Το δώρο της συγχώρεσης

Ακρόαση άρθρου......

Η συγχώρεση είναι ένα από εκείνα τα δώρα που οφείλουμε στην ψυχή μας όταν έχει νοιώσει πόνο, προδοσία, εγκατάλειψη, πικρία και παράπονο. Είναι εκείνη η αποτοξίνωση από την παγίδα του μίσους και της επιθυμίας για αντεκδίκηση, αισθήματα βλαβερά που μόνο πόνο και δηλητήριο γεμίζουν την ψυχή και τη ζωή μας, εμποδίζοντας την εξέλιξη και την πρόοδό μας μέσα στη ζωή.

Στην πορεία της ζωής όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με πράξεις και συμπεριφορές ανθρώπων που μας πληγώνουν και μας υποβιβάζουν. Εκείνη τη στιγμή ο πόνος και η πληγωμένη μας ψυχή αποζητά την αντεκδίκηση, επιθυμώντας να βλάψει και να προκαλέσει πόνο στον άνθρωπο που την έβλαψε, θέλοντας να  τον κάνει να  πονέσει όσο εκείνος. Όμως, αυτή ακριβώς η επιθυμία είναι το πρόβλημα.

Το μίσος όχι μόνο δε γιατρεύει, αλλά γκρεμίζει και καταστρέφει, με το να σε δέσει εσαεί με τον άνθρωπο και την πόνο που σου έχει προκαλέσει. Έτσι, και εμείς οι ίδιοι μπλέκουμε σε έναν φαύλο κύκλο αντεκδικήσεων ο οποίος όχι μόνο θα χτυπήσει και εμάς- δεδομένου ότι ο άλλος άνθρωπος θα επιθυμήσει πάλι να μας βλάψει- αλλά και γιατί θα μας κάνεις όμοιους τελικά με τον ίδιο κακόβουλο άνθρωπο και την αισχρή συμπεριφορά του. Και δεν αξίζει κάποιος να χάσει τον εαυτό του για έναν άνθρωπο που δεν αξίζει.

Γύρω από την αρετή της συγχώρεσης, υπάρχουν πολλές στερεοτυπικές αντιλήψεις και ανακρίβειες. Να ξεκαθαρίσουμε ότι η συγχώρεση δεν είναι η άγνοια του πόνου που μας έχει προκληθεί, δεν είναι ξεχνάω εντελώς το κακό που μου έχουν κάνει. Σημαίνει ότι έχω καταφέρει να το αποδεχτώ αλλά συνάμα  και να μην το αφήσω να γίνει εμπόδιο στη θετική εξέλιξή μου μέσα στην πορεία της ζωής, δεν το έχω αφήσει να με αλλοιώσει ως άνθρωπο. Επίσης, επικρατεί μία σύγχυση ανάμεσα στην έννοια της συγχώρεσης και της ανοχής.

Η ανοχή μίας επανειλημμένης άσχημης συμπεριφοράς εις βάρος μας, δείχνει έλλειψη όχι μόνο αυτοσεβασμού , αλλά και  προσωπικών ορίων. Η συγχώρεση όμως δεν υπονοεί , ούτε σε υποχρεώνει να έχεις μία επαφή ή να επαναφέρεις ξανά στη ζωή σου τον άνθρωπο που σε πλήγωσε ή σε έβλαψε, είναι μία υπόθεση καθαρά προσωπική και μπορεί να συντελεστεί και χωρίς τη γνώση του εμπλεκόμενου ανθρώπου. Συγχωρώ δε σημαίνει επαναφέρω έναν άνθρωπο που με βλάπτει στη ζωή μου, σημαίνει ότι δεν επιθυμώ το κακό του και έχω καταφέρει μετά τον πόνο να κοιτάξω ξανά με αισιοδοξία το αύριο. Σημαίνει ότι έχω καταφέρει να αποτοξινωθώ από την παγίδα του μίσους που με τόσο δόλιο τρόπο προσπαθεί να με παγιδεύσει, όπως η αράχνη τα μικρά έντομα στον ιστό της.

Δε θα σταθώ σε επιχειρήματα θρησκευτικού τύπου για να υποστηρίξω το πόσο μεγάλη αρετή θεωρώ ότι είναι η συγχώρεση. Δεν είμαι και ο πιο θρησκόληπτος άνθρωπος που υπάρχει έτσι και αλλιώς. Όμως, ξέρω και πιστεύω ότι δεν αξίζει να εκδικηθώ κανέναν για τον απλούστατο λόγο ότι η ίδια η ζωή είναι πιο κατάλληλη από εμένα στο να επιστρέφει συμπεριφορές. Το να ξεγελάσω τον εαυτό μου με μία μικρή γεύση εκδίκησης, έτσι και αλλιώς δε θα με ανακουφίσει, αφού το κακό και η βλάβη έχει έτσι και αλλιώς προκληθεί και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω στο να αλλάξει και να διορθωθεί κάτι. Πιστεύω στον άγραφο νόμο του σύμπαντος και ξέρω ότι όλα, το καλό και το κακό, επιστέφουν στο τέλος εκεί από όπου ξεκίνησαν. Ένας από τους λόγους που η εκδίκηση μου είναι αδιάφορη είναι και ο πρακτικός, είναι μία σημαντική απώλεια χρόνου, του χρόνου μου!

Δε χρειάζεται να τιμωρήσω κανέναν και να σπαταλήσω τόση ενέργεια και τόση σκέψη σκεπτόμενη το πώς θα βλάψω έναν άνθρωπο, ξέρω ότι η ζωή είναι απείρως σοφότερη από εμένα και θα το κάνει με καλύτερο τρόπο εκείνη όταν το κρίνει. Και ναι, είναι γεγονός, όλοι αργά ή γρήγορα βρίσκουμε μπροστά μας τις συμπεριφορές που κάποτε κι εμείς δώσαμε.

Να συγχωρούμε, να αγαπάμε και μέσα από τον πόνο που έρχεται σε αυτή τη ζωή για να μας εξελίξει, να γινόμαστε καλύτεροι. Η συγχώρεση είναι τρόπος ζωής και προσφέρει άπειρα καλά στην ψυχική, πνευματική και σωματική μας υγεία, ας τη βάλουμε στη ζωή μας λοιπόν.