Η αυτό-εκτίμηση μπορεί να θεωρηθεί ως το απαραίτητο σωσίβιο με το οποίο το κάθε παιδί πρέπει να είναι εφοδιασμένο καθώς κολυμπά μέσα στην απύθμενη καθημερινότητα. Είναι το συστατικό για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του. Μέσα από την αυτοεκτίμηση, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν και να ξεχωρίσουν τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους.

Το taekwondo είναι η μεγάλη αγάπη της ζωής μου ,από τόσο μικρό παιδάκι με θυμάμαι όταν έμπαινα στο dojo ( ο χώρος της προπόνησης στην Κορεάτικη γλώσσα), ξεχνούσα τα πάντα, ήμουν απόλυτα ευτυχισμένη. Μπήκε στη ζωή μου τελείως ξαφνικά και απρόσμενα, ήταν κι ένας τρόπος να κρατάω ζωντανό τον πατέρα μου μέσα μου (κι εκείνος είχε μαύρη ζώνη, στο καράτε όμως).

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα ανησυχητικά διαδεδομένο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς πρόκειται για μία περίπτωση αφανούς εγκληματικότητας, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι τρομακτικοί αριθμοί και τα υψηλά στατιστικά νούμερα (όπως αυτά αποτυπώνονται σε ερευνητικά αποτελέσματα), καταδεικνύουν μέρος μόνο του φαινομένου. Σύμφωνα με έρευνες το 30-80% των κακοποιημένων παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του.

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Αποδέχομαι εμένα, την αξία μου, αυτά που καταφέρνω, αποδέχομαι τα ελαττώματά μου αλλά και τα προτερήματά μου. Αποδέχομαι την γυμνή εικόνα μου μπροστά στον καθρέφτη και νιώθω όμορφη/όμορφος, νιώθω αίσθημα ικανοποίησης για εμένα και τα επιτεύγματά μου, χωρίς να υπάρχει το «αλλά» στην πρότασή μου, που ουσιαστικά θα ακυρώσω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Καθώς έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Bucay «Κλασσικά Παραμύθια», ήξερα ότι ένας πλούσιος κόσμος συναισθημάτων, γνώσεων και πολιτισμού, επρόκειτο να ανοίξει μπροστά μου. Σαν παιδί είχα την αίσθηση πως τα παραμύθια γράφτηκαν από την αρχή ξεκάθαρα για τα παιδιά, προκειμένου να μας περάσουν με ξεχωριστό τρόπο διάφορες νουθεσίες, εξάπτοντας τη φαντασία μας.

Πόσες φορές έχουμε αισθανθεί πνιγμένοι από την καθημερινότητά μας, η οποία είναι τόσο γεμάτη και ταυτόχρονα η ζωή μας τόσο άδεια; Ζούμε και δεν ζούμε την ίδια στιγμή. Τα βιώνουμε όλα τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να τα απολαύσουμε. Τρέχουμε για τα μεγάλα και χάνουμε τα μικρά, καθημερινά, απλά πράγματα που, όμως, «νοστιμεύουν» τη ζωή μας.

Η τέχνη της πειθούς, αποτελεί μια από τις πιο σημαντικότερες επικοινωνιακές δεξιότητες των ανθρώπων, που ασκούν επιρροή σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής.
Ποιος όμως είναι ο βασικότερος παράγοντας, που κάνει έναν άνθρωπο πιο πειστικό από έναν άλλο;
Ποια είναι εκείνα τα κριτήρια που συνθέτουν έναν άνθρωπο ικανό να επηρεάσει τους γύρω του;

Η συστηματική μελέτη του σχολικού εκφοβισμού ξεκίνησε στη Νορβηγία το 1978 με την έκδοση του βιβλίου του Dan Olweus: “Aggression in the schools: Bullies and Whipping boys” και το 1987 εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε επιστημονικά περιοδικά ο όρος “bullying” (Smith & Brain, 2000).  

