Το τελευταίο διάστημα, όπως όλοι γνωρίζουμε, η ανησυχία των πολιτών παγκοσμίως έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα. Οι ταχύτατες εξελίξεις και τα κοινωνικά περιθώρια που καθημερινά στενεύουν, λόγω του γνωστού κορωνοϊού, είναι δύσκολο να αφήσουν κάποιον αδιάφορο. Είναι, λογικό επόμενο τόσο το άγχος όσο και η αγωνία, λοιπόν, να «κυριαρχούν» στις ζωές όλων αυτή την περίοδο, αν και σχετικά με αυτό, όπως θα δούμε στη συνέχεια, φέρουμε κυρίως εμείς οι ίδιο την ευθύνη.

Ο άνθρωπος είναι συναισθηματικά δεμένος με την τροφή. Από τη γέννησή μας, η ψυχική και σωματική επιβίωσή μας συνεχίζει να εξαρτάται απόλυτα από την μητέρα μας (ή από οποιονδήποτε άλλο και άλλη «τροφό»), καθώς, σύμφωνα με την ιατρική, το πρώτο τρίμηνο της ζωής μας, θεωρείται το τέταρτο τρίμηνο κύησης.

Όταν κατηγορούμαι για ένα έγκλημα που δε διέπραξα, αναρωτιέμαι γιατί το ξέχασα. William Goldman
Η απόλυτη ενοχή που βιώνει ένα καταθλιπτικό άτομο μπροστά σε καταστάσεις όπου κατηγορείται ή επικρίνεται. 

Η ικανότητα επίγνωσης των συναισθημάτων των άλλων μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία καλύτερων σχέσεων. Το να είσαι σε θέση να συνδεθείς συναισθηματικά με ένα άλλο άτομο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικοδόμησης πραγματικής οικειότητας και επαφής. Όσο καλύτερα μπορείτε να καταλάβετε τη συναισθηματική κατάσταση κάποιου ανθρώπου, τόσο καλύτερα θα μπορείτε στη συνέχεια να κατανοήσετε και να βοηθήσετε τους άλλους.

Η επιστημονική και ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να δώσει περισσότερη προσοχή σε ένα αφανή αλλά υπαρκτό «σαμποτέρ», στο «σύνδρομο του απατεώνα» (imposter syndrome), που μπορεί να υποσκάψει την ψυχική υγεία και την επαγγελματική σταδιοδρομία αρκετών ανθρώπων.

Πολύ συχνά οι επαγγελματικοί σύμβουλοι έρχονται αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών προκλήσεις. Συχνά χρειάζεται να παλεύουν με τις πεποιθήσεις τους, τους δικούς τους απαιτητικούς κανόνες και πιστεύω και φυσικά με τις προκαταλήψεις τους. Το φάσμα όλων αυτών είναι τεράστιο και εύκολα ενεργοποιήσιμο με έναν απλό συνειρμό. Βοηθός στο προαναφερθέν, εκτός τις προσωπικής επίγνωσης και εποπτείας είναι και η γνώση.

Συναντηθήκαμε διαδικτυακά με την Αγάθη Λακιώτη, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια και επόπτρια και με αφορμή το επερχόμενο σεμινάριο για τη Θεραπεία Εστιασμένη στο Συναίσθημα, μιλήσαμε για την συγκεκριμένη βιωματική - ανθρωπιστική προσέγγιση, τη διαδικασία της, τους τομείς που εφαρμόζεται.

Τα άτομα που κάνουν εξαρτητικές σχέσεις σχεδόν ποτέ δεν λένε όχι. Καταλαβαίνουν τους άλλους και έχουν την ικανότητα να κάνουν τους άλλους να νιώθουν όμορφα. Το πρόβλημα είναι ότι το «δόσιμο» είναι μονόπλευρο και τόσο έντονο που ταλαιπωρεί αυτόν που δίνει.

Η μελέτη της παραβατικής, αποκλίνουσας συμπεριφοράς, έχει χαρακτηριστεί από τις πιο δύσκολες στον τομέα της κοινωνιολογίας, και συνάμα από τις πιο ενδιαφέρουσες. Τον εικοστό αιώνα, άρχισαν να διαμορφώνονται διάφορες θεωρίες για την προέλευση της αποκλίνουσας συμπεριφοράς.

Σοβαρές συνέπειες στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών έχει η πανδημία και το lockdown και, μάλιστα, αυτές οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρότερες από αυτές των ενηλίκων. Σε αυτό συντελούν τα μέγιστα η διακοπή της κανονικότητας της εκπαίδευσης, των σωματικών δραστηριοτήτων και των ευκαιριών κοινωνικοποίησης, παράγοντες που είναι σημαντικοί για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών.

