Ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Irvin Yalom έγραψε εύστοχα πως «ο έρωτας δεν διαρκεί, μπορούμε όμως να τον μετατρέψουμε σε αξιοπρεπή αγάπη». Ο έρωτας είναι αναμφισβήτητα καταδικασμένος να τελειώσει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, άλλωστε από τη στιγμή της εκπλήρωσής του ξεκινά ουσιαστικά και η αρχή του τέλους του.

Πολλοί από εμάς ξοδεύουμε άπειρο χρόνο και καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια για να εξασφαλίσουμε τα πράγματα που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε για να ζούμε καλά.

Την ευτυχία δεν την κυνηγάς. Δημιουργείς τις συνθήκες για να έρθει αυτή σε εσένα. Είναι όπως όταν φυτεύεις ενα λουλούδι στον κήπο. Το σκέφτεσαι ότι θα πιάσει και χαίρεσαι στην σκέψη να το δεις να ανθίζει. Δεν ειναι σίγουρο πως θα συμβεί αυτό, αλλά δεν ξεκινάς με αυτή την σκέψη.

Τι δε μας αφήνει να σπάσουμε τα δεσμά μας; Τι είναι δεσμά και τι είναι λύτρωση από αυτά; Δεσμά είναι τα πρέπει. Είναι ό,τι μας καταπιέζει. Είναι ό,τι δεν αφήνει την επιθυμία ή ακόμη και τον εαυτό να αναδυθεί. Τι είναι αυτό λοιπόν; Αυτό δυστυχώς δεν είναι μόνο ένα, αλλά πολλά! Μπορεί να είναι ρόλοι, άμυνες, ανάγκες, φόβοι, διατήρηση μιας καλής εικόνας και πολλά άλλα.

Η συναισθηματική δύναμη μπορεί να φαίνεται σαν ένας αφηρημένος όρος. Παρόλα αυτά, αποτελεί ένα ουσιαστικό μέρος της αντίδρασής μας σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε αν το έχουμε.

Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, μπορεί μερικές φορές να αισθανθούμε ότι δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Ορισμένοι, νομίζουν ότι η συναισθηματική δύναμη συνδέεται με ένα υψηλό επίπεδο ελέγχου πάνω στα συναισθήματά μας.

Τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε μια ευχάριστη ζωή; Μήπως ένα δικό μας σπίτι, ένα ωραίο αυτοκίνητο και μια καλή δουλειά για να μπορούμε να τα υποστηρίξουμε όλα αυτά; Ό,τι πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε μπορεί να διαφέρει κατά πολύ ανάλογα με το ποιοι είμαστε, με ποιον συγκρίνουμε τον εαυτό μας και με τις προσδοκίες της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Ο Χόρχε Μπουκάι είναι γιατρός, ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ και συγγραφέας γεννημένος στην Αργεντινή. Τα βιβλία του έχουν πουλήσει περισσότερα από δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δεκαεπτά γλώσσες.

“H ευτυχία δεν είναι η απουσία της στενοχώριας”. 

Aπό τους αρχαίους Έλληνες και τους Βουδιστές μέχρι τους φιλοσόφους και τους πολιτικούς, οι στοχαστές έχουν αναζητήσει το νόημα της ευτυχίας. Τα τελευταία χρόνια, οι ψυχολόγοι έχουν σημαντικά συνεισφέρει σ’ αυτήν τη συζήτηση, με εμπειρικά δεδομένα και μετρήσεις, συμπεριφορικές ερμηνείες και ορισμούς.

Ο Αβραάμ Μάσλοου ήταν Αμερικανός ψυχολόγος ο οποίος έμεινε γνωστός για τη θεωρία ιεράρχησης των αναγκών που υποστηρίζει ότι υπάρχουν πέντε επίπεδα αναγκών, από τα οποία εξαρτάται όλη σχεδόν η συμπεριφορά μας.

Τι να μην ευχηθείς σε κάποιον αν θέλεις να τον δεις ευτυχισμένο Ποια είναι η χειρότερη ευχή που μπορείς να πεις σε κάποιον; Είναι μια ευχή που όλοι δίνουμε ο ένας στον άλλον αυτόματα. Χωρίς να το σκεφτούμε. Αυτή την ευχή προβλέπεται να λέμε. Έτσι μάθαμε.

