Δεν είναι η κακιά στιγμή …. ΕΙΝΑΙ έγκλημα!

Ζούμε ό,τι συμβαίνει … όλο και αυξανόμενα έρχονται στην επικαιρότητα τα εγκλήματα βίας που διαπράττονται εις βάρος των γυναικών. Από την σεξουαλική παρενόχληση και την ενδοοικογενειακή κακοποίηση έως την ύψιστη μορφή, αυτή της ανθρωποκτονίας.

Από το παρελθόν, γινόταν λόγος για την αρχέγονη βιολογική κατωτερότητα της γυναίκας σε σχέση με αυτή του άνδρα. Πράγματι, ο άνδρας γεννιέται έχοντας μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη σε σχέση με αυτή της γυναίκας.

Εάν η προδιάθεση αυτή του άνδρα, εντείνεται μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον (π.χ. : "ότι είσαι άντρας εσύ, δυνατός"…) αυτό σημαίνει ότι η ρώμη του, είναι κατ’ ανάγκη επίκτητη. Ως εκ’ τούτου, το κοινωνικό σύνολο τοποθετεί και τη σχέση του άντρα με την αναπαραγωγή σε ιεραρχικά ανώτερη θέση σε σύγκριση με αυτή της γυναίκας.

Υποκατηγορίες των εγκλημάτων πάθους

Τα εγκλήματα πάθους, διχοτομούνται σε δύο υποκατηγορίες. Το πρώτο, αφορά σε εγκλήματα της συναισθηματικής φόρτισης και το δεύτερο αφορά σε εγκλήματα που διαπράττονται εξαιτίας του νοσηρού πάθους.

Τα πρώτα, αφορούν στη συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, μέσω της οποίας, ο δράστης δρα άλογα και απερίσκεπτα, χωρίς να έχει επίγνωση των πράξεων του και των επιπτώσεων της συμπεριφοράς του προς το θύμα. Τα εγκλήματα αυτά, νομικά χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα εν βρασμώ ψυχής.

Η δεύτερη κατηγορία εγκλημάτων, αφορά, κατά κύριο λόγο στον εγωισμό και στον ναρκισσισμό με τον οποίο διακατέχεται ο θύτης και επιθυμεί να εξοντώσει τον σύντροφό του, επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι εκείνος, "δεν αξίζει την αγάπη του"!

"Πτώσεις" από σκάλες, φιλονικίες, ψυχολογικές και σεξουαλικές προσβολές και η αδιάλειπτη ανάγκη του θύτη να κατισχύσει επί του θύματος. Τα τελευταία χρόνια, τα εγκλήματα πάθους, θεωρούνται τα πιο κοινά εγκλήματα.

Στον όρο βία κατά των γυναικών, περικλείεται κάθε πράξη κακοποίησης που βασίζεται στο φύλο και ως απόρροια αυτού, είναι η σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική βλάβη, συμπεριλαμβανομένου του εξαναγκασμού – που προκύπτει τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή του θύματος.

Ευρύτερα, ο όρος σύντροφος – συχνά ισοσκελίζεται με την έννοια του αδύτου και του ασύλου. Ενδεικτικά, θα έπρεπε να νοηματοδοτεί το μέρος, όπου τα άτομα νιώθουν ασφαλή, απαλλαγμένα από οποιαδήποτε μορφή χειραγώγησης και έλλειψης σεβασμού.

Παρόλα αυτά, τα εμπειρικά δεδομένα, καταδεικνύουν ότι οι σύντροφοι, αποτελούν συχνά κίνδυνο στο βίο, αφού οι άνδρες αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως ανθρώπους ήσσονος σημασίας και οι τελευταίες τρέπονται σε κακέκτυπά τους.

Μολαταύτα, ο θύτης, ήδη δείχνει δείγματα χειριστικής συμπεριφοράς, αδιαμόρφωτης συναίνεσης και τάσεις επιβολής προς αυτόν που ο ίδιος θεωρεί συναισθηματικά αδύναμο.

Τα στάδια που περνάει ο θύτης έως το έγκλημα

Σε πρώτο στάδιο, ο δράστης βιώνει πολλαπλές σκέψεις. Αυτές, επιδεικνύουν την υπεροχή του, απέναντι στο θύμα.  Μερικές εκ΄ των οποίων, αποτελούν, ότι το τελευταίο δεν αξίζει την αγάπη και τον σεβασμό του.

Σε δεύτερο χρόνο, η έπαρση της ρώμης και το πάθος για την άσκηση επιρροής στο θύμα, διατηρεί και ζωογονεί τη βιαιότητα στη συμπεριφορά και στην προσωπικότητα του δράστη.

