Κλειτοριδεκτομή, ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία

Ακρόαση άρθρου......

«Τι έγκλημα έχουμε κάνει για να αξίζουμε να γεννηθούμε;» Λαμαρτίνος, Γάλλος ποιητής. Και αφού γεννηθήκαμε, ποια άραγε αμαρτία ξεπληρώνουμε και μας αφαιρείται το δικαίωμα στην ευχαρίστηση, το δικαίωμα στον έλεγχο του οργασμού μας και του σώματός μας;

Κλειτοριδεκτομή, μετατραυματικό στρες και ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη

Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF πάνω από 200 εκατομμύρια γυναίκες (κορίτσια από 5 εώς 14 ετών ως επί το πλείστον) έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, σε όλο τον κόσμο. Τα πρωτεία κρατά η Αφρικανική ήπειρος, αλλά και η Μέση Ανατολή, όπου σύμφωνα με στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, πάνω από 125 εκατομμύρια κορίτσια έχουν υποβληθεί σε αυτήν την πρακτική. Το παράδοξο είναι ότι στις περισσότερες χώρες από αυτές, ο ακρωτηριασμός έχει απαγορευτεί θεσμικά, ωστόσο τίποτα έννομο δεν εμποδίζει την συνέχιση αυτής της παράδοσης. Και η παράδοση αυτή έχει ρίζες οικονομικές (ο γάμος δεν υφίσταται αν το κορίτσι δεν είναι ακρωτηριασμένο), θρησκευτικές (τελετή μύησης), ελέγχου και χειραγώγησης της σεξουαλικότητας. Επίσης, η παράδοση ορίζει, πως αν το μικρό κορίτσι δεν κλάψει, δεν δείξει πόνο, δεν φωνάξει, τότε εκτός από γενναίο, είναι και άξιο. Άξιο να γίνει γυναίκα, σύζυγος, μάνα.

Ως γυναίκα βέβαια, δεν θα έχει έλεγχο στην ικανοποίηση του κορμιού της. Ως σύζυγος, θα εξαρτάται ο οργασμός της από τον άντρα της. Ο ανύπαρκτος, διότι είναι ασέβεια να έχει ορμές και να ευχαριστιέται το σεξ. Ως μάνα, θα πρέπει να προσεύχεται να καταφέρει τον πρώτο τοκετό, διότι με τα εξωτερικά της όργανα κομμένα και ραμμένα (αν έχει συρραφεί μέρος του κόλπου, σε ριζικό τρόπο ακρωτηριασμού με αποκοπή της κλειτορίδας, των εσωτερικών και εξωτερικών χειλέων), έχει πολλές επιπλοκές στην γέννα.

Το μετατραυματικό στρες, το αίσθημα άγχους και ταπείνωσης, είναι έννοιες άγνωστες και άρα η αντιμετώπισή τους, ανύπαρκτη. Ο βιασμός της ψυχής στην παιδική ηλικία και ο σωματικός ακρωτηριασμός, έχουν όνομα και ταυτότητα, αλλά όχι υπόσταση ώστε να επέλθει η τιμωρία. Διότι είναι πάντα επίπονο και δύσκολο να μιλήσει κανείς για τα εγκλήματα που γίνονται στο όνομα της αγάπης, της θρησκείας, της παράδοσης. Πόσο μάλλον να επέμβει, όσες θεσμικές καταδίκες και αν ψηφιστούν.

Η προσωπικότητα και η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, διαμορφώνονται στις ηλικίες που συντελείται αυτό το ηθικό έγκλημα. Ψυχικά, το παιδί βρίσκεται σε ένα στάδιο που ανακαλύπτει την ερωτογόνο ζώνη του σώματός του, μαθαίνει να αντλεί ικανοποίηση από αυτό, να θρέφεται συναισθηματικά από αυτή την ικανοποίηση, και να ωριμάζει σταδιακά και σταθερά. Πιο απλά, στο παιδί θα πρέπει να καλυφθούν για την υγιή εξέλιξή του όχι μόνο οι βασικές του ανάγκες για επιβίωση, όπως π.χ. η τροφή, αλλά και οι λιβιδινικές, και με την πρακτική της κλειτοριδεκτομής, αυτό καταργείται.