Ghosting ονομάζεται όταν κάποιο πρόσωπο εξαφανίζεται από τη ζωή μας χωρίς εξηγήσεις, έτσι απλά χάνεται. Γιατί, όμως, συμβαίνει τόσο έντονα στην εποχή μας;

Έχουμε συναντήσει φιλόδοξους ανθρώπους που θέτουν υψηλούς στόχους, αγωνίζονται σκληρά για να τους πετύχουν και αφιερώνουν χρόνο και χρήμα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο γίνεται πιο κοντά στην πραγματοποίηση τους.

Όμως, όταν τελικά έρχεται η πολυπόθητη στιγμή της ολοκλήρωσης όχι μόνο δεν νιώθουν υπερήφανοι για όλη την προσπάθεια που κατέβαλλαν, απεναντίας βιώνουν μια ανυποχώρητη αίσθηση κενού και μια διαρκή αίσθηση απουσίας νοήματος για τη ζωή.

Ψάχνουμε να βρούμε το άλλο μας μισό πιστεύοντας ότι αυτό θα μας γεμίσει και θα μας οδηγήσει στην ευτυχία, θα μας καλύψει το αίσθημα αυτό το δύσκολο για πολλούς ανθρώπους. Μιλάω για το αίσθημα της μοναξιάς.

Το άλλο μας μισό που θέλουμε να έρθει στη ζωή μας και να καλύψει τα κενά που νοιώθουμε μέσα μας, που θα δώσει νόημα στη ζωή μας.

Όταν είσαι μικρός βιάζεσαι να μεγαλώσεις και όταν αυτό γίνει πια πραγματικότητα συνήθως δε σου αρέσει. Εκφράσεις, όπως «Αχ να γινόμουν και πάλι παιδί!» ή «Μα τι ωραία αυτά τα παιδικά χρόνια» πλημυρίζουν συχνά το μυαλό. Τι είναι αυτό που σε αγχώνει, όμως, τόσο και μόνο στην ιδέα ότι φορτώνεσαι άλλον έναν χρόνο στην «πλάτη» σου;

Κάθεσαι και κοιτιέσαι στον καθρέπτη (ή κοιτάζεις έναν παγετώνα όπως στη φωτό). «Ποιος είμαι;» σκέφτεσαι. Η απάντηση δεν έρχεται από την άλλη μεριά. Και εκεί γεννιέται η αγωνία. «Πρέπει να βρω ποιος είμαι. Αλλιώς δε θα μπορώ να ηρεμήσω».

Ο ψυχαναλυτής Άνταμ Φίλιπς είπε ότι η απαίτηση να είμαστε ευτυχισμένοι υπονομεύει τη ζωή μας. Κάθε ζωή περιλαμβάνει πόνο και ευχαρίστηση, και αν προσπαθήσουμε να αποβάλουμε τον πόνο και να τον πνίξουμε με ευχαρίστηση, ή να τον μπερδέψουμε ή να αποσπάσουμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο από αυτόν, τότε δεν μαθαίνουμε να τον αποδεχόμαστε και να τον τροποποιούμε. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το βιβλίο Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου της Philippa Perry.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση. Μια βαθιά κοινωνικού περιεχομένου παράσταση, ένα στοχαστικό, φιλοσοφικό δράμα είχε λάβει τέλος. Ο Victor στεκόταν ακίνητος πίσω από την αυλαία σκεπτικός, κοιτάζοντας το σκούρο κόκκινο χρώμα της κουρτίνας που σε λίγο θα άνοιγε για την βαθιά υπόκλιση στο κοινό.

Making Slough Happy (Φέρνοντας την ευτυχία στο Slough), είναι η εκπομπή που πριν από μερικά χρόνια ξεκίνησε στη Βρετανική Τηλεόραση. Το επίκεντρο της εκπομπής αυτής, ήταν η ευτυχία. Σκοπός της εκπομπής ήταν να συγκεντρώσει ένα σύνολο δραστηριοτήτων και συμπεριφορών που μπορούν να φέρουν τη μέγιστη ευτυχία σ΄ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ακόμη και σε όσους αισθάνονται πεσμένοι ψυχολογικά.

«Υπάρχει κάτι που πρέπει να συμβεί στη ζωή μου για να μπορέσω να αισθανθώ ήρεμος/η (ευτυχισμένος/η, ολοκληρωμένος/η κ.λπ.). Και με πικραίνει που δεν έχει συμβεί ακόμα. Ίσως η πικρία μου να το κάνει τελικά να συμβεί». «Συνέβη κάτι στο παρελθόν που δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί, και αυτό με πικραίνει. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, τώρα θα είχα την ηρεμία μου».

Συχνά μας απασχολεί η έννοια της καλής ζωής – και είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Οφείλουμε να μας απασχολεί. Βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με αποφάσεις και επιλογές που πρέπει να γίνουν.