Στις μέρες μας παρουσιάζονται ολοένα και περισσότερο περιπτώσεις ατόμων, τα οποία εκδηλώνουν κάποια δυσκολία στο να εκφράσουν - διατυπώσουν τον πραγματικό συναισθηματικό τους κόσμο και το σύνολο των σκέψεών τους.

Υπάρχουν κανόνες στην αγάπη; με ρώτησε πρόσφατα μια φίλη. Από την προσωπική μου μελέτη και εκπαίδευση αλλά και από την εμπειρία μου στην συμβουλευτική, θεωρώ πως ναι, υπάρχουν τρόποι να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια ασφαλή σχέση αγάπης που να χαρακτηρίζεται από συναισθηματική παρουσία, κατανόηση και δέσμευση.

Το να έχετε ακεραιότητα σημαίνει να φέρνετε τον εσωτερικό σας εαυτό στον εξωτερικό σας κόσμο. Παρομοίως με το διάσημο σχόλιο του Justice Stewart σχετικά με την πορνογραφία – «ίσως να μην μπορώ να την ορίσω, αλλά την αναγνωρίζω όταν τη βλέπω» - έτσι και η ακεραιότητα είναι κάτι που δεν μπορούμε εύκολα να ορίσουμε, αλλά που αναγνωρίζουμε όταν τη βλέπουμε.

«Η μελέτη του πώς ξοδεύουν οι άνθρωποι το χρόνο τους στο ίντερνετ μπορεί να έχει την ποιότητα ενός προβολικού τεστ κηλίδων μελάνης (Ρόρσαχ)», υποστηρίζει η Σέρρυ Τάρκλ και μάλλον όχι άδικα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι νόσος γνωστή από την αρχαιότητα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η νοσηρότητα από διαβήτη είναι αποδεδειγμένα ιδιαίτερα υψηλή. Ο διαβήτης είναι ένα μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο προκαλείται από απόλυτη ή σχετική ανεπάρκεια στην έκκριση ινσουλίνης.

Συνήθως απογοητευόμαστε από τις προσδοκίες μας. Μερικές φορές, ενώ αναμένουμε πράξεις και λόγια ανθρώπων, τελικά απογοητευόμαστε. Αγαπάμε ανθρώπους ανεξαρτήτως των ελαττωμάτων τους. Επιλέγουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά της σχέσης και στο πως αισθανόμαστε μέσα σε αυτή και αποφεύγουμε την πραγματικότητα. Δημιουργούμε στο μυαλό μας ένα προφίλ ανθρώπου, ενώ όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ όπως τον φανταζόμασταν. 

«Εάν για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει εσύ να κάνεις αυτό και τ’ άλλο. Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο. Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, δεν θα πρέπει να λες αυτά και αυτά. Και δεν θα πρέπει ούτε να τα σκέφτεσαι.

Για να μπορέσεις να αγαπήσεις τους άλλους είναι απαραίτητο πρώτα να αγαπήσεις εσένα. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις άνευ όρων κανέναν. Όταν αρχίζουμε να αγαπάμε πραγματικά, αυτό που κάνουμε είναι να θαυμάζουμε. Ο θαυμασμός είναι μόνο ένα συσταστικό του έρωτα.

Ο Seneca είναι εκείνος που πριν από 2000 χρόνια περιέγραψε με απόλυτη γραφικότητα και βαθιά φιλοσοφική προσέγγιση την ψυχολογική, την σωματική και πνευματική ταλαιπωρία και εξάντληση του ατόμου, το οποίο βιώνει τις συνέπειες μιας καλοήθους ή νεοπλασματικής νόσου (καρκίνο) σε προχωρημένο στάδιο. Είναι ο πόνος και η εγκατάλειψη που φοβίζουν τους περισσότερους στην εξέλιξη της νόσου και της ζωής.

H στιγματοποίηση ατόμων με ψυχικές διαταραχές είναι δυστυχώς κοινή πρακτική σε πληθώρα ΜΜΕ, με κίνητρο τη μεγαλύτερη και ταχύτερη διάδοση σχετικών ειδήσεων ή απλά λόγω άγνοιας. Χαρακτηρισμοί όπως «τρελός», «ψυχοπαθής», «ψυχάκιας» και άλλοι, όχι λιγότερο προσβλητικοί χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, ενώ εξίσου συνηθισμένη είναι η σύνδεση αυτών των ατόμων με το έγκλημα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ή αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά.

