Όλοι μας έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους που εκφράζουν και εκπέμπουν αρνητισμό και τοξικότητα τόσο λεκτικά, όσο και μέσω της συμπεριφοράς τους. Και το αναπάντεχο ερώτημα, αναδύεται ενστικτωδώς. Τι να κάνω με αυτούς τους ανθρώπους; Να τους απορρίψω ή να τους κρατήσω στη ζωή μου;

Έχουμε περάσει ήδη τα μέσα Δεκεμβρίου και είμαστε μία ανάσα πιο κοντά στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Φέτος ειδικά, λόγω της υγειονομικής πανδημίας, θα βιώσουμε τις μέρες αυτές με ένα πρωτόγνωρο τρόπο. Παρόλα αυτά, όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο τρόπος, που αυτές οι ημέρες των γιορτών έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μας είναι ίδιος.

Οι εορτές των Χριστουγέννων προκαλούν, σε πολλούς, αισθήματα θλίψης. Είναι η περίοδος, κατά την οποία ερχόμαστε περισσότερο αντιμέτωποι με τις ελλείψεις της ζωής μας. Το αίσθημα μοναξιάς, αδιέξοδου ή αποτυχίας, που προσπαθούμε να κρύψουμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο, ξεχύνεται ανεξέλεγκτο τις γιορτές. 

Η αναδυόμενη ενηλικίωση (emerging adulthood) αποτελεί μια διακριτή μεταβατική - αναπτυξιακή περίοδο μεταξύ της εφηβείας και της ενηλικίωσης που χαρακτηρίζεται από σημαντικές μεταβάσεις στη ζωή (Arnett, 2000).

Η εφηβεία αποτελεί την περίοδο μετάβασης από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή και ως αναπτυξιακό στάδιο στη ζωή του ανθρώπου, χαρακτηρίζεται από αλλαγές σε σωματικό, γνωστικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο.

Έχει συζητηθεί ξανά, στο άρθρο που αφορά το ‘Shutter Island’ και στο σχετικό άρθρο με το ‘Fight Club’ για το πόσο πολύ χρησιμοποιείται η ψυχολογία από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθούμε και σήμερα, ενσαρκώνοντας συγκεκριμένες θεωρίες και πειράματα της πραγματικότητας στον φανταστικό κόσμο του Μπάτμαν.

Μπορεί να φαίνεται αυτονόητο αλλά η επικοινωνία, ένα από τα βασικότερα συστατικά μίας υγιούς σχέσης, απαιτεί από εμάς να δηλώνουμε ξεκάθαρα τις ανάγκες και τα προβλήματά μας στον/στην σύντροφό μας. Καθώς δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε πραγματικά τι σκέφτεται ο άλλος, ο μόνος τρόπος είναι να ρωτήσουμε και καθώς ούτε ο σύντροφός μας (όσο κι αν θα το θέλαμε) μπορεί μαγικά να γνωρίζει τις επιθυμίες μας, ο μόνος τρόπος για να γνωστοποιήσουμε τις ανάγκες μας είναι το να τις εκφράσουμε.

Η προδοσία, η κακοποίηση, το αίσθημα του ανικανοποίητου και της άνισης μοιρασιάς των συναισθημάτων, το δίνω αλλά δεν παίρνω, τόσο στις ερωτικές όσο και σε κάθε είδους σχέση, γονεική ή φιλική, προκαλούν αισθήματα οργής, θυμού και εσωτερικής σύγχυσης.

Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, τόσο η ερευνητική όσο και η εκπαιδευτική  κοινότητα έχει εστιάσει την μελέτη της στην εύρεση των ενεργή αιτιών αναφορικά με την επιλεκτική αλαλία, γεγονός που προκύπτει από το υψηλό ποσοστό εμφάνισης της εν λόγω διαταραχής στον γενικό πληθυσμό.

Η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους είναι πολύ πιο σύνθετη από την αποστολή και την λήψη ενός μηνύματος. Όσοι έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις – όλοι θα έλεγα – έχουν σίγουρα βρεθεί μέσα σε ένα γρίφο προβληματικής επικοινωνίας, είτε το έχουν αντιληφθεί, είτε όχι.

Ο όρος για την τοξικότητα στην ανθρώπινη συμπεριφορά, χρησιμοποιείται ευρέως στον ξένο επιστημονικό τύπο για να δηλώσει κάποιους ανθρώπους που εκδηλώνουν την τάση να δυσαρεστούν και να απογοητεύουν με τη συμπεριφορά τους, τους άλλους, με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν μέσα σε σχέσεις και να προκαλούν συναισθηματική ή ψυχολογική φθορά σε όσους τους έχουν στη ζωή τους.

