All you need is love! Ο,τι χρειάζεσαι είναι αγάπη" τραγούδησαν οι Beatles. Μήπως όμως η αγάπη είναι κι αυτή μια ανάγκη; Μήπως είναι απλά ο τρόπος για να ικανοποιήσουμε την ενδογενή μας ανάγκη για επιβίωση; Αυτής που ο Freud αλλά και οι συνεχιστές του έργου του αναγνώρισαν ως "ένστικτο της ζωής". Αν δεν αγαπηθώ, αν δεν συνδεθώ δεν θα επιζήσω. Αν δεν μάθω να αγαπώ και δεν το εκδηλώνω, δεν θα επιζήσω.

Η απόσπαση προσοχής είναι μια τακτική που προτιμούν πολλοί άνθρωποι ώστε να απομακρύνουν τη σκέψη τους από την όποια εμπειρία βιώνουν. Η απόσπαση της προσοχής είναι ένα τέχνασμα, και μακροπρόθεσμα η χειραγώγηση των συναισθημάτων μας με αυτόν τον τρόπο δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.

Στην καθημερινή ζωή, ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με εσωτερικές συγκρούσεις και επώδυνες εμπειρίες.

Από μικροί μαθαίνουμε πως το να θυμώνουμε είναι κακό, όταν στεναχωριόμαστε δεν ευχαριστούμε τους γύρω μας, κακό σαν παιδί, αρνητικό σαν ενήλικας, έχουμε κυριολεκτικά εκπαιδευτεί ακόμα και στις πιο προσωπικές μας σχέσεις να μη δείχνουμε ότι λυγίζουμε, να μην επιτρέπουμε να εκνευριζόμαστε. Αν όμως εκφράζουμε μόνο το θετικό δε σημαίνει πως αρνούμαστε με αυτό τον τρόπο το αρνητικό, αρά τη ζωή σε όλο της το φάσμα;

Πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν τόσο από τον εσωτερικό όσο και από τον εξωτερικό μας κόσμο; Δεν θα ήταν ρεαλιστικό να φανταστεί κανείς μας, ότι μπορούμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή, χωρίς καν να έχουμε βιώσει ένα δυσάρεστο και οδυνηρό γεγονός. Η ίδια η ζωή μας μέσα από καθημερινές ανατροπές μας εκπαιδεύει για το αντίθετο.

Μπορείς να φέρεις στον νου σου μια κατάσταση όπου στάθηκες ανήμπορος να εκτεθείς μπροστά σε άλλους; Πόσες φορές έχεις ευχηθεί να «ανοίξει η γη να σε καταπιεί»; Έχεις βρεθεί ποτέ στην θέση όπου απέφυγες ένα άτομο μόνο και μόνο επειδή ένιωσες ότι το βλέμμα του σε διαπερνά; Αν κατάφερες να τοποθετήσεις τον εαυτό σου σε κάποιες από αυτές τις καταστάσεις τότε σίγουρα θα ένιωσες ένα συναίσθημα αρκετά γνώριμο : Αυτό της ντροπής.

Σύμφωνα με τον γνωστό θεωρητικό της «Θεωρίας του δεσμού» John Bowlby (1907-1990), το ανθρώπινο ον έχει μία έμφυτη τάση να επιδιώκει τη διαπροσωπική επαφή με άλλους ανθρώπους και να επιζητά τη δημιουργία και διατήρηση συναισθηματικών δεσμών, που μπορούν να του παρέχουν ασφάλεια, εμπιστοσύνη και υποστήριξη.

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από προκλήσεις τις οποίες και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σε πολλούς τομείς της ζωής μας αναφορικά με προσωπικά, επαγγελματικά, κοινωνική ζωή ή οικογενειακά ζητήματα. Συχνά όμως, ερχόμαστε αντιμέτωποι με συμβάντα τα οποία στεκόμαστε ανήμποροι να αντιμετωπίσουμε. Τα πράγματα δηλαδή δεν καταλήγουν όπως τα περιμένουμε και νιώθουμε «έρμαια» δυσάρεστων συναισθημάτων όπως ο πανικός, ο φόβος, η ανησυχία.

Πολύ συχνά κρίνουμε τους άλλους επειδή διαβλέπουμε σε εκείνους κάποιο δικό μας χαρακτηριστικό που δεν μας αρέσει ή επειδή τους ζηλεύουμε και θα θέλαμε να επιτύχουμε κι εμείς τα ίδια αποτελέσματα ή να απολαμβάνουμε τις ίδιες ανταμοιβές. Την επόμενη φορά που θα διαπιστώσετε ότι αποδοκιμάζετε κάποιον, ερευνήστε τα κίνητρά σας.

