Το φαινόμενο της σωματικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία άρχισε να γίνεται γνωστό μόλις την δεκαετία του ’60 όταν οι γιατροί “ανακάλυψαν” ότι ορισμένα παιδιά τραυματίζονταν σωματικά από τους γονείς τους και έκαναν λόγο για το “σύνδρομο του κακοποιημένου παιδιού”, ενώ μια δεκαετία αργότερα άρχισε να γίνεται γνωστή και η πραγματική συχνότητα της σεξουαλικής κακοποίησης που μέχρι εκείνη την περίοδο θεωρούνταν ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο (Trickett, Negriff, Ji, & Peckins, 2011).

Περνούσαμε την παιδική μας ηλικία ρίχνοντας ένα πέπλο ησυχίας και μυστικότητας που κάλυπτε τις διεστραμμένες εμπειρίες μας παιδικής κακοποίησης. Προσπαθούσαμε να ανταπεξέλθουμε με το να καταπιέζουμε της μνήμες μας, μαθαίνοντας να ξεχνάμε, αποσυνδέοντας και απομονώνοντας τους εαυτούς μας από τα αισθήματά μας, προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τους πάντες, αγωνιζόμενοι να προσαρμοστούμε και να χωρέσουμε στην «περίεργη» κατάστασή μας, στην οποία δεν υπήρχε ούτως ή άλλως άλλη διέξοδος διαφυγής.

Η παιδική παχυσαρκία εμφανίζεται στις σημερινές δυτικές κοινωνίες με όλο και αυξανόμενα ποσοστά, με τη χώρα μας να κατέχει δυστυχώς τη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα, μετά τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Ψυχικής Υγείας (UMHRI).

Το άγχος μπορεί γενικά να οριστεί ως ένα δυσάρεστο αίσθημα αορίστου κινδύνου που επίκειται και εκφράζεται γενικά και απροσδιόριστα. Όπως γνωρίζουμε, το άγχος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα έντασης και σοβαρότητας. Εχει βρεθεί ότι μέτρια επίπεδα άγχους αυξάνουν την απόδοση.

Ορισμός Συμβολικού Παιχνιδιού

Συμβολικό παιχνίδι σημαίνει όταν το παιδί με μία ενέργεια υπονοεί άλλη, όταν με ένα αντικείμενο υπονοεί άλλο. Μέσα σε αυτό γεννιούνται δύο είδη οργάνων: τα σύμβολα που παρουσιάζουν κάποια ομοιότητα με αυτά που συμβολίζουν και αυτά που συμβολίζονται (Piaget-Inhelder)

Την περίοδο του Πάσχα είτε θα ταξιδέψουμε για να πάμε στο χωριό μας ή σε κάποιο ξενοδοχείο ώστε να περάσουμε όμορφες σύντομες διακοπές, είτε λόγω των γιορτών και της εποχής θα κάνουμε πολλές βόλτες.

Πολλοί γονείς αναφέρουν ότι περνούν πολύ χρόνο με το παιδί τους μέσα στην ημέρα και δεν είναι λίγοι οι γονείς που αναφέρουν ότι περνούν όλη την ημέρα με το παιδί τους. Όμως, αυτός ο χρόνος για τον οποίο αναφέρονται είναι ποιοτικός; Από την άλλη, δεν είναι λίγοι οι γονείς που έχουν ελάχιστο χρόνο μέσα στην ημέρα τους, θα μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν κατάλληλα για τα παιδιά τους;

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: οι μέρες μας είναι γεμάτες υποχρεώσεις. Μέσα σε όλα προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας.

Πως μπορείτε να τα προστατεύσετε: Το διαζύγιο είναι ένα επώδυνο γεγονός για τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας γιατί η ζωή τους ανατρέπεται τελείως και το μέλλον φαντάζει αβέβαιο, επειδή οι δυο πιο σημαντικοί άνθρωποι της ζωή τους αποφάσισαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους.

Τα κυρίαρχα συναισθήματα που τους προκαλεί μπορεί είναι φόβος, θυμός, έντονη θλίψη και ενοχές. 