Οι άνθρωποι με κατάθλιψη ή άγχος που εμφανίζουν Αλτσχάιμερ εκδηλώνουν συχνά τα πρώτα συμπτώματα αυτής της συχνότερης μορφής άνοιας σε πιο μικρή ηλικία, σε σχέση με όσους, επίσης, παθαίνουν τη νευροεκφυλιστική νόσο αλλά δεν έχουν άγχος ή κατάθλιψη. Αυτό είναι το συμπέρασμα μίας νέας αμερικανικής επιστημονικής μελέτης, της πρώτης που κάνει αυτήν τη συσχέτιση.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσεις μία κατάσταση. Μαθαίνουμε από μικροί να διαλέγουμε εκείνον τον τρόπο που μας βοηθά να επιβιώσουμε, να μην γκρεμιστούμε. Η επιλογή να πιστεύουμε σε ψέματα δεν είναι ελεύθερη, είναι λύση ανάγκης και επιτελεί ένα πολύ σημαντικό σκοπό: την διατήρηση της ισορροπίας.

Όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια, φλέγον θέμα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας αποτελεί η σχιζοφρένεια. Τι είναι όμως σχιζοφρένεια; Ποια τα συμπτώματα και ποια τα αίτιά της; Υπάρχει θεραπεία για αυτή την ασθένεια; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, πρόκειται να απαντηθούν παρακάτω βάση ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί.

Η σωματοποιητική διαταραχή μπορεί να περιγραφεί ως βίωση και αναφορά σωματικών συμπτωμάτων που προκαλούν δυσφορία, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια αντίστοιχη οργανική παθολογία και χωρίς τα συμπτώματα να μπορούν να εξηγηθούν από οργανικές εξετάσεις, εργαστηριακές αναλύσεις ή άλλες διαγνωστικές τεχνικές.

«Γνώρισα την αγάπη από τον θόρυβο που έκανε φεύγοντας» είχε επισημάνει ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Louis Juvet στην προσπάθειά του να εξηγήσει τη συναισθηματική του κατάσταση στον απόηχο ενός χωρισμού.

Μιλώντας για το συναίσθημα, χρειάζεται να κατανοήσουμε πως πρόκειται για μια συνειδητή ψυχική εμπειρία που περιλαμβάνει τη φυσιολογική διέγερση και την ερμηνεία αυτής. Συνεπώς, αποτελείται από δύο παράγοντες. Τον βαθμό διέγερσης και την απόπειρα κατηγοριοποίησής του από το άτομο που το βιώνει.

Tα αντικαταθλιπτικά φάρμακα ανήκουν στην κατηγορία των φαρμάκων που ενδείκνυνται για τη θεραπεία διαταραχών του συναισθήματος όπως η κατάθλιψη αν και πολλές φορές χρησιμοποιούνται και στη θεραπεία άλλων διαταραχών όπως η ΙΔΨ διαταραχή, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η διαταραχή μετατραυματικού stress (PTSD) αλλά και στις κρίσεις πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία.

Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ασπιρίνη / παρακεταμόλη, οι στατίνες και τα αντιβιοτικά μπορούν να περιορίσουν τα συμπτώματα της μείζονος κατάθλιψης, αποτελεσματικά και με ασφάλεια. Αυτή η θετική επίδραση, μάλιστα, είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν τα αντιφλεγμονώδη χορηγούνται σε άτομα που ήδη ακολουθούν μια αγωγή με αντικαταθλιπτικά, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Όταν τα συναισθήματα μετατρέπονται σε σωματικές ασθένειες, βρισκόμαστε μπροστά στις λεγόμενες ψυχοσωματικές ασθένειες. Μια ψυχοσωματική ασθένεια είναι μια διαταραχή που ξεκινά από το μυαλό αλλά επιδρά στο σώμα.

Το τυχερό φουλάρι που θα φορέσουμε στη συνέντευξη για δουλειά. Η φωτογραφία των παιδιών στο πορτοφόλι μας. Το μενταγιόν που δεν αποχωριζόμαστε. Η γαμήλια πρόσκληση στο έπιπλο της κρεβατοκάμαρας. Τα παραπάνω αποτελούν παραδείγματα μεταβατικών αντικειμένων των ενηλίκων-τα αντίστοιχα λούτρινα αρκουδάκια της παιδικής ηλικίας- και λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.