Εκείνη την ημέρα ένοιωθα πιο κουρασμένη από ποτέ. Ένας ανυπόστατος φόβος και μία υπερβολική ανησυχία τάραζαν τη γαλήνη και τη σκέψη μου. Δίχως να το καταλάβω, κουλουριάστηκα στο κρεβάτι μου, πήρα το μαξιλάρι μου και άρχισα να κλαίω. Έκλαιγα σαν ένα μικρό και απροστάτευτο κουταβάκι και δεν μπορούσα να ερμηνεύσω απόλυτα το ‘’γιατί’’.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται πολλοί από εμάς, παρά την σημαντική συμβολή του ύπνου στην σωματική και ψυχική μας υγεία, έχουμε την τάση να αναβάλλουμε την διαδικασία του.
Ενώ το σώμα μας διαμαρτύρεται, το πνεύμα μας αρνείται πεισματικά να υπακούσει στις επιταγές του.

Φανταστείτε ότι ξυπνάτε νωρίς ένα πρωί, γεμάτοι ενθουσιασμό για τη μέρα που ξημερώνει. Νιώθετε καλά. Είστε ευτυχισμένοι και ξεχειλίζετε από ενέργεια. Έπειτα, ενώ παίρνετε το πρωινό σας, έχετε μια έντονη διαφωνία με τον/τη σύντροφό σας κι ένα κύμα οργής σας κατακλύζει. Καθώς βιώνετε αυτόν τον έντονο θυμό, σπαταλάτε πολλή από την προσωπική σας δύναμη.

Το να συγχωρείς τον εαυτό σου δε σημαίνει ότι τη γλυτώνεις....

Αναγνωρίζω ότι ορισμένοι άνθρωποι «συγχωρούν» εαυτούς πολύ εύκολα και γρήγορα. Όταν νιώθουν τις αιχμηρές γωνίες των τύψεων και τη μαχαιριά τής μετάνοιας, αποφασίζουν να δώσουν άφεση αμαρτιών στον εαυτό τους.

«Μεταξύ του ερεθίσματος και της αντίδρασης, υπάρχει ένα κενό. Σε αυτό το κενό βρίσκεται η ελευθερία μας και η δύναμή μας να διαλέξουμε την αντίδρασή μας. Στην αντίδρασή μας βρίσκεται η δυνατότητα για ανάπτυξη και η ελευθερία μας.» Βίκτορ Φρανκλ - Το νόημα της ζωής.

Ως τοξική σχέση ορίζεται η σχέση μέσα στην οποία ο ένας εκ των δύο ή και οι δύο, υποφέρουν περισσότερο παρά απολαμβάνουν τη σχέση τους, βιώνουν περισσότερη δυσαρέσκεια παρά χαρά.

Πολλά έχουν γραφτεί για τη γυναικεία καταπίεση και κακοποίηση ανά τους αιώνες μέχρι τις μέρες μας σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Όλοι οι απίστευτοι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί στη γυναίκα ήταν σχεδιασμένοι από άνδρες, στη συνέχεια έγιναν νόμοι της πολιτείας και της εκκλησίας και έτσι επιβλήθηκαν διαχρονικά. Μόλις στις τελευταίες δεκαετίες αποκαταστάθηκε κάπως και μόνο σε ορισμένες χώρες η θέση της γυναίκας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει τελικά επικρατήσει ισότητα δικαιωμάτων.

Το διαζύγιο είναι ένα πολύ δύσκολο στάδιο για όλη την οικογένεια. Είναι μία μεγάλη αλλαγή η οποία φέρνει μαζί μία σειρά απωλειών και πολλές δυσκολίες ειδικά τον πρώτο καιρό, για όλα τα μέλη. Ακόμα και το πιο ομαλό διαζύγιο θα έχει αντίκτυπο σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Όλοι οι εμπλεκόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με αλλαγές και απώλειες και καλούνται να προσαρμοστούν σε μία νέα κατάσταση.

Η άσκηση όχι μόνο βελτιώνει τη φυσικής μας κατάσταση αλλά μπορεί να αποτελέσει πολύ σημαντικό σύμμαχο στη διακοπή του καπνίσματος, με φυσικό τρόπο, χωρίς τη χρήση άλλων υποκατάστατων (π.χ. χρήση φαρμάκων), τονίζει η γυμνάστρια - ερευνήτρια Αρετή Καπνιά, η οποία προσφέρει τις επιστημονικές της υπηρεσίες, στο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Φυσιολογίας FAME Lab του ΤΕΦΑΑ του πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Τα άτομα που έχουν κατάθλιψη τείνουν να έχουν περιορισμένα κοινωνικά δίκτυα και να έχουν την πεποίθηση ότι τα άτομα του κοινωνικού τους δικτύου δεν τους παρέχουν επαρκή υποστήριξη. Η χαμηλή κοινωνική υποστήριξη μπορεί να μειώσει την ικανότητα του ανθρώπου να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα στρεσογόνα γεγονότα της ζωής του και τον κάνει πιο ευάλωτο στην κατάθλιψη.

Η θεωρία και η έννοια της προσκόλλησης σχετίζεται με τη συναισθηματική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο βρέφος και το κύριο πρόσωπο φροντίδας, που συνήθως είναι αυτό της μητέρας.