O φόβος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα του ανθρώπου που προκαλείται από την συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου, μιας απειλής. Είναι μία φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού η οποία προκαλείται είτε αυθόρμητα είτε ως αποτέλεσμα σκέψεων.

Ποιά τα κοινά θύτη και θύματος? Τι έχουν κοινό ο θύτης με το θύμα? Είναι και οι δύο υπεύθυνοι για την κατάσταση? Τι προσπαθούν και οι δύο να ελέγξουν?
Τον εαυτό τους.
Τι δεν έχουν και οι δύο? Προσωπική δύναμη, που σημαίνει έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους.

Πόσο εύκολα κανείς παίρνει ρίσκα στην ζωή του; Πόσο εύκολα κανείς εκτίθεται; Πόσο διατεθειμένοι είμαστε και πόσο ανασταλτικοί μπορούμε να γίνουμε σε ότι αφορά την πορεία της ζωής μας;  Ερωτήματα που προβληματίζουν τον σημερινό άνθρωπο καθώς οι σχέσεις του, έχουν γίνει αφόρητα πιεστικές απ’ όλες τις απόψεις και σε όλα τα επίπεδα της διαβίωσης του.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόιντ, στο βιβλίο του «Η ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του Εγώ», αναλύει τα βασικά χαρακτηριστικά της ψυχολογίας των κοινωνιών και ισχυρίζεται πως οι μάζες είναι χειραγωγήσιμες και εύπλαστες κι ότι μπορείς να αγγίξεις τις επιθυμίες και τους φόβους τους και να τους χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου (S. Freud, 1921).

Τα προσωπικά όρια αποτελούν μία πολύ σημαντική πτυχή της προσωπικότητας μας διευκολύνοντας μας να ανταπεξέλθουμε στις κρίσιμες στιγμές της καθημερινότητας μας. Πρόκειται για μία έννοια που ακούγεται συχνά, αλλά τι σημαίνουν ακριβώς τα όρια και γιατί είναι τόσο μεγάλης σημασίας;

Οι απόγονοι του ανθρώπου έχουν τη δυνατότητα να επιβιώνουν και να ενηλικιώνονται μόνο όταν γεννιούνται και διανύουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μέσα σε κάποιας μορφής προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον.

Κατά τον Branden, «η αυτοεκτίμηση έχει δύο αλληλένδετες πτυχές: συνεπάγεται μια αίσθηση προσωπικής αποτελεσματικότητας και μια αίσθηση προσωπικής αξίας. Είναι το ενιαίο άθροισμα της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού. Είναι η πεποίθηση του ατόμου ότι είναι ικανό να ζήσει και ότι συγχρόνως είναι άξιο να ζήσει».

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανασφάλειες. Ανασφάλειες που σχετίζονται με το πόσο αρέσουμε, πόσο θα μας αποδεχτούν κι αν τελικά θα αγαπηθούμε, πόσο ικανοί είμαστε κι αν αξίζουμε, πόσο τα καταφέρνουμε και πόσο «επιτυχημένες» επιλογές κάνουμε.

Οι ανασφάλειες πάντα σχετίζονται με αντίστοιχους φόβους, όπως εγκατάλειψης, απόρριψης, μοναξιάς ή εγκλωβισμού.

Τα τελευταία χρόνια, η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αυξηθεί ραγδαία, και μαζί της έχει έρθει και η ευρεία χρήση φίλτρων ομορφιάς στις φωτογραφίες.

"Η ψυχική υγεία συνεπάγεται συμπεριφορά θερμή, γενναιόδωρη και γεμάτη κατανόηση, συναίσθημα τρυφερό, στάση εγκάρδια και πράξεις αλληλεγγύης", Χόρχε Μπουκάι ''Ο Δρόμος της ευτυχίας''.

Τι εννοούμε λέγοντας ψυχική υγεία; Από τι καθορίζεται η ψυχική υγεία;