Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου

Ακρόαση άρθρου......

Η εικόνα του καλού ανθρώπου έχει παρεξηγηθεί αρκετά. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται για κάποιον που απλώς υπομένει τα βάσανα της ζωής και περιμένει στωικά την ανταμοιβή του μετά θάνατον, στον Παράδεισο ή στη Δευτέρα Παρουσία. Ούτε είναι εκείνη του ανθρώπου που δεν λέει «όχι» σε οτιδήποτε του ζητούν.

Η καλοσύνη είναι μια πολύ ενεργητική στάση και αφορά τη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα. Εδώ είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση και τα δημιουργούμε εμείς, πρώτα μέσα μας και μετά γύρω μας.

Καλοσύνη Vs Αυτοθυσία 

Όταν κάποιος λέει «ναι» σε οτιδήποτε του ζητήσουν, ακόμη και εάν δεν θέλει να το κάνει, λέει ένα τεράστιο «όχι» στον ίδιο του τον εαυτό και δημιουργεί τη δική του κόλαση. Αυτό δεν τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο, αλλά μάλλον θυμωμένο και κατά συνέπεια δυστυχισμένο.

Επίσης, εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πολλές φορές οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για τους άλλους επειδή βαθιά μέσα τους περιμένουν ανταπόδοση. Εάν αυτό δεν συμβεί, θυμώνουν μαζί τους και τους εκδικούνται, είτε εγκαταλείποντάς τους είτε χρεώνοντάς τους με άσχημο τρόπο. Μέσα τους σαν να λένε: «Εγώ κάνω τα πάντα για σένα και περιμένω να μου προσφέρεις αυτό που χρειάζομαι, χωρίς να σου το ζητήσω. Εάν δεν το κάνεις, σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεσαι για μένα, και θα μου το πληρώσεις».

Αυτή η στάση δεν σημαίνει ότι δεν έχουν μέσα τους καλοσύνη. Σημαίνει ότι έχουν πονέσει πολύ και δεν έχουν καταφέρει να προφυλάξουν αυτή την καλοσύνη λέγοντας και «όχι» όταν δεν θέλουν κάτι ή ζητώντας ξεκάθαρα αυτό που θέλουν.

Ως αποτέλεσμα αυτού, σκληραίνουν μέσα τους και είναι ικανοί να πονέσουν και εκείνοι με τη σειρά τους τον άλλο. Τον άλλο από τον οποίο απαιτούν να τους προσφέρει όσα δεν μπορούν να προσφέρουν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

Το μεγάλωμά μας όμως είναι δική μας ευθύνη. Εάν δεν γνωρίσουμε και δεν φροντίσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, εάν δεν αναλάβουμε την ευθύνη των σκέψεων και των συναισθημάτων μας και περιμένουμε ή ακόμη και απαιτούμε από τους άλλους να το κάνουν για μας, εάν αρνούμαστε πεισματικά να μεγαλώσουμε, θα ανακυκλώνουμε τα ίδια συναισθήματα και συμπεριφορές.

Μόνο μέσα μας μπορούμε να βρούμε την πηγή που θα μας θρέψει και θα μας βοηθήσει να σταθούμε στα πόδια μας.

Μόνο εάν τολμήσουμε να κοιτάξουμε μέσα μας βαθιά με ειλικρίνεια, και να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται ώστε να επιλέγουμε όσα γεμίζουν την καρδιά μας με αγάπη και χαρά, θα μπορούμε να προσφέρουμε και στους άλλους. Εάν δεν διαθέτουμε αποθέματα χαράς, ομορφιάς, εσωτερική ισορροπία και γαλήνη, τι θα μοιραστούμε; Εγώ πιστεύω ότι η ζωή μάς καλεί να την απολαύσουμε εδώ και τώρα, αρκεί βέβαια αυτό να μη γίνεται σε βάρος των άλλων και να υπηρετεί την προσωπική μας εξέλιξη.

