Γυναικεία Κακοποίηση. Ενδυνάμωση με την Ψυχολογική Μέθοδο Expansion

Ακρόαση άρθρου......

Πολλά έχουν γραφτεί για τη γυναικεία καταπίεση και κακοποίηση ανά τους αιώνες μέχρι τις μέρες μας σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Όλοι οι απίστευτοι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί στη γυναίκα ήταν σχεδιασμένοι από άνδρες, στη συνέχεια έγιναν νόμοι της πολιτείας και της εκκλησίας και έτσι επιβλήθηκαν διαχρονικά. Μόλις στις τελευταίες δεκαετίες αποκαταστάθηκε κάπως και μόνο σε ορισμένες χώρες η θέση της γυναίκας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει τελικά επικρατήσει ισότητα δικαιωμάτων.

Σήμερα η κακοποίηση της γυναίκας εξακολουθεί να υπάρχει στο μεγαλύτερο μέρος της γης, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο. Παραμένει όμως βαθιά χαραγμένος ο πόνος και τα ψυχικά τραύματα που κουβαλούν οι γυναίκες και στην ψυχή και στο σώμα, ενσωματωμένα πλέον στο ανθρώπινο DNA.

Η παγκόσμια ιστορία της γυναικείας κακοποίησης έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια, εδώ και πολλές χιλιετίες, όταν ακόμα οι κοινωνίες είχαν πρωτόγονη μορφή. Η γυναίκα αντιμετωπιζόταν σαν χρηστικό αντικείμενο από τους άντρες, έχοντάς της αφαιρέσει κάθε πρωτοβουλία σε οποιοδήποτε τομέα της καθημερινότητας, ενώ η ίδια η ζωή της δεν είχε καμιά ιδιαίτερη αξία. Η κακοποίηση ξεκινούσε από πολύ μικρή ηλικία, κυρίως μάλιστα σε χώρες με μεγάλους πληθυσμούς πολλών εκατομμυρίων, πουλώντας μικρά κορίτσια για συζύγους. Όλα αυτά ενσταλάχθηκαν στο DNA, στον ψυχισμό και στα βαθύτερα πιστεύω της γυναίκας μέχρι και σήμερα.

Μπορεί να υπήρξαν, σε διάφορους λαούς και σε διάφορες εποχές, μητριαρχικές κοινωνίες που όμως είχαν πρόσκαιρη διάρκεια, αλλά σε καμία από τις θρησκείες, που επικράτησαν κατά καιρούς, η θέση της γυναίκας δεν υπήρξε ισότιμη προς τη θέση του άντρα. Τόσο στις μονοθεϊστικές θρησκείες (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μωαμεθανισμός), όσο και στις πολυθεϊστικές, βλέπουμε τη γυναίκα να υφίσταται κοινωνικούς περιορισμούς που την εμποδίζουν να αναπτύσσει την προσωπικότητά της, να είναι δημιουργική και πρωτίστως να μην κακοποιείται ψυχολογικά και σωματικά. Φυσικά δεν μπορούσε να γίνει κανένας λόγος για στοιχειώδεις ατομικές ελευθερίες ή πολιτικά δικαιώματα, τα οποία πάντοτε – ακόμη και μέχρι πριν έναν σχεδόν αιώνα ήταν εντελώς ανύπαρκτα για τις περισσότερες γυναίκες.

Αν θελήσουμε να δούμε αναλυτικότερα, τι επιτάσσουν οι μεγάλες θρησκείες, θα διαπιστώσουμε πόσο σκληρή ήταν αυτή η πραγματικότητα. Σε ό,τι αφορά τον χριστιανισμό, ανεξάρτητα από το τι αναφέρουν οι διάφορες εκκλησιαστικές επιταγές για τον ρόλο της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, ιδίως δε για τη γενικότερη επιβολή φόβου και αποκλεισμού από τα κοινά, ο ίδιος ο Χριστός ουδέποτε αναφέρεται ότι πρέσβευε υποτιμητική αντιμετώπιση της γυναίκας. Όσα δυσμενή επικράτησαν στις χριστιανικές κοινωνίες, που ο αντίκτυπός τους υφίσταται έως και σήμερα, οφείλονται στους άντρες που είχαν κυριαρχήσει στη δομή των εκκλησιών. Ακόμα και στα μυστήρια, όπως του γάμου, επικρατεί το «η γυνή να φοβήται τον άνδρα», πράγμα που είναι βαθιά ενσταλαγμένο ως πεποίθηση στην κάθε γυναίκα, μαζί με όλες τις περιοριστικές πεποιθήσεις.

