τις δικές μας ενέργειες (συνεχής σύγκριση του εαυτού με άλλους).

Η ομορφιά αρέσει στα μάτια, η καλοσύνη στην καρδιά. Η πρώτη είναι κόσμημα, η δεύτερη θησαυρός.- Ανώνυμος

Τι είναι αλήθεια η ευτυχία; Είναι αυτή η αίσθηση της ελαφρότητας που έχεις κάποιες φορές και σε κάνει να νιώθεις σαν να πετάς; Αυτό το συναίσθημα όταν ζεις κάτι έντονο, η ή εντύπωση που αντλείς από μια αληθινή στιγμή ξεγνοιασιάς;

Στις μέρες μας υπάρχει η έξαρση της βίας η οποία είναι διάχυτη παντού. Έτσι έχει καθήκον η κοινωνία των ανθρώπων αλλά και ο καθένας ατομικά, να αναζητήσει τα αίτια που αυτή καλλιεργείται. Η Alice Miller μας φωτίζει τον σκοτεινό αυτόν δρόμο. Με την θεωρία της συσχέτισε τις επιπτώσεις ενός τραύματος στα πρώιμα χρόνια της ζωής,  με την ψυχοπαθολογία της ενήλικης ζωής.

Κατά την επιστημονική, αλλά ακόμη περισσότερο κατά την εκλαϊκευμένη συζήτηση σχετικά με το φαινόμενο του Ναζισμού, συχνά παρουσιάζονται δύο αντιτιθέμενες απόψεις: Σύμφωνα με την πρώτη, η ψυχολογία δεν προσφέρει καμία εξήγηση για ένα πολιτικό και οικονομικό φαινόμενο όπως είναι ο Φασισμός. Σύμφωνα με τη δεύτερη, ο Φασισμός είναι εξ ολοκλήρου ένα ψυχολογικό φαινόμενο.

Μια μικρή και μαγική λέξη είναι το «Eυχαριστώ»  που μέσα της περικλείει μια μεγάλη δόση του αισθήματος της Ευγνωμοσύνης ή αλλιώς της εκτίμησης, της αναγνώρισης, της ανταποδοτικότητας. Ευγνωμοσύνη δεν είναι απλά μια δράση, μια πεποίθηση ή μια αξία αλλά ένα ισχυρό θετικό συναίσθημα, μια βαθιά αίσθηση εκτίμησης που μπορεί να αλλάξει την ζωή και τον τρόπο που βιώνει κανείς την καθημερινή του ζωή.

«Η ευγνωμοσύνη μετατρέπει όσα έχουμε σε αρκετά» αναφέρει ένα ρητό του Αισώπου για το συναίσθημα που έχει τη δυνατότητα να μας οδηγήσει στην προσωπική μας ευτυχία.

Ας υποθέσουμε, ότι συναντάτε τυχαία ένα δημοσιογράφο στο δρόμο, ο οποίος έχει αναλάβει ένα ρεπορτάζ με θέμα την ευτυχία και σας ρωτά: "Είστε ευτυχισμένος/η;" Τι πληροφορίες θα αναζητούσατε ώστε να δώσετε μια σαφή και ειλικρινή απάντηση; Θα σκεφτόσασταν για παράδειγμα, εάν είχατε μια καλή μέρα στη δουλειά σας, αν πριν από λίγες μέρες σας ανακοινώθηκε η απόλυσή σας, εάν πήρατε προαγωγή, εάν είχατε χωρίσει ή γνωρίσει πρόσφατα τον έρωτά σας, εάν είχατε τσακωθεί με έναν οδηγό στο μποτιλιάρισμα;

Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στα νέα για το ποια είναι η χώρα με τους πιο ευτυχισμένους κατοίκους στον κόσμο. Σύμφωνα με την Huffington post για ακόμα μία χρονιά (2024),η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο είναι η Φιλανδία ακολουθούμενη από τις γειτονικές της σκανδιναβικές χώρες.

Η ευτυχία δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που ερμηνεύουμε αυτό που μας συμβαίνει. Εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, και η ικανότητά μας να επικεντρωθούμε σε αυτή την ερμηνεία είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχείς. Είναι σημαντική η ικανότητά σου να διαλέγεις. Να διαλέγεις την ευτυχία αντί τη δυστυχία.

Φαντάσου την εξής εικόνα: ένας γνωστός σου, σε συναντά στο δρόμο και σε ρωτά το τυπικό «τι κάνεις». Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, το παράδοξο ήταν πως η αναμενόμενη απάντηση θα ήταν «καλά» ακόμα κι αν η ζωή σου ήταν στο χείλος της καταστροφής. Σήμερα τη θέση του «καλά» έχει αρχίσει να παίρνει το «τρέχω».