Η φιλία είναι μία από τις σημαντικότερες "ανάγκες" της ανθρώπινης ύπαρξης και υπάρχει από την εποχή που υπάρχουν άνθρωποι. Είναι απόρροια της κοινωνικής φύσης του ατόμου και αποτελεί ένδειξη της ανάγκης του για σύναψη στενών σχέσεων με άλλα άτομα, ως μία επιθυμία και ανάγκη για ξεκλείδωμα του εαυτού μας και αρμονική συνύπαρξη με τους άλλους.

Μια λέξη τόσο ιερή και τόσο παρεξηγημένη στις μέρες μας. Αποτελεί μια σημαντική αξία και σταθερά στις σχέσεις των ανθρώπων. Ομορφαίνει τη ζωή και τη γεμίζει με ένα αίσθημα πληρότητας, όταν είναι αληθινή και γνήσια, ακριβώς γιατί είναι μια σχέση επιλογής του καθενός.

Κάθε μέρα έχουμε την πολύτιμη ευκαιρία να δούμε τη ζωή μας μέσα από το πρίσμα της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της χαράς. Ο άνθρωπος μπορεί αν πραγματικά το θέλει να ανακαλύψει όλα τα χαρίσματα και την ομορφιά που κρύβει μέσα του και να αφήσει την ακτινοβολία της ψυχής του να φωτίσει τόσο τον ίδιο όσο και το περιβάλλον γύρω του.

Κάθε εξάρτηση (π.χ. συναισθηματική εξάρτηση, τζόγος, φαγητό, αλκοόλ, τσιγάρο, ναρκωτικά) δημιουργείται από ψυχικό πόνο ο οποίος δεν είναι υποφερτός και δημιουργεί την ανάγκη για εξωτερίκευση των συναισθημάτων. Οι άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από κάτι, βασίζονται στους άλλους ώστε να καλύψουν τις ανάγκες για αποδοχή του εαυτού τους.

Είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε στο Psychology.gr την ψυχολόγο Ασημίνα Αγγελίδου και να συζητήσουμε μαζί της για τη βέλτιστη γονεϊκότητα! Η Ασημίνα Αγγελίδου απαντά σε κρίσιμες ερωτήσεις που κάθε γονιός έχει αναρωτηθεί έστω και μια φορά στη ζωή του!

Πολλές φορές στην κλινική μας πράξη συναντούμε διάφορα αιτήματα από ζευγάρια με τα οποία έρχονται στη θεραπεία. Τα ζευγάρια που πηγαίνουν για θεραπεία για κάποιο σεξουαλικό θέμα συνήθως έρχονται με το αίτημα ενός προβλήματος για το οποίο χρειάζεται να βρουν κάποια λύση.

Αν είσαι ζωντανός τότε έχεις άγχος στη ζωή σου…
Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής όλων μας, για κάποιους όμως ανθρώπους μπορεί να πάρει διαφορετική μορφή και να οδηγήσει σε σοβαρά σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα. Πρόκειται για μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση που συνοδεύεται από ψυχοφυσιολογικές μεταβολές σαν απάντηση σε αναμενόμενο κίνδυνο.

Οι συναισθηματικοί δεσμοί που δημιουργούμε με τους άλλους είναι το θεμέλιο της επιβίωσης και της εξέλιξης μας. Από τη βρεφική ηλικία αναζητούμε συναισθηματική φροντίδα και ασφάλεια από ένα φροντιστή και έτσι από πολύ νωρίς ανάλογα με το οικογενειακό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώνουμε αναπτύσσουμε διαφορετικά μοτίβα συναισθηματικής σύνδεσης που μας καθορίζουν σε όλες τις σημαντικές σχέσεις της μετέπειτα ενήλικης ζωής μας.

Για να μιλήσουμε για τους θυμούς στα χαρισματικά παιδιά είναι σημαντικό να ορίσουμε τι σημαίνει ο όρος ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ και τι σημαίνει ο όρος ΘΥΜΟΣ.
Χαρισματικά παιδιά (με την έννοια της χαρισματικότητας ή το ταλέντο) είναι τα παιδιά που αναπτύσσουν ικανότητες, σε κάθε επίπεδο ανάπτυξης, που έχει το 1-2% των ατόμων του γενικού πληθυσμού (Τσιάμης, Α. 2006, σελ.12).