Ο ιουδαϊσμός, που χρονολογικά προηγείται του χριστιανισμού, μέσα από την Παλαιά Διαθήκη έχει οριοθετήσει την αντιμετώπιση της γυναίκας σε δευτερεύοντα ρόλο ως προς τον άντρα. Καθώς η Παλαιά Διαθήκη, κατά τις αντιλήψεις των Ιουδαίων, ουδέποτε εκσυγχρονίσθηκε, εξελίχθηκε ή διαφοροποιήθηκε, ούτε φυσικά με την εμφάνιση του χριστιανισμού, η γυναίκα παρέμεινε σταθερά στο παρασκήνιο της ιστορίας και της κοινωνίας. Ο μόνος ρόλος που της αποδίδεται είναι η οικιακή εσωστρέφεια, δηλαδή η ανθρώπινη αναπαραγωγή, η ανατροφή των παιδιών και το νοικοκυριό του σπιτιού – καμιά σχέση με την οποιαδήποτε δημιουργία, το εμπόριο ή έστω με τη μόρφωση και την έκφραση απόψεων.

Από την άλλη μεριά, ο μωαμεθανισμός, η τελευταία «εξ αποκαλύψεως» μονοθεϊστική θρησκεία, παρά το γεγονός ότι κάνει την πρώτη εμφάνισή του πολλούς αιώνες μετά τον χριστιανισμό και ακόμα περισσότερους από τον ιουδαϊσμό, είναι ακόμα πιο οδυνηρός για τη γυναίκα. Της δίνει ένα ρόλο εξαιρετικά σκοταδιστικό και απάνθρωπο. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι η θρησκεία αυτή είναι σήμερα αριθμητικά η δεύτερη  παγκοσμίως, αντιλαμβάνεται εύκολα πόσο υποδεέστερη εξακολουθεί να είναι η θέση της γυναίκας, η οποία – σύμφωνα με τους πιο ορθόδοξους μωαμεθανούς – πρέπει να ζει κυριολεκτικά στο περιθώριο της κοινωνίας, να μην δικαιούται ούτε το πρόσωπό της καν να εμφανίσει ή να λιθοβολείται και να θανατώνεται χωρίς αποχρώντα λόγο.

Αντίστροφα, η θρησκεία αυτή, που μεταξύ άλλων εξιδανίκευσε και καθιέρωσε την ανδρική πολυγαμία, αποδίδει πρωταρχική προτεραιότητα στον άντρα, στον οποίο μάλιστα υπό ορισμένες προϋποθέσεις παρέχεται η απόλυτη και πλήρης εξουσία επί της γυναίκας του. Πέραν των άλλων ταπεινωτικών συμπεριφορών που έχουν οι γυναίκες στον ισλαμισμό και στην ανυπαρξία της προσωπικότητάς του, βιώνουν θεωρητικά και το απεχθές μαρτύριο της πολυγαμίας, ενώ δεν της αναγνωρίζονται οι στοιχειώδεις ατομικές ελευθερίες.

Όλες αυτές οι αδικίες ή βιαιότητες όμως, προέκυψαν από ανθρώπινες εκφράσεις, επεξηγήσεις, μεταφράσεις και περιορισμούς των πανανθρώπινων μηνυμάτων αγάπης και αποδοχής που πρέσβευε ανά τους αιώνες οποιοδήποτε πνευματικό ον μέσω των διδασκαλιών του.

Και ενώ αυτές οι θρησκευτικές εμμονές διαμόρφωναν τις κοινωνικές βάσεις, πάνω στις οποίες η γυναίκα είχε χάσει τον αυτοσεβασμό και τη δημιουργικότητά της, παρέμεναν ακλόνητες οι εναντίον της προκαταλήψεις στο πέρασμα των αιώνων. Η κατάσταση αυτή άρχισε να ανατρέπεται κυρίως από τις αρχές του εικοστού αιώνα, κυρίως στον δυτικό κόσμο, ενώ αμέσως μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου άρχισε να καθιερώνεται και να αποκρυσταλλώνεται η ισότητα των δικαιωμάτων της. Έπαψε πια να θεωρείται ως αποκλειστικό σκεύος σεξουαλικότητας και βιολογικής αναπαραγωγής, καταργήθηκε η θεσμική ανισότητα γυναικών-ανδρών και η αντιμετώπισή της ως μειωμένης νοημοσύνης, ποινικοποιήθηκαν αυστηρά οι βιασμοί και η πάσης μορφής κακοποίησή της, ενώ σταδιακά παρασχέθηκαν πλήρη ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Έμεινε πίσω η εποχή που δεν της επέτρεπαν ούτε γράμματα καν να ξέρει, της ανοίχτηκαν οι δρόμοι για τη μόρφωση και τη γνώση, καθώς και τη δημιουργικότητα στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή.

Και επειδή όλα αυτά δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε ακόμη και σε απόλυτο βαθμό εφαρμόζονται σε όλο τον πλανήτη, έχουν απομείνει πολλές και ουσιώδεις εκκρεμότητες. Το σημαντικότερο είναι όμως που η ψυχή των γυναικών, όσο και αν αισθάνονται πια απελευθερωμένες από τους τόσους και τόσους καταναγκασμούς του παρελθόντος, έχουν απομείνει ποικίλα τοξικά συναισθήματα και κατάλοιπα.

