Πώς γίνεται να σμίξω τον δικό μου κόσμο με αυτό του θεραπευόμενού μου; Πώς γίνεται να κενώνεσαι, να ξεχνάς τελείως τον εαυτό σου και να γίνεσαι ο άλλος;
Αν η βασική μας έγνοια μέσα στην ψυχοθεραπεία είναι να εντοπίσουμε το λάθος , να επιταχύνουμε την διαδικασία για να «διορθώσουμε» τα προβλήματα και να κοιτάμε τον άλλον μόνο μέσα από το δικό μας πρίσμα, τότε είναι απίθανο να υπάρξει κάποια ουσιαστική σύνδεση με τον θεραπευόμενο.

Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση των δυσκολιών που παρουσιάζουν τα άτομα με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος εντάσσεται στη συνολική και σφαιρική διαχείριση των δυσκολιών αυτών, ιδιαίτερα σε άτομα με αυτισμό μέσης και υψηλής λειτουργικότητας.

Η εγγενής τάση να προσκολληθούμε σε κάποιον εκπορεύεται από την αγωνία μας ότι μπορεί να εγκαταλειφθούμε ή να εγκαταλείψουμε.

Η προσωποκεντρική συμβουλευτική και η ψυχοθεραπεία από απόσταση μέσω διαδικτύου,τηλεφώνου ή μηνυμάτων είναι μια σχετικά πρόσφατη πρακτική. Πολλοί προσωποκεντρικοί επαγγελματίες την έχουν εντάξει στην εργασιακή τους ρουτίνα σαν ένα εργαλείο που:

Η Γνωστική Θεραπεία (ΓΘ) αναπτύχθηκε από τον A. Beck στις αρχές του 1960, στοχεύοντας στην επίλυση των προβλημάτων του εκάστοτε θεραπευόμενου μέσα από την τροποποίηση των λαθεμένων του σκέψεων και συμπεριφορών.

Ο Καρλ Ρότζερς, Αμερικανός ψυχολόγος και ένας εκ των θεμελιωτών της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, προσδιόρισε έξι βασικές συνθήκες που ωθούν το άτομο στην προσωπική ανάπτυξη μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία. Θεωρούσε ότι όταν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις το άτομο οδηγείται προς μία εποικοδομητική εκπλήρωση των δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του.

Στα πλαίσια της ενότητας «Οι ψυχοθεραπευτές στο ντιβάνι», η ομάδα του Psychology.gr επικοινώνησε με συνεργάτες-Ειδικούς Ψυχικής Υγείας θέτοντας το ερώτημα αν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του ψυχοθεραπευτή έχουν σημασία και αποτελούν κριτήριο επιλογής ή απόρριψης για κάποιον που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία.

Η ψυχοθεραπεία ως επαγγελματικά διαπροσωπική θεραπευτική σχέση, υπηρετεί τους ίδιους βασικούς στόχους ανεξαρτήτως σχολής, θεωρητικής κατεύθυνσης ή μεθόδου του θεραπευτή. Συγκεκριμένα, ο ευρύτερος στόχος της ψυχοθεραπείας είναι να διαφυλάξει το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ψυχικής ή ψυχολογικής υγείας του θεραπευόμενου. 

Στα μέσα του 20 αιώνα, όταν οι ψυχανάλυση και ο συμπεριφορισμός αποτελούσαν ακόμη την επικρατούσα «δύναμη» στο χώρο της ψυχοθεραπείας, ο ψυχολόγος Carl Rogers παρουσίασε μια μη κατευθυντική πρόταση προσφέροντας στο ευρύτερο πεδίο μια εναλλακτική άποψη στις παραπάνω προσεγγίσεις.

Οι David και Jill Scharff πιστεύουν ότι στόχος είναι η  διασφάλιση της θεραπευτικής συμμαχίας και η ενθάρρυνση της εμφάνισης της μεταβίβασης. Θεωρούν βοηθητικό ένα καλό εκπαιδευτικό επίπεδο της οικογένειας, υψηλού βαθμού λεκτικοποίηση, πλούσια συμβολική σκέψη και να μην υπάρχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες στη διαχείριση καταστάσεων ματαίωσης.