«Τρεις φορές πονάει η αγάπη: όταν σε κόβουν, όταν παντρεύεσαι και όταν γεννάς» (παλιό γνωμικό της Αφρικής)

Η αντρική περιτομή ως κακοποίηση

Ας πούμε όμως και λίγα λόγια για την αντρική περιτομή, η οποία δεν έχει την ίδια ποιοτική κακοποίηση (με στέρηση της σεξουαλικής ευχαρίστησης όπως η αφαίρεση της κλειτορίδας). Και επιπλέον, η περιτομή όταν γίνεται σε ενήλικες, σημαίνει την ελεύθερη βούληση και επιλογή, κάτι που δεν υφίσταται στην κλειτοριδεκτομή.

Όμως, στα πλαίσια της θρησκευτικής και όχι της ιατρικής, για λόγους υγείας (όπως π.χ η φίμωση), πρακτικής, έχει και αυτή ψυχολογικές και συναισθηματικές προεκτάσεις. Και να μην ξεχνάμε, ότι η περιτομή που γίνεται εκτός νοσοκομείου, σε μικρά παιδιά, ενέχει τον κίνδυνο της λάθος αφαίρεσης κομματιού σάρκας αλλά και της κακής μετατραυματικής επούλωσης του φαλλού.

Διαβάστε στην Πύλη μας το σχετικό άρθρο Ιστορίες ντροπής, το οποίο περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο Ιστορίες ντροπής, Οι άνδρες, οι θρησκείες, οι νόμοι και η μοίρα των γυναικών, Γεώργιος Παμπούκης, Εκδόσεις Πατάκη, 2012

Εύλογα και απλά αναρωτιέται κανείς, αν οποιαδήποτε παρέμβαση ή επέμβαση στο σώμα ενός παιδιού, ενός μικρού παιδιού, δεν έχει επιπτώσεις στην περαιτέρω ψυχολογική του ανάπτυξη. Πόσο μάλλον όταν αυτή συντελείται σε μια ηλικία όπου η σεξουαλική ευχαρίστηση του παιδιού, επικεντρώνεται γύρω από τον φαλλό του, και κάθε τραυματισμός σε αυτό, υποδαυλίζει περαιτέρω το άγχος ευνουχισμού ή απλά τον φόβο της απώλειας των γεννητικών του οργάνων.

Και οι δύο πρακτικές, και η περιτομή (ή μη αναγκαία για λόγους υγείας του φαλλού) και η κλειτοριδεκτομή, συνιστούν κακοποίηση, και στέρηση των δικαιωμάτων των παιδιών. Όπως όλες οι υπόλοιπες μορφές κακοποίησης, η σωματική τιμωρία, η σεξουαλική κακοποίηση, η αιμομιξία. Το όφελος της οικογενειακής ή φυλετικής ενότητας, η διατήρηση των πατροπαράδοτων εθίμων, είναι ένα σαρθρό κάλυμμα για την παιδική αυτή κακοποίηση. Και ο μόνος τρόπος να σπάσει αυτό το κάλυμμα, είναι η ανάληψη ευθύνης των γονιών, των κοινωνιών, και της παγκόσμιας κοινότητας. Ευθύνη για την κακοποίηση και την στέρηση των δικαιωμάτων των παιδιών τους, των παιδιών μας, των παιδιών όλου του κόσμου.

Βιβλιογραφία:

• "Η απαγορευμένη γνώση" Alice Miller, Εκδόσεις, Ροές, Αθήνα, 2011
• WHO 2008, "Eliminating, female genital mutilation: an interagancy statement"

Την 1 Δεκεμβρίου του 2012 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε Ψήφισμα για την εξάλειψη του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των παιδιών.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ακριβή Καρίμπα - Ψυχολόγος

Ακριβή Καρίμπα: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Ψυχολόγος με ειδίκευση στη Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεία, ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης.
Συμβουλευτική ενηλίκων και εφήβων.

6977054264

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού