Αναζητώντας την αγάπη των άλλων

Ακρόαση άρθρου......

Από όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο κανένα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την αγάπη. Η ανάγκη μας να αγαπάμε και να αγαπηθούμε είναι ζωτικής σημασίας. Είναι σαν το νερό, τον αέρα, τον ύπνο και την τροφή που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.

Διέξοδος από τη μοναξιά

Όλοι μας σχεδόν αισθανόμαστε την μοναξιά σαν κάτι στενάχωρο και αναζητούμε συνέχεια διέξοδο από αυτήν. Λαχταρούμε να αφήσουμε για λίγο την ατομικότητά μας και να μπούμε σε μία κατάσταση, σε μία συνθήκη που θα ταυτιστούμε με έναν άλλον άνθρωπο και με τον έξω κόσμο γενικότερα, έστω και προσωρινά.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που στερούνται κάποιας μορφής συντροφικότητα, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες σε διάφορους εξωτερικούς παράγοντες − στην υπερβολική πλέον ενασχόληση των ανθρώπων με την εξωτερική εμφάνιση, στην ανωριμότητα αντρών και γυναικών στην έναρξη μιας συζήτησης και μιας γνωριμίας, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης −, ενώ η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται πολλές φορές στο ότι οι ίδιοι δεν αγαπάνε τον εαυτό τους.

Η αγάπη για τον εαυτό

Για να μας εκτιμήσουν και να μας αγαπήσουν οι άλλοι, απαραίτητη προϋπόθεση είναι πρώτα εμείς οι ίδιοι να αγαπάμε και να εκτιμάμε τον εαυτό μας. Όλοι μας πάσχουμε πολλές φορές από έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας. Μας είναι πολύ δύσκολο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας επειδή δεν μπορούμε να τον αποδεχτούμε έτσι όπως είναι. Όταν μπαίνουμε στην συνθήκη μια σχέσης, συνήθως για να αγαπήσουμε τον άλλον βάζουμε όρια και προϋποθέσεις που έχουμε βάλει νωρίτερα και στον εαυτό μας για να καταφέρουμε να τον αποδεχτούμε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αγαπήσουμε ειλικρινά τους άλλους πριν καταφέρουμε να αγαπήσουμε εμάς τους ίδιους.

Γι αυτό τον λόγο, αν θέλουμε να αρχίσουν οι άλλοι να μας εκτιμούν, να μας αγαπούν και να μας αποδέχονται όπως είμαστε, οφείλουμε πριν:

Να αποδεχτούμε αυτό που είμαστε και να εκτιμήσουμε την μοναδικότητα μας. Να γνωρίσουμε τον εαυτό μας: τις επιθυμίες μας, τους φόβους μας, τις αντιδράσεις μας, τις συνήθειες μας, τους στόχους μας, τις ελπίδες μας, τις αγωνίες μας.

Να δεχτούμε ότι δεν είμαστε τέλειοι, ότι έχουμε ελαττώματα όπως έχουν επίσης και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω μας.

Να προβάλλουμε τις αρετές μας και τα δυνατά μας σημεία -τα όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα μας, τα προτερήματα της προσωπικότητάς μας, του σώματός μας, τα πράγματα που έχουμε καταφέρει για τα οποία νιώθουμε υπερήφανοι, τις ικανότητές μας. Να μην υπερτονίζουμε και γκρινιάζουμε για τα ελαττώματα μας.

Να αντιμετωπίζουμε με χιούμορ τις καθημερινές μας αποτυχίες.

Να αποφεύγουμε να είμαστε επικριτικοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Αυτό είναι γνώρισμα αδύναμων και μη ελκυστικών ανθρώπων.

Να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Εμείς έχουμε τον έλεγχο και είμαστε υπεύθυνοι για την ζωή μας.

Να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας καθημερινά για τα μικρά μας επιτεύγματα.

Να σεβόμαστε τα όρια μας και να μην πιέζουμε τον εαυτό μας να δεχτεί πράγματα που δεν μας ευχαριστούν.

Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του απολαμβάνει την ομορφιά της ζωής, απολαμβάνει την επικοινωνία, βιώνει μια κατάσταση ισορροπίας και ηρεμίας η οποία πηγάζει από την ικανότητά του να φροντίζει, να σέβεται, να είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και να γνωρίζει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άλλους.