Μάρλον Μπράντο και Βίβιαν Λη, ως "Στάνλευ" και "Μπλανς" στο "Λεωφορείο ο Πόθος". Οι περισσότερες ηρωίδες του Τέννεσση Ουίλλιαμς καταλήγουν με την βία στο ψυχιατρείο....

Είναι τόσο συχνή η ανησυχία και το αίτημα για θεραπεία κάποιου άλλου μέλους της οικογένειας, που δεν μπορώ παρά να γράψω λίγα πράγματα για το θέμα αυτό.

Οι διακοπές είναι απαραίτητες και για τους δύο, θεραπευτή και θεραπευόμενο, και όχι μόνο για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους. Τα εκλυόμενα από τη διακοπή της θεραπείας συναισθήματα είναι ένα πολύτιμο υλικό προς διερεύνηση και αξιοποίηση. Κάθε αντίδραση είναι διαφορετική και αλληλένδετη με τη θεραπευτική σχέση.

Εφόσον οι ερευνητές συμφώνησαν στο ότι γενικά η ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι και ασφαλής και αποτελεσματική για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών, επικεντρώθηκαν σε επιμέρους ερωτηματικά.

Πώς θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον άνθρωπο που ζητά να δουλέψει με τον εαυτό του ψυχοθεραπευτικά;
Ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση είναι το ίδιο πράγμα; Και, τι ακριβώς σημαίνει art-therapy (θεραπεία μέσω τέχνης”);

Πώς θα καταλάβω μέσα από τις αλλαγές στη λεκτική μου έκφραση ότι έχω μετακινηθεί; Ο λόγος μας, ο τρόπος με τον οποίο εκφραζόμαστε, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν επικοινωνούμε με το θεραπευτή μας (και όχι μόνο!) μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε αν η θεραπεία μας προχωρά.

Ενσυναισθητικός τρόπος ύπαρξης
Η ενσυναισθητική κατανόηση δεν είναι μια τεχνική ανταπόκρισης στον πελάτη αλλά ένας τρόπος να είσαι με τον πελάτη και είναι πιο πολύ διαδικασία, είναι η διανοητική ,συναισθηματική ακόμη και η φυσική διαμονή στον κόσμο του πελάτη χωρίς καμία κρίση ή ερμηνεία. 

Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που ζητούν συμβουλευτική ή ψυχοθεραπευτική βοήθεια,  στέλνοντας μου ένα μήνυμα στο fb ή στο e-mail μου. Είναι συνήθως νέοι άνθρωποι που ζουν στην Αθήνα,  ή σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού.

«Φοβάμαι ότι δεν θα τελείωνα ποτέ αν τυχόν έμπαινα σε θεραπεία», μου εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα μια φίλη. Φαντάζομαι πως για πολλούς είναι τρομακτικό το ενδεχόμενο πως αν ξεκινήσουν να «ξεφλουδίζουν το κρεμμύδι», ίσως να μη μπορούν να σταματήσουν.

Οι περισσότεροι θεραπευτές όμως θέτουμε ένα πρώτο χρονικό όριο.

Αφήνεις μια σχέση στη μέση, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Μένεις όμως με ανοιχτά ερωτήματα, και ας ονοματίζουμε τα πράγματα, με ανοιχτές πληγές. Γιατί στον ψυχοθεραπευτή ήρθες επειδή κάτι σε δυσκολεύει, σε πιέζει, άρα είναι πληγή. Πώς μένεις με αυτή, σταματώντας;

Τι είναι η προσωποκεντρική θεραπευτική προσέγγιση

H προσωποκεντρική θεραπεία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη διαδικασία απόκρισης ενσυναισθητικής κατανόησης (Temaner, 1977). Στη διαδικασία αυτή, ο θεραπευτής διατηρεί, με συνέπεια και σταθερότητα, τις θεραπευτικές συμπεριφορές που πηγάζουν από τις εμπειρίες του και εκφράζει τον εαυτό του στον πελάτη μέσα από αποκρίσεις ενσυναισθητικής κατανόησης.