Ακούμε διαρκώς γύρω μας πώς να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι. Οι συμβουλές που ακούμε από διάφορους «ειδικούς» μας δημιουργούν το αίσθημα της ελπίδας με καλές (ελπίζω) προθέσεις.
Κι όμως. Αν όλα όσα έλεγαν ήταν εφαρμόσιμα, τότε όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Αλλά στην πράξη δεν είμαστε.

Το Focusing (στα ελληνικά «Εστίαση» ή καλύτερα «Διαδικασία Εστίασης») αναπτύχθηκε από τον φιλόσοφο και ψυχολόγο E. Gendlin, επιστημονικό συνεργάτη του Carl Rogers στο πανεπιστήμιο του Chicago, την δεκαετία του ‘60 ως αποτέλεσμα φιλοσοφικής αναζήτησης, κλινικής έρευνας και πρακτικής.

Πολλές φορές στην ζωή καλούμαστε να επιλέξουμε ώστε να χαράξουμε την πορεία μας σε αυτήν. Κάθε επιλογή, όμως, φέρει μαζί και τα δεσμά της σχέσης, με αυτό που μέλει να απορρίψουμε.  

Ο Alfred Korzybski (1879 - 1950) ήταν ένας Πολωνοαμερικανός ανεξάρτητος μελετητής και ιδρυτής του πεδίου που ονομάζεται Γενική Σημασιολογία (General Semantics).

Σάμερχιλ είναι το όνομα ενός μικρού σχολείου αλλά ταυτόχρονα και συνώνυμο ενός από τα πιο σημαντικά πειράματα στον τομέα της παιδαγωγικής ψυχολογίας. Το σάμερχιλ είναι το μοναδικό σχολείο στον κόσμο χωρίς πόρτα! Στρίβεις σε ένα δρομάκι… και ξαφνικά είσαι μέσα!

Οι άνθρωποι είμαστε «ριγμένοι» στο κόσμο, κουβαλώντας ήδη κάποια δεδομένα που δεν μπορούν να αλλάξουν. Μερικά από αυτά τα δεδομένα είναι η γενετική μας σύσταση, το φύλο μας, ο πολιτισμός μας και φυσικά η οικογένειά μας.

Οι διαταραχές αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης ανήκουν σε μια μεγάλη κατηγορία διαταραχών που ονομάζονται Διασχιστικές διαταραχές. Βασικό χαρακτηριστικό των διασχιστικών διαταραχών είναι κάποια μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, της μνήμης ή της συνείδησης.

Πολλοί άνθρωποι βιώνουν έντονα την ευγνωμοσύνη κυρίως σε δύσκολες κι απειλητικές για τη ζωή τους περιστάσεις. Η εκτίμηση της ζωής τους έρχεται στο προσκήνιο, όταν, για παράδειγμα, παραμένουν αλώβητοι από ένα τροχαίο ατύχημα ή όταν ανακουφιστούν από μια επίπονη ασθένεια. Αισθάνονται ευγνώμονες για τα πράγματα που κάνουν οι άλλοι γι΄ αυτούς και τα πάντα αποκτούν μία νέα λάμψη.

"Κορίτσι ηλικίας 4,5 ετών διακομίστηκε με το ΕΚΑΒ στα ΤΕΠ του Γ.Ν.Π.Α «Π. & Α. Κυριακού» στις 17:00, διασωληνωμένο από το πλήρωμα του ΕΚΑΒ, άσφυγμο με κόρες σε μυδρίαση υπό καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Έγινε προχωρημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση χωρίς αποτέλεσμα. Δηλωθείσα ώρα θανάτου 17:40." (Επίσημο ανακοινωθέν του νοσοκομείου Π. & Α. Κυριακού).

Το άτομο με Εξαρτημένη Διαταραχή της Προσωπικότητας επιτρέπει παθητικά στους άλλους να αναλάβουν την ευθύνη σημαντικών τομέων της ζωής του, εξαιτίας της έλλειψης αυτοπεποίθησης ή της έλλειψης ικανότητας να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να κάνει τις δικές του ανάγκες δευτερεύουσες στις ανάγκες των άλλων και να εξαρτάται από αυτούς.

