Κλεπτομανία...

Ακρόαση άρθρου......

Η κλεπτομανία ορίζεται ως μία συναισθηματική διαταραχή του ελέγχου των παρορμήσεων στην οποία εμφανίζεται στο άτομο μία ακατανίκητη επιθυμία να κλέψει. Η κλεπτομανία έχει σημαντικές επιπτώσεις τόσο στη ζωή του πάσχοντα, τόσο και στη ζωή των μελών της οικογένειάς του.

Είναι μία παθολογική τάση κλοπής, στην οποία αξίζει να σημειωθεί ότι το άτομο τις περισσότερες φορές κλέβει πράγματα τα οποία δεν έχει πραγματική ανάγκη και είναι και ευτελούς αξίας. Το άτομο αρχικά βιώνει μία υποσυνείδητη ανάγκη να κλέψει, επιθυμώντας να καλύψει κάποιο βαθύτερο και συναισθηματικό του κενό. Μετά την τέλεση της πράξης και την αρχική ικανοποίηση, μπορεί να περάσει και στο στάδιο των τύψεων και  της ενοχής, ακριβώς επειδή έχει επίγνωση ότι η πράξη του αυτή δεν είναι ηθικά μεμπτή.

Ποιες είναι όμως οι αιτίες που οδηγούν έναν άνθρωπο στην κλεπτομανία;

•  Η επιθυμία του ανθρώπου να πάρει "εκδίκηση" για υλικές ή συναισθηματικές ελλείψεις που είχε στην παιδική του ηλικία.
• Για τον Φρόυντ και τους οπαδούς της Φροϋδικής κατεύθυνσης τα αντικείμενα κλοπής συμβολίζουν μία μορφή σεξουαλικής ικανοποίησης.
• Για μία διαφορετική ερμηνεία, η κλεπτομανία συμβολίζει την οργή και την επίθεση ενάντια στην κοινωνική αδικία.

Κλεπτομανία και παιδιά

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η κλεπτομανία στα παιδιά εμφανίζεται διαφορετικά, διότι τα παιδιά από τη φύση τους είναι περισσότερο παρορμητικά και δεν αντιδρούν με τον τρόπο των ενηλίκων. Το αίσθημα της απόρριψης, η μοναξιά, η επιθυμία για προσοχή, η πίστη ότι δεν τα αγαπάνε είναι πολλές φορές η αιτία που πολλά παιδιά δεν αντιστέκονται στην εσωτερική τους παρόρμηση να κλέψουν. Επίσης μπορεί να θεωρούν ότι μέσω της ενέργειας αυτής θα λάβουν περισσότερη προσοχή από την οικογένεια και τον περίγυρο. Οι γονείς πολλές φορές αντιδρούν σπασμωδικά στις τάσεις κλεπτομανίας των παιδιών τους, φοβούνται ότι τα παιδιά θα εξελιχθούν σε αδίστακτους και επικίνδυνους εγκληματίες ως ενήλικες και προβαίνουν σε βιαστικές κινήσεις, όπως βιαιότητα, λεκτική επίθεση ( αποκαλούν το παιδί "κλέφτη", "αλήτη", "κακό παιδί"), ο εξευτελισμός του παιδιού,  η τιμωρία.

Όμως η στάση αυτή όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα αλλά το δυσχεραίνει. Οι γονείς οφείλουν να προσπαθήσουν να τονώσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού τους, αλλά και με συνεργάσιμο τρόπο να δώσουν στο παιδί να καταλάβει την ηθική διάσταση και τις άσχημες συνέπειες της κλοπής, σε συνεργασία με δασκάλους ή με κάποιο παιδοψυχολόγο. Πρέπει επίσης τόσο στο παιδί όσο και σε κάθε άνθρωπο που εμφανίζει κλεπτομανία να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση και το αίσθημα ότι είναι αποδεκτός και αγαπητός από την οικογένεια και το περιβάλλον του.

Η κλεπτομανία δεν αφορά την απόκτηση αντικειμένων, αλλά την επιθυμία να νοιώσει παντοδύναμος, να καλύψει μέσω των υλικών αποκτημάτων δυσεπίλυτο ψυχολογικό κενό. Όμως η επιθυμία για κλοπή αυξάνεται και επεκτείνεται και σε περισσότερα ακόμα αντικείμενα. Η συνεργασία με έναν ειδικό ψυχικής υγείας, η γνωριμία με τα ασυνείδητα κίνητρα συμπεριφοράς και η χρήση αντικαταθλιπτικών, θα βοηθήσουν δραστικά στην καταπολέμηση της κλεπτομανίας, αλλά και στην αύξηση της αυτοεκτίμησης.