Είναι πολύ συνηθισμένο, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, οι γονείς να δυσκολεύονται να βρουν ελεύθερο χρόνο και να τον περάσουν με τα παιδιά τους. Παρα ταύτα, η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η αδυναμία των γονιών να βρουν χρόνο και να τον περάσουν ποιοτικά με το παιδί τους δημιουργεί προβλήματα. 

Όλες οι δομές, από μηχανές και οργανισμούς μέχρι και συστήματα, χρειάζονται συντήρηση. Σαν μια ιδιαίτερα περίπλοκη, εύπλαστη κατασκευή, μια σχέση απαιτεί διαρκή επισκευή και προληπτικά μέτρα για να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά. Μια καλά συντηρημένη ερωτική σχέση είναι ένα είδος ευδαιμονίας και μια πηγή δύναμης.

Η υπερκόπωση δεν είναι παράσημο. Παρόλο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας υποφέρουν από «burn out», βλέπουμε ότι πολλοί ακόμα πιέζουν τον εαυτό τους να φτάσει στα άκρα πιστεύοντας ότι θα βρει λύση στα προβλήματά του.

Στην εποχή μας παρατηρείται μία έντονη ενασχόληση και υπερβολική ανησυχία για θέματα που αφορούν την εξωτερική εμφάνιση. Τα προβαλλόμενα πρότυπα ομορφιάς από τις διαφημίσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το διαδίκτυο προωθούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε δημιουργούν στο άτομο την ψευδαίσθηση, ότι ενδεχόμενη επίτευξή τους θα φέρει την επιτυχία και την κοινωνική αποδοχή.

Στην ερωτική επαφή, ξανασυστηνόμαστε στον εαυτό μας, με το πώς συμπεριφέρεται τόσο το σώμα μας όσο και οι πιο βαθιές, αυτόματες σκέψεις μας. Δεν είναι μόνο το κορμί γυμνό αλλά και η ψυχή μας, η αλήθεια μας που χωρίς περιτυλίγματα και κουκουλώματα αυτοαποκαλύπτεται.

Τα αισθήματα αναξιότητας είναι ιδιαιτέρως βασανιστικά και απορρέουν από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ενός ατόμου. Τα αισθήματα αναξιότητας αφορούν την έλλειψη εμπιστοσύνης ενός ανθρώπου στην προσωπική του αξία ως ανθρώπινη ύπαρξη. Τα αισθήματα αναξιότητας είναι ιδιαιτέρως βασανιστικά και είναι ζωτικής σημασίας, ο άνθρωπος να προσπαθήσει να τα αποβάλλει από μέσα του, προτού εκείνα τον κυριεύσουν και του δημιουργήσουν προβλήματα στη ζωή και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η εικόνα του καλού ανθρώπου έχει παρεξηγηθεί αρκετά. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται για κάποιον που απλώς υπομένει τα βάσανα της ζωής και περιμένει στωικά την ανταμοιβή του μετά θάνατον, στον Παράδεισο ή στη Δευτέρα Παρουσία. Ούτε είναι εκείνη του ανθρώπου που δεν λέει «όχι» σε οτιδήποτε του ζητούν.

Όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας επιθυμούμε την αποδοχή των άλλων. Eιδικότερα, στη παιδική αλλά και στη εφηβική μας ηλικία επιδιώκουμε την επιβράβευση από τους γονείς, τους δασκάλους αλλά και από τους φίλους μας. Όμως, θα πρέπει να διαχωρίσουμε το υγιές συναίσθημα της αναγνώρισης από το οικογενειακό και κοινωνικό μας περίγυρο, από την ανάγκη για αποδοχή που λειτουργεί σαν ένα «επικίνδυνο ναρκωτικό» και καταστρέφει τη ζωή και την εξέλιξη του ατόμου.

Σε κάποιον βαθμό όλοι κάνουμε συζητήσεις με τον εαυτό μας, κάτι σαν εσωτερικούς μονολόγους, και τις ονομάζουμε σκέψεις. Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η ροή λέξεων μέσα στο κεφάλι τους κατέχει κεντρική θέση στην επίγνωση του εαυτού τους ως όντα με συναισθήματα.

Εάν το είχαμε μπροστά μας πιθανόν θα μας έλεγε: "Ξέρετε πόσο δύσκολο για μένα είναι να είμαι σε μια κοινωνική εκδήλωση; Καταρχάς, αισθάνομαι ότι είμαι το επίκεντρο της προσοχής και ότι οι γύρω με παρατηρούν συνέχεια. Είμαι σε ετοιμότητα στο εάν σχολιάσουν αρνητικά κάθε μου κίνηση, κάθε τι που θα πω". 