Θέσε ξεκάθαρα όρια

Μάθε, λοιπόν, να υποστηρίζεις τον εαυτό σου και να θέτεις τα όριά σου με ξεκάθαρο και ώριμο τρόπο. Με τον τρόπο αυτό, θα δημιουργείς και ξεκάθαρες σχέσεις, βασισμένες στην αλήθεια. Όσοι θεωρούνται καλοί επειδή δεν λένε ποτέ «όχι», δέχονται παθητικά όσα τους συμβαίνουν και δεν αντιδρούν, μέσα τους έχουν τόσο πολύ θυμό τον οποίο προσπαθούν να κρατήσουν κρυφό, που βιώνουν μια προσωπική κόλαση.

Είναι πραγματική κόλαση όταν δεν είσαι ελεύθερος να εκφράσεις τα αληθινά σου συναισθήματα διότι πιστεύεις ότι οι άλλοι περιμένουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από εσένα και εάν δεν ανταποκριθείς θα σε απορρίψουν ή θα σε εγκαταλείψουν και θα μείνεις μόνος.

Η πραγματική μοναξιά όμως πηγάζει από την αποκοπή από τον αληθινό εαυτό, από τα πραγματικά συναισθήματα. Αυτή είναι η μοναξιά.

Η καλοσύνη αποτελεί ενεργή στάση ζωής

Η καλοσύνη δεν ισοδυναμεί με την παθητικότητα, αλλά με μια ενεργή στάση ζωής. Χρειάζεται θέληση για να κάνεις το καλό. Θέληση να επιλέξεις να υπηρετήσεις το κοινό καλό, προσφέροντας κάτι από εσένα. Θέληση να μην κάνεις το κακό, ενώ μπορείς. Να επιλέξεις να μην κάνεις το κακό, ενώ μπορεί να έχεις την ευκαιρία ή τη δυνατότητα να εκδικηθείς ή να πονέσεις τον άλλο. Αυτή είναι η θέληση για το καλό όταν βρίσκεσαι σε θέση δύναμης. Συχνά βέβαια οι άνθρωποι που είναι προσανατολισμένοι στην προσφορά νιώθουν ενοχή όταν κάποια στιγμή δίνουν προτεραιότητα στον εαυτό τους.

Όμως, και σε αυτή την περίπτωση, όταν δίνουν αυτή την προτεραιότητα για να καλλιεργήσουν το καλό για τον εαυτό τους και να εξελιχθούν, συμβάλλουν στο συνολικό καλό.

Φαντάσου το σύνολο των ανθρώπων σαν τον οργανισμό μας. Ο καθένας από εμάς αποτελεί ένα κύτταρο αυτού του οργανισμού. Εκείνοι που φροντίζουν να εξελίσσονται συνιστούν ένα υγιές κύτταρο αυτού του ευρύτερου οργανισμού και το πολυτιμότερο δώρο σε αυτόν.

Και, ναι, δικαιούνται να γελούν, να απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά, εφόσον δεν προσκολλώνται σε αυτά, και να απολαμβάνουν τη ζωή. Θυμήσου ότι οι χαρούμενοι άνθρωποι το τελευταίο που σκέφτονται είναι πώς θα βλάψουν τους άλλους.

Τι σημαίνει να γνωρίζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου

Θα σου παραθέσω ένα κείμενο του Τσάρλι Τσάπλιν που νομίζω ότι εκφράζει με πολύ όμορφα λόγια τι σημαίνει να γνωρίζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος όταν του επέβαλλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη και ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμη κι αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε κατανόηση!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγμτικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε αλήθεια!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με τον δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε ειλικρίνεια!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε αγάπη της υπόστασης!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε απλότητα!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι όλα συμβαίνουν. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό το λέμε πληρότητα!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου, η λογική μου βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω σοφία της καρδιάς!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε αυτοεκτίμηση!

Εφόσον ακόμη και τ' αστέρια μερικές φορές συγκρούονται μεταξύ τους και δημιουργούν νέους κόσμους. Σήμερα γνωρίζω ότι αυτό είναι ζωή!

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Τα δύσκολα να τα κοιτάς στα μάτια που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.