Σύμφωνα με την υπαρξιακή προσέγγιση, η ανάγκη των ανθρώπων να δώσουν νόημα στη ζωή τους μέσω της εργασίας συμβάλλει στην άρνηση της παραδοχής ότι ως θνητά όντα, καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με το γεγονός του θανάτου.

Και αν σου έλεγε κάποιος ότι η δύναμη για να καταφέρεις όσα θέλεις βρίσκεται μέσα σου και συγκεκριμένα στο υποσυνείδητο σου, πώς θα αντιδρούσες;

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά και φαίνεται στα πρόσωπά τους κι άλλοι που βιώνουν τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Η PSP είναι μία προσέγγιση για την ενσώματη αυτοσχεδιαστική αλληλεπίδραση. Ο στόχος της είναι να υποστηρίξει την ανάπτυξη της ικανότητας του ατόμου να αντιλαμβάνεται πολυεπίπεδα αυτό που συμβαίνει στη δική του υποκειμενική φυσική και ψυχολογική πραγματικότητα, καθώς συντίθεται στιγμή-στιγμή η ροή της προσωπικής του εμπειρίας (η ικανότητα αυτή λέγεται “επίγνωση”).

Οι άνθρωποι που αισθάνονται συχνά αποξενωμένοι, απομονωμένοι και πως κανείς δεν τους καταλαβαίνει, είναι πιο πιθανό να έχουν επίμονες σκεψεις θανάτου σε σχέση με άλλους, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Δεν είναι ακόμη βέβαιο κατά πόσο αυτά τα αισθήματα απομόνωσης δύνανται να εξηγήσουν την ύπαρξη των σκέψεων θανάτου, αλλά υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Η εποχή γεννά τέρατα και δεισιδαιμονίες, γεννήματα ενός ακραίου ατομισμού και μιας ευθείας διάρρηξης κάθε ομαλής συλλογικότητας, εκπορευόμενα και τα δύο από κρυφούς ή φανερούς μηχανισμούς χειραγώγησης των ανθρώπων[1].

Αμερικανός ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας. Μέσα από τα γραπτά του, εξήγησε την έννοια του υπαρξισμού και τόνισε τη σημασία του στη θεραπευτική διαδικασία.

Το ταξίδι της Ψυχολογίας ανά τους αιώνες (Μέρος 2ο) - Από τον λειτουργισμό ως την γνωστική ψυχολογία
Η δαρβινική επίδραση στη ψυχολογία οδήγησε στη γέννηση του λειτουργισμού και του συμπεριφορισμού. Η διαφορά που επήλθε ήταν ο διαχωρισμός της ψυχολογίας από τη θρησκεία. Ο James με το έργο του Αρχές(1890) έθεσε τις βάσεις του λειτουργισμού.

Έχουν αναπτυχθεί και εξακολουθούν να αναπτύσσονται πολλά μοντέλα Ψυχοθεραπείας.Αυτή η πραγματικότητα, δημιουργεί κάποιες φορές σύγχυση σε άτομα που γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν τη θεραπευτική διαδικασία.  Συγκεκριμένα, γεννιούνται ερωτήματα όπως: "Ποιο μοντέλο ψυχοθεραπείας ενδείκνυται για τη δική μου περίπτωση;" ή "Πώς μπορώ να είμαι βέβαιος/η ότι μου ταιριάζει το μοντέλο που χρησιμοποιεί ένας ψυχοθεραπευτής σε σύγκριση με κάποιο άλλο μοντέλο;"

Τι θα γράφατε στη «Βιογραφία» σας, προς το τέλος της ζωής σας; 
Τι φαντάζεστε να λέει ο «επικήδειος» σας, όταν εσείς δεν θα είστε πια εδώ;
Τι θα γράφατε σε ένα «τελευταίο e-mail» και σε ποιους θα το στέλνατε;
Τι θα κάνατε εάν ξέρατε πως σε δύο εβδομάδες, θα έρθει το τέλος του κόσμου;