Το τελευταίο χρονικό διάστημα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μίας αλλαγής στα συμπεριφορικά πρότυπα των ανθρώπων, κατευθυνόμενα πρωτίστως από το συναίσθημα του φόβου, ο οποίος με τη σειρά του οδηγεί σε καταθλιπτικά ή επιθετικά, ευερέθιστα, απόλυτα και απαιτητικά συμπεριφορικά μοτίβα.

Σήμερα σχεδόν τα μισά ζευγάρια χωρίζουν. Αν και το φαινόμενο είναι πολυπραγοντικό, μια μεγάλη μερίδα νέων αποφασίζουν να χωρίσουν αν και οι γονείς τους είναι ακόμα μαζί, έγγαμοι. Οι γονείς αυτών των νέων ζευγαριών συνήθως στον δικό τους έγγαμο βίο, είτε δεν σκέφτηκαν ποτέ την πιθανότητα του διαζυγίου, είτε «έκαναν υπομονή για χάρη των παιδιών» τους.

Είναι γνωστές οι συνέπειες της συναναστροφής με ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ένα συνεχή αρνητισμό, που γκρινιάζουν για το παραμικρό γύρω τους, που παραμένουν οργισμένοι για μεγάλα διαστήματα και, κυρίως, που δεν έχουν σχεδόν ποτέ να πουν μια καλή κουβέντα για τον κόσμο γύρω τους.

Η δουλειά σε ομάδα είναι μία μοναδική εμπειρία! Η δυναμική, που δημιουργείται ανάμεσα στα άτομα, μου θυμίζει ένα νήμα που ξεκινάει από κάπου και μεταφέρεται από άτομο σε άτομο. Μεταφέρεται από εμπειρία σε εμπειρία, αποκτά τα χρώματα του καθενός, τη φωνή του, τα συναισθήματα του, και μεταφέρεται στον επόμενο ο οποίος προσθέτει την δική του ποιότητα σε αυτό. Έτσι δημιουργείται ένα πλέγμα συνδέσεων, ένας ιστός αλληλεπιδράσεων μέσα στην ομάδα.

Ίσως θα ήταν μια καλή ιδέα αν αυτό το άρθρο ξεκινούσε με το ρητό του Κομφούκιου: Μελετήστε το παρόν, πριν σχεδιάσετε το μέλλον. Η φράση αυτή μπορεί να αποβεί πλήρως αντιπροσωπευτική για την ελληνική πραγματικότητα και τη γραφειοκρατία της, που καλά κρατεί ανεξαρτήτως εποχής, κοινωνικών, πολιτισμικών και οικονομικών αναγκών.

Όλες μας οι σχέσεις εμφανίζουν διάφορα προβλήματα κατά καιρούς. Αδυναμία επικοινωνίας, διαφορετικά θέλω, μη κάλυψη βασικών αναγκών κάνουν αργά ή γρήγορα την εμφάνισή τους. Ο κυριότερος λόγος  που αποτελεί και τη γενεσιουργό αιτία όλων αυτών των προβλημάτων, τις περισσότερες φορές είναι η έλλειψη θεσμοθέτησης ορίων. 

Το να θέτουμε όρια σημαίνει ότι εκτιμάμαι τον εαυτό μας σαν μια ξεχωριστή οντότητα με ανάγκες και επιθυμίες που πιθανόν να διαφέρουν από αυτές των άλλων. Είναι επομένως η «τέχνη» του να είμαστε ο εαυτός μας ενώ βρισκόμαστε σε μια σχέση.

Δεν  είναι  λίγες  οι φορές που στην καθημερινότητά μας αισθανόμαστε πιεσμένοι. Γρήγοροι ρυθμοί ζωής, διαπροσωπικές επαφές είτε στο επίπεδο της εργασίας είτε σε φιλικό-οικογενειακό πλαίσιο, είναι δυνατό να μας επηρεάσουν συναισθηματικά.

Ως οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας (borderline personality disorder‎) ορίζεται μία δυσλειτουργική δομή, τα χαρακτηριστικά της οποίας βρίσκονται στο «μεταίχμιο» νεύρωσης και ψύχωσης. Οι ασθενείς εμφανίζουν αστάθεια στο συναίσθημα, στις διαπροσωπικές σχέσεις και ως προς την εικόνα εαυτού.