Έρωτας μεταξύ άλλων είναι μια έντονη έλξη, αυθόρμητη και επίμονη προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, μερικές φορές αμοιβαία και άλλες όχι. Μπορεί να είναι σωματική ή συναισθηματική ή και τα δύο. Έτσι κάπως ξεκινούν όλα, παγιδευμένοι στην ένταση αυτής της έλξης, δίνουμε ονόματα και χαρακτηρισμούς όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

Τελικά, και στις σχέσεις όλα έχουν μια τιμή; Τα χρήματα, ποτέ δεν είναι αυτά που φαίνονται. Όταν ένα ζευγάρι έρχεται σε λογομαχία με κύριο λόγο τα χρήματα, το πρόβλημα της σχέσης είναι μάλλον πολύ πιο σημαντικό και βαθύτερο από το ίδιο το χρήμα.

Βασική ασφάλεια. Παγίδες: Εγκατάλειψη, Δυσπιστία, Κακοποίηση
Οι παγίδες αυτές είναι οι πιο σοβαρές και μπορούν να δημιουργηθούν πολύ νωρίς, ήδη από τη βρεφική ηλικία, όπου το αίσθημα ασφάλειας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για ένα βρέφος και σχετίζονται με την αντιμετώπιση του παιδιού από την ίδια του την οικογένεια. 

Η αυτό-εκτίμηση μπορεί να θεωρηθεί ως το απαραίτητο σωσίβιο με το οποίο το κάθε παιδί πρέπει να είναι εφοδιασμένο καθώς κολυμπά μέσα στην απύθμενη καθημερινότητα. Είναι το συστατικό για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του. Μέσα από την αυτοεκτίμηση, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν και να ξεχωρίσουν τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους.

Το taekwondo είναι η μεγάλη αγάπη της ζωής μου ,από τόσο μικρό παιδάκι με θυμάμαι όταν έμπαινα στο dojo ( ο χώρος της προπόνησης στην Κορεάτικη γλώσσα), ξεχνούσα τα πάντα, ήμουν απόλυτα ευτυχισμένη. Μπήκε στη ζωή μου τελείως ξαφνικά και απρόσμενα, ήταν κι ένας τρόπος να κρατάω ζωντανό τον πατέρα μου μέσα μου (κι εκείνος είχε μαύρη ζώνη, στο καράτε όμως).

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα ανησυχητικά διαδεδομένο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς πρόκειται για μία περίπτωση αφανούς εγκληματικότητας, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι τρομακτικοί αριθμοί και τα υψηλά στατιστικά νούμερα (όπως αυτά αποτυπώνονται σε ερευνητικά αποτελέσματα), καταδεικνύουν μέρος μόνο του φαινομένου. Σύμφωνα με έρευνες το 30-80% των κακοποιημένων παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του.

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Αποδέχομαι εμένα, την αξία μου, αυτά που καταφέρνω, αποδέχομαι τα ελαττώματά μου αλλά και τα προτερήματά μου. Αποδέχομαι την γυμνή εικόνα μου μπροστά στον καθρέφτη και νιώθω όμορφη/όμορφος, νιώθω αίσθημα ικανοποίησης για εμένα και τα επιτεύγματά μου, χωρίς να υπάρχει το «αλλά» στην πρότασή μου, που ουσιαστικά θα ακυρώσω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Καθώς έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Bucay «Κλασσικά Παραμύθια», ήξερα ότι ένας πλούσιος κόσμος συναισθημάτων, γνώσεων και πολιτισμού, επρόκειτο να ανοίξει μπροστά μου. Σαν παιδί είχα την αίσθηση πως τα παραμύθια γράφτηκαν από την αρχή ξεκάθαρα για τα παιδιά, προκειμένου να μας περάσουν με ξεχωριστό τρόπο διάφορες νουθεσίες, εξάπτοντας τη φαντασία μας.

Πόσες φορές έχουμε αισθανθεί πνιγμένοι από την καθημερινότητά μας, η οποία είναι τόσο γεμάτη και ταυτόχρονα η ζωή μας τόσο άδεια; Ζούμε και δεν ζούμε την ίδια στιγμή. Τα βιώνουμε όλα τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να τα απολαύσουμε. Τρέχουμε για τα μεγάλα και χάνουμε τα μικρά, καθημερινά, απλά πράγματα που, όμως, «νοστιμεύουν» τη ζωή μας.