Πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι γονείς;

Ακρόαση άρθρου......

Το να γίνει κάποιος καλός γονιός είναι ίσως η πιο δύσκολη αποστολή που έχει κληθεί κάποιος να αντιμετωπίσει σε όλη του τη ζωή. Το να φέρεις μία καινούργια ζωή στον κόσμο πρέπει να είναι μία απόφαση ύψιστης ωριμότητας και προσωπικής θέλησης και όχι απλώς ένα τυχαίο γεγονός ή μία πράξη που απλώς θέλει να συμφωνήσει με τα κοινωνικά πρότυπα.

Ποιος θεωρείται καλός γονιός; 

Το αιώνιο ερώτημα ανθρώπων που είναι και δεν είναι γονείς, είναι το γνωστό: Ποιος τελικά θεωρείται ο καλός γονιός; Είναι ευρέως αποδεκτό και ανθρώπινο ότι δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, ούτε και τέλεια παιδιά. Λάθη πάντα θα γίνονται. Όμως ο γονιός ο οποίος δείχνει διάθεση για βελτίωση, περνάει στα παιδιά το σημαντικό μήνυμα της ειλικρινούς μεταμέλειας, της διόρθωσης των λαθών μας και της προσπάθειας εξεύρεσης λύσης σε ένα πρόβλημα.

Ποιες είναι οι πράξεις που καθορίζουν την επιτυχία ενός γονιού στον τόσο απαραίτητο για το παιδί ρόλο του; Ας εξετάσουμε τις ενέργειες των καλών γονιών.

Αφιέρωση χρόνου: Οι καλοί γονείς επιδιώκουν να περνούν καλό και ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Ζώντας σε μία εποχή που οι οικονομικές εκκρεμότητες είναι πλέον μία καθημερινότητα, οι περισσότεροι γονείς είτε λόγω κούρασης, είτε λόγω αμέλειας, αμελούν και αγνοούν την αξία που έχει και η φυσική τους παρουσία στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Πολλοί γονείς μάλιστα, λανθασμένα, νομίζουν ότι η επάρκεια σε υλικά αγαθά που μπορεί να προσφέρουν στα παιδιά τους, θα καλύψει κάθε συναισθηματικό κενό των παιδιών.

Όμως, τα παιδιά πέρα από ένα ακριβό κινητό ή υπολογιστή, αποζητούν και έχουν ανάγκη την αγάπη και τη συναισθηματική σταθερότητα. Τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να καλύψουν τα πάντα. Οι γονείς όταν περνούν χρόνο με τα παιδιά τους να είναι εκεί απόλυτα και να εκφράζουν τον εαυτό τους.

Αποδοχή: Η αποδοχή είναι ίσως το μεγαλύτερο ευεργέτημα ενός γονιού απέναντι στο παιδί του. Αγαπώ σημαίνει αποδέχομαι έναν άνθρωπο (το παιδί μου) για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελα εγώ να είναι. Οι γονείς, λανθασμένα, περνούν πολλές φορές στα παιδιά το μήνυμα ότι για να έχουν την αγάπη τους πρέπει να συμβιβάζονται πάντα και μόνο με τις δικές τους προσδοκίες, μία αντίληψη η οποία είναι η βάση για να δημιουργηθούν ενοχικά άτομα, στη διάρκεια της ενήλικης ζωής.

Τα παιδιά πρέπει να δέχονται αγάπη για αυτό που είναι. Πρέπει να διδαχθούν ότι η αξία είναι κάτι που βρίσκεται μέσα τους και όχι μόνο στις σχολικές επιδόσεις, στην επιτυχία στις εξετάσεις, στην εξωτερική εμφάνιση ή στην επαγγελματική επιτυχία. Αγαπήστε το παιδί σας και σεβαστείτε τις δικές του επιθυμίες, το επάγγελμα που θέλει να ακολουθήσει, τα όνειρά του, το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Μη διώχνετε τα παιδιά σας όταν οι προσδοκίες τους είναι διαφορετικές από τη δική σας, μην ακούτε την περιβόητη φράση "τι θα πει η γειτονιά". Ακούστε την καρδιά σας και αυτή του παιδιού σας.

Προσπαθήστε να ακούτε τα παιδιά σας χωρίς να τα κρίνετε: Είναι ένα λάθος που πράττουν πολλοί γονείς, αλλά και άνθρωποι γενικότερα. Συχνά, τα παιδιά προσπαθούν να μιλήσουν στους γονείς για ένα θέμα που τους απασχολεί και εκείνοι σπεύδουν να δώσουν συμβουλές, νουθεσίες, κριτική. Όταν ένας άνθρωπος μας μιλάει για κάτι που τον πληγώνει και τον απασχολεί, τις περισσότερες φορές δεν αποζητά μία λύση στο πρόβλημα , ούτε κάποια συμβουλή, αλλά να νοιώσει απλώς ότι κάποιος είναι εκεί και θέλει να τον ακούσει, να τον νοιώσει. Ακούστε τα παιδιά σας, μην είστε έτοιμοι πάντα να συμβουλεύσετε και να υποδείξετε. Η σιωπή πολλές φορές είναι πιο ευεργετική από τη συμβουλή πολλές φορές!

Ικανοποιείστε τις ανάγκες των παιδιών: Η κάλυψη των βασικών αναγκών των παιδιών είναι υποχρέωση των γονιών, όμως δε χρειάζεται πάντα να καλύπτονται όλες οι ανάγκες των παιδιών. Πολλές φορές τα παιδιά συγχέουν αυτά που χρειάζονται με αυτά που θέλουν και ενώ οι γονείς αφήνουν βασικές ανάγκες τους ακάλυπτες, προσφέρουν σε αφθονία τα υλικά αγαθά. Τα άφθονα υλικά αγαθά πολλές φορές κρύβουν μέσα τους και την ενοχή των γονιών, οι οποίοι επειδή αντιλαμβάνονται τη φυσική τους απουσία από το παιδί ( σε περίπτωση έλλειψης ελεύθερου χρόνου), προσπαθούν να καλύψουν υπερβολικά το κομμάτι των υλικών αποκτημάτων στα παιδιά.

Να φροντίζουμε και τον εαυτό μας, όχι μόνο τα παιδιά: Είναι μία παγίδα στην οποία πέφτουν κυρίως οι γυναίκες, οι οποίες στην προσπάθεια τους να ανταπεξέλθουν σε όλους τους ρόλους τους, παραμελούν τον εαυτό τους. Με αποτέλεσμα, να εξαντλούνται ψυχικά και σωματικά και τελικά, να μη μπορούν να αφιερώσουν αρκετό χρόνο και στα παιδιά τους. Η φροντίδα του εαυτού είναι απαραίτητη, γιατί όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε υγιείς και ισορροπημένοι μέσα μας, τότε και οι άλλοι θα εισπράττουν τον καλύτερο εαυτό μας. Φροντίζοντας τον εαυτό μας, διδάσκουμε και τα παιδιά μας πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουν και να σέβονται και εκείνα τον εαυτό τους.

Ας οπλιστούν οι γονείς με υπομονή, αγάπη και αυτοπεποίθηση για τη διεκπεραίωση του τόσο απαιτητικού ρόλου τους.