Επιπροσθέτως, ο θύτης, βιώνει, μία διαρκώς αυξανόμενη υπερένταση. Κοιμάται ελάχιστες ώρες, δεν έχει ισορροπημένη διατροφή και δεν κάνει γόνιμες σκέψεις.

Το τελευταίο στάδιο, αποτελεί το ζενίθ. Αυτό είναι, το στάδιο του εγκλήματος.

Γιατί το θύμα εμμένει σε μία τέτοια συμπεριφορά;

Πρωταρχικός λόγος, όπου το θύμα, ανέχεται τέτοιες καταστάσεις, αποτελεί, το γεγονός, ότι ο εγκέφαλος του, φοβάται την δύναμη που έχει ο θύτης απέναντί του. Οπότε, το ίδιο το θύμα είναι αδύναμο να "παλέψει" μαζί του.

Επομένως, εάν ο εγκέφαλος του θύματος, θεωρεί ότι το ίδιο, δεν είναι σε θέση να αντιδράσει, τότε αυτόματα τοποθετεί το άτομο σε κατάσταση ανοχής της υπάρχουσας συνθήκης.

Δευτερευόντως, εάν το θύμα έχει βιώσει στο παρελθόν για παράδειγμα αγχώδεις καταστάσεις και έχει επέλθει στο ίδιο το άτομο, κάποιο ψυχικό τραύμα, τότε αυτό, αποδίδει ευθύνες στον ίδιο του τον εαυτό για την συμπεριφορά του θύτη. Εύλογα, όλα τα προειρημένα, ορίζουν μία μη υγιή σχέση.

Τι ορίζουμε ως υγιή σχέση;

Σε μία υγιή σχέση, οι σύντροφοι νιώθουν ισχυρή συναισθηματική σύνδεση για το ταίρι τους. Επιπροσθέτως, αυτοί, ακούνε και σέβονται τις απόψεις των συντρόφων τους. Ως εκ’ τούτου, εκείνοι, επικοινωνούν ευκολότερα τα θέλω τους στο ταίρι τους και δεν βιώνουν το αίσθημα του φόβου σε τυχόν διαφωνίες ή φιλονικίες που δύναται να υπάρχουν.

Επιπροσθέτως, οι σύντροφοι, επικοινωνούν ειλικρινά και ανοιχτά τα ενδιαφέροντά τους στη σχέση και όσα επιθυμούν να πραγματοποιήσουν μαζί με το ταίρι τους.

Μία υγιή σχέση επομένως, αποτελείται όταν το κάθε άτομο είναι συναισθηματικά και ψυχολογικά ανεξάρτητο από το ταίρι του – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μαζί με αυτό, δεν μπορεί να εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά του.

Προτροπή

Αρχικά, τα θύματα κακοποιητικών σχέσεων και συμπεριφορών, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά που ο σύντροφός τους έχει απέναντί τους, δεν είναι η πρέπουσα και είναι βίαιη.

Δευτερευόντως, θα πρέπει να επικοινωνήσουν την κατάσταση αυτή με κάποιο άτομο που οι ίδιοι νιώθουν οικεία και ξέρουν ότι δεν θα κριθούν. Τέλος, είναι σημαντικό για το θύμα να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια και υποστήριξη από κάποιον ειδικό, προκειμένου ο ίδιος να τον βοηθήσει να αντιληφθεί τη βιαιότητα στη συμπεριφορά του δράστη.

Τα θύματα, που έχουν δεχτεί κακοποιητική συμπεριφορά, οφείλουν, να καταγγείλουν το γεγονός κατευθείαν στις αρμόδιες αρχές. Εξάλλου, σε περιπτώσεις βιασμού, είναι απαραίτητη η καταγγελία όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι Ιατροδικαστές, προκειμένου να ληφθεί, το απαραίτητο γενετικό υλικό και να μην διαβρωθούν τα απαιτούμενα στοιχεία που μπορούν να απενοχοποιήσουν τον δράστη.

Αντί επιλόγου

Συνολικά, ο θύτης θεωρεί ότι το ταίρι του- του ανήκει. Άρα, στο πρόσωπό του τελευταίου, ο θύτης δεν βλέπει ένα ανεξάρτητο άτομο, αλλά ένα υποχείριό του, το οποίο ο ίδιος το θεωρεί "κτήμα" του. Επομένως, ο θύτης καταστρέφει τόσο το ίδιο του το ταίρι όσο και την ίδια του τη σχέση μέσω της κακοποιητικής συμπεριφοράς.