Γιατί αξίζει να ελέγξεις τη συμπεριφορά σου

Ακρόαση άρθρου......

Φανταστείτε ότι ξυπνάτε νωρίς ένα πρωί, γεμάτοι ενθουσιασμό για τη μέρα που ξημερώνει. Νιώθετε καλά. Είστε ευτυχισμένοι και ξεχειλίζετε από ενέργεια. Έπειτα, ενώ παίρνετε το πρωινό σας, έχετε μια έντονη διαφωνία με τον/τη σύντροφό σας κι ένα κύμα οργής σας κατακλύζει. Καθώς βιώνετε αυτόν τον έντονο θυμό, σπαταλάτε πολλή από την προσωπική σας δύναμη.

Μέσα από τα συναισθήματά σας βλέπετε τον κόσμο

Μετά τον καβγά, αισθάνεστε αδειασμένοι και το μόνο που θέλετε είναι να βάλετε τα κλάματα. Στην πραγματικότητα, νιώθετε τόσο εξαντλημένοι ώστε κλείνεστε στο δωμάτιό σας και προσπαθείτε να συνέλθετε. Περνάτε τη μέρα χαμένοι στις σκέψεις σας. Δεν σας έχει μείνει ίχνος ενέργειας και το μόνο που θέλετε είναι να τα αφήσετε όλα πίσω σας. Κάθε πρωί ξυπνάμε μ' ένα συγκεκριμένο ποσοστό πνευματικής, συναισθηματικής και φυσικής ενέργειας, το οποίο ξοδεύουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Αν επιτρέψουμε στα συναισθήματά μας να απορροφήσουν τα ενεργειακά μας αποθέματα, δεν μας μένει ενέργεια για να αλλάξουμε τη ζωή μας ή για να προσφέρουμε βοήθεια στους άλλους.

Ο τρόπος με τον οποίο βλέπετε στον κόσμο εξαρτάται απόλυτα από τα συναισθήματά σας.

Όταν είστε θυμωμένοι, έχετε την εντύπωση ότι τίποτε δεν πηγαίνει καλά γύρω σας. Ρίχνετε το φταίξιμο στα πάντα, ακόμα και στον καιρό: δεν είστε ευχαριστημένοι είτε βρέχει, είτε λάμπει ο ήλιος. Όταν είστε λυπημένοι, όλα γύρω σας μοιάζουν μελαγχολικά και σας φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Βλέπετε ένα δέντρο και νιώθετε λύπη, βλέπετε τη βροχή και η θλίψη σας πλημμυρίζει. Ίσως να αισθάνεστε ευάλωτοι και να θέλετε να προστευτείτε μην τυχόν κάποιος σας επιτεθεί. Δεν εμπιστεύεστε κανέναν και τίποτα. Αυτό συμβαίνει επειδή βλέπετε τον κόσμο με τα μάτια του φόβου!

Το συναισθηματικό σώμα

Φανταστείτε ότι ο ανθρώπινος νους είναι σαν το δέρμα σας. Αγγίζοντας την υγιή σας επιδερμίδα, νιώθετε πολύ όμορφα. Το δέρμα είναι φτιαγμένο για να αντιλαμβάνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα και η αίσθηση της αφής είναι υπέροχη.

Τώρα φανταστείτε ότι έχετε ένα τραύμα και το δέρμα σας μολύνεται. Αν αγγίξετε το τραυματισμένο δέρμα, θα πονέσει, γι' αυτό προσπαθείτε να το καλύψετε και να το προστατεύσετε. Δεν θα απολαμβάνατε κανένα άγγιγμα, επειδή θα σας προκαλούσε πόνο.

Μπορείτε να σκεφτείτε πώς θα συμπεριφερόμασταν ο ένας στον άλλον, αν όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη είχαν πράγματι μια δερματική ασθένεια; Σπάνια θα αγκαλιάζονταν, επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν επώδυνο. Σαν αποτέλεσμα, θα αναγκάζονταν να δημιουργήσουν αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους.

Ο ανθρώπινος νους είναι ακριβώς όπως ένα τέτοιο μολυσμένο δέρμα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συναισθηματικό σώμα, το οποίο καλύπτεται από ανοιχτές πληγές. Η κάθε πληγή κακοφορμίζει από συναισθηματικό δηλητήριο -το δηλητήριο, δηλαδή, που παράγουν όλα τα συναισθήματα που μας κάνουν και υποφέρουμε: το μίσος, η οργή, ο φθόνος και η θλίψη.

Μια αδικία ανοίγει μια πληγή στο μυαλό κι εμείς αντιδράμε με συναισθηματικό δηλητήριο, εξαιτίας των αντιλήψεών μας σχετικά με το δίκαιο και το άδικο. Ο νους είναι τόσο πληγωμένος και γεμάτος δηλητήριο από τη διεργασία της εξημέρωσης, ώστε όλοι μας θεωρούμε το τραυματισμένο μυαλό φυσιολογικό. Κι όμως, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είναι.

Ο φόβος

Το όνειρο του πλανήτη είναι ελαττωματικό κι εμείς οι άνθρωποι πάσχουμε από μια σθένεια που λέγεται φόβος. Τα συμπτώματα της είναι όλα εκείνα τα συναισθήματα που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν: ο θυμός, το μίσος, η θλίψη, ο φθόνος και η προδοσία.