Τα αισθήματα αναξιότητας είναι ιδιαιτέρως βασανιστικά και απορρέουν από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ενός ατόμου. Τα αισθήματα αναξιότητας αφορούν την έλλειψη εμπιστοσύνης ενός ανθρώπου στην προσωπική του αξία ως ανθρώπινη ύπαρξη. Τα αισθήματα αναξιότητας είναι ιδιαιτέρως βασανιστικά και είναι ζωτικής σημασίας, ο άνθρωπος να προσπαθήσει να τα αποβάλλει από μέσα του, προτού εκείνα τον κυριεύσουν και του δημιουργήσουν προβλήματα στη ζωή και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

-Πώς φθάνουμε σε αυτή την κατάσταση; -Περνώντας από διάφορα στάδια.
To να παύεις να είσαι ερωτευμένος στο πλαίσιο ενός γάμου, πραγματώνεται μέσα από διακριτά στάδια, τα οποία προκύπτουν πριν τη λήψη απόφασης διαζυγίου.

Σε καταλαβαίνω και σε συμμερίζομαι μα σήμερα έχω να σου πω κάτι διαφορετικό για όλα εκείνα που μου λες πως πιθανόν πρόκειται να συμβούν, για όλες εκείνες τις σκέψεις σου που περνούν τα όρια των απλών σκέψεων και κλέβουν τις στιγμές σου.

Συχνά έχουμε την αίσθηση ότι οι γύρω μας, μας αδικούν και μας φέρονται άσχημα, παραδείγματος χάριν ένας ζηλόφθονος σύντροφος, ένας επικριτικός γονέας, ένας ανυπόφορος συνάδελφος.

Ίσως ακούγεται περίεργο το ερώτημα, αλλά το να είσαι καλό και βολικό παιδί έχει ένα τίμημα και θα έλεγε κανείς και μια οριοθέτηση...

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR σας παρουσιάζει πακέτα βιβλίων με κοινή θεματική, σε μεγάλη έκπτωση. Οι συνδυασμοί βιβλίων που προτείνονται, βρίσκονται σε περιορισμένο απόθεμα στο βιβλιοπωλείο μας.

Η πρόσφατη πανδημία κορωνοϊού εξακολουθεί να αποτελεί μια συνεχή και απρόβλεπτη απειλή για το παγκόσμιο στερέωμα, επηρεάζοντας, ως φυσικό επακόλουθο, έντονα την ποιότητα της ζωής μας.

Πόσα συναισθήματα δημιουργούνται όταν λέμε τις λέξεις παππού και γιαγιά! Τόσο σημαντικές και μεγάλες φιγούρες στη ζωή των παιδιών. Όσοι τους είχαν στη ζωή τους νιώθουν τυχεροί ενώ κάποιοι που δεν τους πρόλαβαν εν ζωή βιώνουν ένα κενό χωρίς λογική υπόσταση. Είναι άραγε τόσο σημαντικοί αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή ενός παιδιού και στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης του; Η απάντηση είναι ναι.

Όπως αναφέρεται σε πολλές ψυχολογικές έρευνες και μελέτες είναι πολύ σημαντική ήδη από την βρεφική ηλικία η βλεμματική επαφή που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μητέρα και στο βρέφος.Το βρέφος, λοιπόν, κοιτάζει την μητέρα και προσδοκά να λάβει από αυτή όλη την αγάπη, την τρυφερότητα, τη στοργή και την συναισθηματική διαθεσιμότητα που χρειάζεται για να δομήσει την ψυχοσυναισθηματική του υγεία.

Η καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων στηρίζεται στο πως εκφράζεται ο καθένας μας, μέσα στον χώρο που ζει και  βιώνει την δική του πραγματικότητα και αν εξωτερικεύει με τον καταλληλότερο και ιδανικότερο τρόπο τα συναισθήματά του απέναντι στον εαυτό του πρωτίστως και μετά στους άλλους, δημιουργώντας εκείνες τις προϋποθέσεις όπου τα συναισθήματα αλληλεγγύης και αλληλεκτίμησης θα είναι αμοιβαία για μια αρμονική συνύπαρξη.