Πόσα συναισθήματα δημιουργούνται όταν λέμε τις λέξεις παππού και γιαγιά! Τόσο σημαντικές και μεγάλες φιγούρες στη ζωή των παιδιών. Όσοι τους είχαν στη ζωή τους νιώθουν τυχεροί ενώ κάποιοι που δεν τους πρόλαβαν εν ζωή βιώνουν ένα κενό χωρίς λογική υπόσταση. Είναι άραγε τόσο σημαντικοί αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή ενός παιδιού και στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης του; Η απάντηση είναι ναι.

Όπως αναφέρεται σε πολλές ψυχολογικές έρευνες και μελέτες είναι πολύ σημαντική ήδη από την βρεφική ηλικία η βλεμματική επαφή που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μητέρα και στο βρέφος.Το βρέφος, λοιπόν, κοιτάζει την μητέρα και προσδοκά να λάβει από αυτή όλη την αγάπη, την τρυφερότητα, τη στοργή και την συναισθηματική διαθεσιμότητα που χρειάζεται για να δομήσει την ψυχοσυναισθηματική του υγεία.

Η καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων στηρίζεται στο πως εκφράζεται ο καθένας μας, μέσα στον χώρο που ζει και  βιώνει την δική του πραγματικότητα και αν εξωτερικεύει με τον καταλληλότερο και ιδανικότερο τρόπο τα συναισθήματά του απέναντι στον εαυτό του πρωτίστως και μετά στους άλλους, δημιουργώντας εκείνες τις προϋποθέσεις όπου τα συναισθήματα αλληλεγγύης και αλληλεκτίμησης θα είναι αμοιβαία για μια αρμονική συνύπαρξη.

Η Online εκδήλωση Από την απόλαυση στην χαρά: περάσματα από τον φόβο στη χαρά των σχέσεων, διοργανώνεται από το PSYCHOLOGY.GR. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί μέσω ZOOM και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ακούμε πολλές συμβουλές εκεί έξω για το πώς να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι, πιο λαμπεροί και επιτυχημένοι. Όλες ακούγονται ωραίες στη θεωρία. Τι λέει όμως η επιστήμη στην πράξη;

Στην εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας και των ατελείωτων υποχρεώσεων, ένα σημαντικό ερώτημα προκύπτει σχετικά με το νόημα των ανθρώπινων σχέσεων: τι αξία έχουν όταν δεν είμαστε πραγματικά παρόντες σε αυτές;

Αν έχεις μάθει να ορίζεις τον εαυτό σου με βάση την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα. Αν είσαι χαρούμενος, επειδή σου λένε ότι φαίνεσαι χαρούμενος. Αν είσαι στεναχωρημένος, επειδή σου λένε ότι δε φαίνεσαι πολύ καλά. Αν η απόφασή σου αυτή δεν είναι σωστή, επειδή δε συμφωνούν οι άλλοι με αυτήν.

Η σεξουαλική δραστηριότητα και ειδικά η σεξουαλική διεισδυτική επαφή, μπορεί να ενέχει πόνο άλλοτε μικρότερης και άλλοτε μεγαλύτερης έντασης. Και τα δύο φύλα μπορεί να νιώσουν κάποιο πόνο στα γεννητικά τους όργανα, ή και σε άλλα όργανα κυρίως η γυναίκα και συνήθως η πρώτη σκέψη που γεννιέται είναι κάποιο οργανικό αίτιο που προκαλεί αυτή την αίσθηση.

Πόσο εύκολα κανείς παίρνει ρίσκα στην ζωή του; Πόσο εύκολα κανείς εκτίθεται; Πόσο διατεθειμένοι είμαστε και πόσο ανασταλτικοί μπορούμε να γίνουμε σε ότι αφορά την πορεία της ζωής μας;  Ερωτήματα που προβληματίζουν τον σημερινό άνθρωπο καθώς οι σχέσεις του, έχουν γίνει αφόρητα πιεστικές απ’ όλες τις απόψεις και σε όλα τα επίπεδα της διαβίωσης του.