Όταν ο φόβος είναι πολύ μεγάλος, ο λογικός νους αρχίζει να δυσλειτουργεί κι αυτό το ονομάζουμε πνευματική διαταραχή. Η ψυχωτική συμπεριφορά κάνει την εμφάνισή της όταν ο νους είναι τόσο τρομαγμένος και οι πληγές του τόσο οδυνηρές, ώστε προτιμά να διακόψει την επαφή του με τον έξω κόσμο.

Αν μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση του νου μας σαν αρρώστια, τότε ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει θεραπεία. Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρουμε άλλο. Κατ' αρχήν, πρέπει να έχουμε την ειλικρίνεια να ανοίξουμε τα συναισθηματικά μας τραύματα, να αφαιρέσουμε το δηλητήριο και να επουλώσουμε εντελώς τις πληγές.

Η δύναμη της συγχώρεσης

Πώς το κάνουμε αυτό; Θα πρέπει να συγχωρήσουμε όλους εκείνους που πιστεύουμε ότι μας αδικούν, όχι επειδή τους αξίζει απαραίτητα συγχώρεση, αλλά γιατί αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο, ώστε να μη θέλουμε πια να συνεχίσουμε να πληρώνουμε για την αδικία.

Ψηφιακό Marketing για Ψυχολόγους: Κύκλος 11 Σεμιναρίων με Βέλτιστες Πρακτικές και Εργαλεία Διαχείρισης διαδικτυακής παρουσίας | Διοργάνωση: PSYCHOLOGY.GR

Η συγχώρεση είναι ο μόνος τρόπος επούλωσης των πληγών. Μπορούμε να επιλέξουμε αυτόν τον δρόμο, επειδή νιώθουμε συμπόνια για τον εαυτό μας.

Αφήνοντας κατά μέρος τα αρνητικά συναισθήματα, μπορούμε να δηλώσουμε: «Ως εδώ ήταν! Θα πάψω να είμαι ο άτεγκτος κριτής που διαρκώς με καταδικάζει. Θα πάψω να βασανίζω και να κακομεταχειρίζομαι τον εαυτό μου. Θα πάψω να είμαι το θύμα.»

Πρώτα πρώτα πρέπει να συγχωρήσουμε τους γονείς μας, τα αδέλφια, τους φίλους μας. Από τη στιγμή που θα συγχωρήσετε τον εαυτό σας, τερματίζεται μέσα στον νου η απόρριψη του εαυτού σας, αρχίζει η αποδοχή και η αγάπη γιγαντώνεται, ώσπου τελικά να δεχτείτε τον εαυτό σας όπως ακριβώς είναι. Έτσι γεννιέται ξανά ο ελεύθερος άνθρωπος. Η λέξη κλειδί είναι η συγχώρεση.

Θα καταλάβετε ότι έχετε συγχωρήσει έναν άνθρωπο, όταν βλέποντάς τον δεν έχετε κάποια συναισθηματική αντίδραση. Στο άκουσμα του ονόματός του δεν θα αισθάνεστε κάτι συγκεκριμένο. Όταν κάποιος αγγίζει μια πληγή σας κι εσείς δεν πονάτε πια, τότε να ξέρετε ότι τον έχετε ειλικρινά συγχωρέσει.

Η θεραπευτική δύναμη της ειλικρίνειας

Η ειλικρίνεια μοιάζει με νυστέρι. Η ειλικρίνεια πονάει επειδή ανοίγει όλες τις πληγές που καλύπτονται από στρώματα ψεμάτων, με στόχο να μας θεραπεύσει. Τα ψέματα αυτά είναι ό,τι ονομάζουμε σύστημα άρνησης. Το σύστημα αυτό αυτό είναι απαραίτητο, επειδή μας επιτρέπει να καλύπτουμε τις πληγές μας και να συνεχίζουμε και να λειτουργούμε.

Από τη στιγμή, όμως, που θα εξαλειφθούν οι πληγές και το δηλητήριό τους, δεν υπάρχει λόγος να λέμε ψέματα. Δεν χρειαζόμαστε το σύστημα άρνησης, επειδή το υγιές μυαλό, όπως και η υγιής επιδερμίδα, μπορεί να ανεχθεί κάθε είδους άγγιγμα. Όταν είναι καθαρό, το μυαλό αρέσκεται στο άγγιγμα.

Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι χάνουν τον έλεγχο των συναισθημάτων τους. Τα συναισθήματα ελέχουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου κι όχι εκείνος τα συναισθήματα.

Όταν χάνουμε τον έλεγχο, λέμε πράγματα που δεν θέλαμε να κάνουμε. Γι' αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία να είμαστε άμεμπτοι στη χρήση του λόγου. Πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε τα συναισθήματα ώστε να διαθέτουμε αρκετή προσωπική δύναμη για να αλλάξουμε τις βασισμένες στον φόβο συμφωνίες, να δραπετεύσουμε από την κόλαση και να δημιουργήσουμε τον προσωπικό μας παράδεισο.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Οι τέσσερις συμφωνίες που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.