Ο θάνατος και η απώλεια έχουν αποτελέσει αντικείμενο φιλοσοφικού στοχασμού από την αρχαιότητα έως τους σύγχρονους φιλοσόφους ανά τον κόσμο. Ο Πλάτωνας όπως αποτυπώνεται στο φιλοσοφικό του έργο στην Πολιτεία και τον Φαίδωνα,  βλέπει τον θάνατο "μακάριον", ως απελευθέρωση της ψυχής από το σώμα, οδηγώντας την σε έναν ανώτερο, αιώνιο κόσμο.

Τι θα δείτε στο κείμενο: Σ’ αυτό το άρθρο θα διαβάσετε, πώς γνωρίζουμε και κατασκευάζουμε τον εαυτό μας μέσα από τις συγκρίσεις που κάνουμε με τους άλλους. Επίσης, τι είδους αυτοεικόνα θέλουμε, συνήθως, να δημιουργούμε. Και τέλος, πως η σύγκριση μπορεί να λειτουργήσει ως σκαλοπάτι για ν’ ανέβουμε και όχι να κατέβουμε στη σχέση που διαμορφώνουμε με τον εαυτό και τους άλλους.

Όλοι μας κατά καιρούς, έχουμε συγκρίνει τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας με άλλων ανθρώπων. Νοιώθουμε μειονεκτικά επειδή θεωρούμε ότι δεν έχουμε την εμφάνιση, την εξυπνάδα, τα χρήματα, τη δουλειά που έχει κάποιος άλλος , με αποτέλεσμα αντί να μας απασχολεί ο εαυτός μας και η καλυτέρευσή του, να σπαταλάμε χρόνο παρακολουθώντας τις ζωές των ‘’καλύτερων’’ άλλων, νοιώθοντας μειονεκτικά για όλα αυτά που δεν έχουμε.

Γιατί πρέπει κάποιος να συγχωρήσει; Δεν υπάρχει ένας μόνο λόγος, αλλά ένα είναι το σίγουρο: η υπόθαλψη θυμού και η αγανάκτηση είναι σωματικά, διανοητικά και πνευματικά ανθυγιεινές. Οι άνθρωποι που δεν είναι σε θέση να συγχωρήσουν τον εαυτό τους ή τους άλλους έχουν αυξημένη συχνότητα εμφάνισης κατάθλιψης, ενεργούν με αναλγησία προς τους άλλους, είναι λιγότερο ευτυχείς, και έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας. Αυτά όμως είναι μόνο η αρχή!

Όλοι μας βιώνουμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα καθημερινά, πολλές φορές ταυτόχρονα! Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι μεταξύ τους αντίθετα, αισθανόμαστε ότι βιώνουμε μια εσωτερική σύγκρουση και δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την κατάστασή στην οποία βρισκόμαστε.

Τι σημαίνει για εσάς ο όρος «συναισθηματικά μη διαθέσιμος»; Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά, αλλά δε σημαίνει απαραιτήτως το ίδιο για όλους.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι του συναισθηματικά μη διαθέσιμου, ο προσωρινός και ο χρόνιος. Μερικοί άνθρωποι πάντα ήταν συναισθηματικά μη διαθέσιμοι λόγω ψυχικής ασθένειας ή λόγω μίας διαταραγμένης παιδικής ηλικίας.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες σε κάποιον Όχι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω με αυτό ή έχω διαφορετική γνώμη;

Τα άτομα που κάνουν εξαρτητικές σχέσεις σχεδόν ποτέ δεν λένε όχι. Καταλαβαίνουν τους άλλους και έχουν την ικανότητα να κάνουν τους άλλους να νιώθουν όμορφα. Το πρόβλημα είναι ότι το «δόσιμο» είναι μονόπλευρο και τόσο έντονο που ταλαιπωρεί αυτόν που δίνει.

Όταν υπάρχουν αδέλφια σε μια οικογένεια, είναι συνηθισμένες οι ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ τους. Τα προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ αδελφών υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες και σε όλων των ειδών τις οικογένειες ανά τον κόσμο, έτσι συχνά δυσκολεύουν τους γονείς και αποτελούν πηγή αρνητικών συναισθημάτων για τα παιδιά.

Τι εννοούμε με τον όρο σχολική φοβία;
Ως σχολική φοβία ορίζεται η άρνηση του παιδιού να παρακολουθήσει το σχολείο γιατί εκεί νιώθει έντονες σωματικές και ψυχικές ενοχλήσεις, ενώ όταν μένει στο σπίτι του τα συμπτώματα αυτά εξαφανίζονται. Κατ' επέκταση το παιδί αποφεύγει με όποιο τρόπο μπορεί καταστάσεις που σχετίζονται με αυτό.