Τι μπορούμε να κάνουμε όταν το παιδί μας παρουσιάζει διάφορα προβλήματα στη συμπεριφορά του; Αρχικά, ας δούμε μια λίστα από πιθανά προβλήματα. Παρακαλούμε συμπληρώστε με "x" αν το παιδί σας εμφανίζει κάποια από τα παρακάτω:

Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο που συναντάμε σε γονείς παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίαςείναι να αντιμετωπίζουν πολλά και ποικίλα προβλήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου των παιδιών που επηρεάζουν άμεσα και τους ίδιους. Παρακάτω θα απαριθμήσουμε ορισμένα από αυτά, θα εξετάσουμε πού μπορεί να οφείλονται αλλά και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Η πρώτη εμφάνιση μίας φοβίας ενός αντικειμένου, ενός μέρους ή προσώπου μπορεί να είναι ξαφνική, δηλαδή, να αρχίσει με ένα επεισόδιο άγχους, αλλά μπορεί να ξεκινήσει σιγά σιγά ώστε να μην γίνεται ορατή η αιτία του. Άλλες φορές μπορεί να υπάρξει η «τραυλίζουσα» μορφή εμφάνισης μίας φοβίας η οποία συνοδεύεται από μικρές κρίσεις πανικού ανά διαστήματα.

Ο Σαλβαδόρ Νταλί όταν ήταν ακόμα μαθητής, πήρε φόρα μια μέρα και έπεσε με το κεφάλι πάνω σε μια μαρμάρινη κολόνα, τραυματίζοντας τον εαυτό του σοβαρά. Όταν τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, εκείνος απάντησε διότι δεν του έδινε κανείς σημασία.

Ο Σεπτέμβριος είναι ένας δύσκολος μήνας για τους περισσότερους γονείς και τα παιδιά. Ανάλογα με την ηλικία προκύπτουν διάφορα ζητήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι γονείς όπως για παράδειγμα ο αποχωρισμός των μικρότερων παιδιών και η ένταξη τους στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο και το άγχος του δημοτικού σχολείου ή ακόμη και του γυμνασίου για τα μεγαλύτερα παιδιά.

Τα παιδιά θέλουν να μάθουν για τον θάνατο. Εμείς είμαστε αυτοί που τους στερούμε τις απαραίτητες πληροφορίες ή που προσφέρουμε πληροφορίες που δημιουργούν περισσότερες απορίες, φόβο και σύγχυση.
Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μπορούν να το διαισθάνθούν όταν δεν τους αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια.

Τα παιδιά κάνουν αυτά που κάνουμε και όχι αυτά που τους λέμε. Αν λοιπόν έχετε τη συνήθεια να τιμωρείτε τον εαυτό σας νοητικά, το παιδί σας είναι πολύ πιθανό να υιοθετήσει την ίδια βλαβερή συνήθεια.

Aπό την γέννηση  μας ερχόμαστε σε έναν κόσμο όπου μεγαλώνουμε με το «μην» και το «δεν». Ακούμε συχνά από  τους γονείς μας και το σχολικό μας περιβάλλον αργότερα, να μας λένε με έντονο ύφος «μην κάνεις αυτό» ή «δεν πρέπει να κάνεις αυτό».

Η γνώση είναι δύναμη – Francis Bacon
Ένα από τα πολυτιμότερα δώρα που μπορούν να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι η μόρφωσή τους. Η ενεργή συμμετοχή τους στη διδακτική διαδικασία μέσω της μελέτης του παιδιού στο σπίτι, για να είναι βοηθητική και αποτελεσματική, πρέπει να πληροί ορισμένες προυποθέσεις ώστε ο ρόλος τους να συμβάλλει στην ενίσχυση της σχολικής επίδοσης αλλά και στην προσωπική επιτυχία του ατόμου.

Όταν τα παιδιά κάνουν κακές σκέψεις νιώθουν ενοχές. Αυτές οι κακές σκέψεις μπορεί να είναι αρνητικοί χαρακτηρισμοί π.χ. Να σκεφτούν ότι ένας οικογενειακός φίλος είναι "χοντρούλης" ή "ρυτιδιασμένος." Μερικές φορές είναι σεξουαλικής φύσεως π.χ. Μπορεί να φαντάζονται ένα συμμαθητή τους γυμνό ή βίαιες π.χ. Να νομίζουν ότι θέλουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους.

Ο όρος αυτοεκτίμηση είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο, καθώς συντελεί στην εξασφάλιση της ψυχικής μας ισορροπίας.
Η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας διαμορφώνει τα ενδιαφέροντα, τις προσπάθειες και τις κινήσεις μας. Συνεπώς, η στάση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους καθορίζεται από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.