Λέγοντας συμβατότητα σε μία σχέση τι εννοούμε ακριβώς; Πολλές θεωρίες υπάρχουν για το θέμα αυτό, όπως το πολύ γνωστό "τα ετερώνυμα έλκονται" και πολλά αντίστοιχα ρητά. Όμως κατά πόσο μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να αντέξουν μαζί παραπάνω από ένα μικρό διάστημα και να μιλήσουνε για μακροχρόνιες σχέσεις ή ακόμη και για ένα γάμο;

Πολλές φορές όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους πώς προκύπτουν οι συμπεριφορές μας και οι ποικίλες αντιδράσεις μας σε διαφορετικές καταστάσεις και με διαφορετικούς ανθρώπους. Συμπεριφορές φαινομενικά ανεξήγητες που όμως αν εμβαθύνουμε κρύβουν μία μεγάλη ιστορία και ένα προσωπικό νόημα για τον καθένα από εμάς.

Αναζητώντας τη σωστή απάντηση στην ερώτηση για το πόσους εαυτούς εν τέλει έχουμε, βρήκα τις βάσεις στη λογοτεχνία. Ο Χαλίλ Γκιμπράν, στο έργο του Οι 7 Εαυτοί, γράφει: «Στη σιωπηλότερη ώρα της νύχτας, καθώς έγερνα μισοκοιμάμενος, οι εφτά εαυτοί μου κάθησαν αντάμα και, ψιθυρίζοντας, έτσι κουβέντιαζαν:

Όπως θέλουμε δείχνουμε κι ό,τι θέλουμε δείχνουμε. Ντυνόμαστε με χρώματα, με σχήματα, με λέξεις. Φορτωνόμαστε με ό,τι μπορούμε, διασφαλίζοντας έτσι πως δε θα μας δουν. Προσπαθώντας να αποκρύψουμε τα μελανά μας σημεία. Επιδιώκοντας εμείς οι ίδιοι να τα απαρνηθούμε. Αν σταματούσε για λίγο ο χρόνος, θα είχαμε την ευκαιρία να κοιτάξουμε γύρω μας ίσως λίγο πιο ουσιαστικά.

Η ΗΛΙΑΚΤΙΔΑ ΑΜΚΕ με έδρα τη Λέσβο, προκηρύσσει δύο θέσεις εργασίας μέχρι και την Παρασκευή 01/06/2018 στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου με «Λειτουργία Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων για το 2018» με βάση τη σχετική απόφαση του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξη.

Εσύ ο απογοητευμένος, ο θλιμμένος, ο θυμωμένος με εμένα, είσαι άραγε έτοιμος να αναλάβεις το κομμάτι της ευθύνης που σου αναλογεί; Γιατί, ξέρεις, δεν είναι δικό μου το φταίξιμο όπως διατυμπανίζεις στα μέσα και τα έξω σου. Δεν είμαι εγώ που σε απογοήτευσα, που σε στεναχώρησα, που σε εξόργισα. Δεν έχω τέτοια γιγάντια δύναμη -αν και πολύ θα το ήθελα.

Η έρευνα αποτελεί μείζονος σημασίας δραστηριότητα για την προαγωγή της γνώσης. Παράλληλα, είναι κι ένα κομμάτι στο οποίο πολλοί φοιτητές και πολλές φοιτήτριες καλούμαστε να εκπαιδευτούμε κατά τη διάρκεια των σπουδών μας.

«Μοιάζουμε με ημικύκλιο. Έχουμε μια έντονη τάση να συνδεθούμε μ’ ένα άλλο ημικύκλιο που έρχεται και ενώνεται μαζί μας - συμπληρώνοντας έτσι τον κύκλο -  και μας προσφέρει ένα κύμα ευφορίας και ενέργειας που μοιάζει με την ολοκλήρωση που παρέχει η πλήρης σύνδεση με το σύμπαν.

Οι αναποδιές, τα προβλήματα και οι κρίσεις είναι καθημερινά ζητήματα για όλους μας. Πάντα θα πέφτετε σε κάποιον τοίχο. Πώς αντιδρά ο καθένας μας σε αυτές τις αναποδιές;

Ακούμε διάφορες απόψεις για το πώς θα έπρεπε να είναι οι καλές σχέσεις.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι η πιο συχνή συμπεριφορική διαταραχή στα παιδιά και στους νέους (Rohde, 2008).