Αυτό ακριβώς είναι το κύριο ζήτημα που έρχεται η Expansion Method να αντιμετωπίσει σε σχέση με τη γυναίκα και τα προβλήματά της, αυτά που επηρεάζουν τον ψυχισμό της και που προέρχονται από το απώτερο παρελθόν, καθώς αναμεταδίδονται μέσα από τα κοινωνικά βιώματα και μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά. Βασικός στόχος είναι εν προκειμένω η γυναίκα να νιώσει ολοκληρωμένη και όχι εξαρτώμενη, δηλαδή πλήρως απελευθερωμένη ψυχολογικά. Για να επιτευχθεί αυτό ακολουθείται η πάγια μεθοδολογία της Expansion Method, που συνίσταται στην αποδόμηση των αρνητικών συναισθημάτων μέσα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με άλλες καθιερωμένες θεραπευτικές μεθόδους που είναι χρονοβόρες και περίπλοκες.

Η ψυχή της γυναίκας, καθώς είναι περιχαρακωμένη στα πάσης μορφής αρνητικά συναισθήματα που την καθηλώνουν, καλείται να τα επισημάνει και να τα επαναπροσδιορίσει για να τα αποδιώξει: Προδοσία, ταπείνωση, εγκατάλειψη, απόρριψη, αδικία, απογοήτευση, εγκλωβισμός, θυμός, μοναξιά, άγχος, ενοχή, παραβίαση κ.ά. Τα εξατομικεύει, τα αναγάγει σε παλαιότερες εποχές και κυρίως στην παιδική ηλικία, τα αναπλάθει και τα αναπαριστά, ώστε να μπορεί να τα εκμηδενίσει ένα-ένα. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να απαιτηθεί η εφαρμογή της μεθόδου ξανά και ξανά, μέχρις ότου εξαλειφθούν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που επιβαρύνουν τον ψυχισμό. Ούτως ή άλλως η νέα ψυχολογική μέθοδος είναι ο πιο γρήγορος τρόπος σταδιακής απελευθέρωσης των τοξικών συναισθημάτων μέχρι να επέλθει η εναρμόνιση, ώστε επεκτεινόμενος ο ψυχισμός να αρχίσουν να αναδεικνύονται και να επικρατούν τα θετικά συναισθήματα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η καινοτόμα μέθοδος δεν στοχεύει μόνο στην ατομική βελτίωση του ψυχισμού της γυναίκας και γενικότερα, αλλά έχει πολύ ευρύτερες φιλοδοξίες βελτίωσης της κοινωνίας. Μέσα από κάθε μεμονωμένη ατομική θεραπεία διευρύνεται η συλλογική συνειδητότητα, καθώς η αναβάθμιση της δόνησης διαχέεται πολλαπλασιαστικά με άμεσες ωφέλιμες επιπτώσεις στον κοινωνικό περίγυρο. Τείνει έτσι στη διαμόρφωση ενός νέου ανθρώπινου κώδικα, εντελώς διαφορετικού από τον πεπαλαιωμένο συντηρητικό ηθικό κώδικα, στο όνομα του οποίου έχουν καταγραφεί κατά τους περασμένους αιώνες οι χειρότεροι κοινωνικοί περιορισμοί και οι πιο απάνθρωπες και πρωτόγονες παρορμήσεις σε βάρος του γυναικείου ψυχισμού με ευνόητα καταστροφικά αποτελέσματα.

Έτσι, οδηγεί αυτόματα στη σφαιρική ενατένιση μιας απελευθερωμένης καθημερινότητας χωρίς τοξικά και επιβλαβή συναισθήματα, δηλαδή στην ιδανική εναρμόνιση της ζωής του ανθρώπου γενικά και εν προκειμένω της γυναίκας. Χωρίς απαγορευτικά άβατα και κάθε μορφής κοινωνικούς περιορισμούς ή καταναγκασμούς, όπου οι σχέσεις ανδρών και γυναικών θα διαμορφώνονται στερεά και ισότιμα μέσα σε πνεύμα απόλυτης ελευθερίας και αλληλοσεβασμού. Μακριά από τους ανόητους έως εγκληματικούς φανατισμούς και τους κατά συρροή καταπιεστικούς συντηρητισμούς που μέχρι σήμερα αλλοίωσαν το νόημα της ζωής και τα θεμελιώδη πανανθρώπινα αγαθά, όπως η πολυπόθητη χαρά και ευτυχία.

Το ζητούμενο είναι γενικότερα η ανθρώπινη ενδυνάμωση μέσα από την απελευθέρωση του ψυχισμού μας, κάτι που μπορεί να το επιτύχει η Expansion Method με την πρωτοποριακή μεθοδολογία της. Με την ίδια επιτυχία μπορεί ειδικότερα να εφαρμοσθεί η μεθοδολογία αυτή και σε ό,τι αφορά τη γυναικεία ενδυνάμωση.

Συγγραφή άρθρου:
Ιζαμπελλα Παλάσκα - Πιστοποιημένη Σύμβουλος Expansion Method