Ο Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ. Εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία σημειώνουν τεράστια επιτυχία.
Μέσα από το βιβλίο του Ο δρόμος των δακρύων, αναφέρεται στη χρησιμότητα των δακρύων όταν βιώνουμε μια απώλεια και κατ'επέκταση ένα πένθος ενώ τονίζει πόσο διαφορετικό είναι να συζητά κανείς για αυτό και πόσο διαφορετικό είναι να το ζεις. Συνήθως αυτοί που δεν έχουν βιώσει το θάνατο νιώθουν τυχεροί ενώ ο ίδιος ο Χόρχε Μπουκάι μέσα από το βιβλίο του λέει πως αισθάνεται ''θρασύς'' να γράψει γι αυτό το θέμα αφού ο ίδιος δεν έχει περάσει από αυτό το σημείο. Ωστόσο, αναφέρεται γενικότερα για όλα τα είδη απώλειας και όχι μόνο για τον θάνατο όπως στην εγκατάλειψη, στην αλλαγή και άλλα.
Αποκτήστε το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι Ο δρόμος των δαρκύων, από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας της Πύλης μας.
Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα...
Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. "Ο δρόμος των δακρύων" είναι, κατά τον Χόρχε Μπουκάι, "ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς". Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήσουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας.
Σκοπός του βιβλίου του δρόμου των δακρύων
Ο αντικειμενικός σκοπός, λοιπόν, του δρόμου των δακρύων είναι η επεξεργασία του πένθους για μιαν απώλεια. Η επεξεργασία αυτή προκύπτει μέσα από σκληρή δουλειά ενώ το πένθος προκύπτει από τον πόνο. Χρειάζεται δουλειά η αποδοχή της καινούργιας πραγματικότητας. Η διαδικασία της αποδοχής, λοιπόν, σημαίνει χρόνο και αλλαγές από τη μια, και σταματάω να γκρινιάζω επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελα από την άλλη...
Οι απώλειες, περιλαμβάνουν την συνειδητή ή ασυνείδητη παραίτηση μας από τα ρομαντικά όνειρα, την ματαίωση των υπερβολική προσδοκιών μας και των ευσεβών πόθων μας για ελευθερία, δύναμη και ασφάλεια, την απώλεια της νιότης μας, την ψευδαίσθηση ότι θα παραμείνουμε άτρωτοι και αθάνατοι.
Δείτε τα Φύλλα Πορείας του Χόρχε Μπουκάι. Μια σειρά βιβλίων, τα οποία σταδιακά φέρνουν σε επαφή τον αναγνώστη με νέες πτυχές της ζωής καθώς και με ολόενα και ευρύτερα πλαίσια διερεύνησης του εαυτού μας.
Μαθήματα από τα βιβλία του Χόρχε Μπουκάι
Πολύ εύστοχα, ο Χόρχε Μπουκάι, αναφέρει πως καλό είναι να ξέρουμε και επιβάλλεται να δεχτούμε ότι:
- Όσο και να μας αγαπάει η μητέρα μας, κάποτε θα μας αφήσει, όπως κι εμείς εκείνη, δεν θα έχουμε ποτέ την αποκλειστικότητα στην αγάπη των γονιών μας.
- Αυτό που μας πλήγωσε δεν θεραπεύεται πάντοτε μ΄ένα φιλί.
- Θα πρέπει να δεχόμαστε την αγάπη που είναι ανάκατη με μίσος, και το καλό που έχει μέσα του κάτι κακό.
- Ο πατέρας (ή η μητέρα) σου δεν πρόκειται να σε παντρευτούν ούτε κι αν τα κατάφερες να είσαι όπως σε ήθελαν (κι όχι μόνο αυτό, αλλά πιθανότατα δεν εγκρίνουν καθόλου το πρόσωπο που διάλεξες για να τους αντικαταστήσεις στην καρδιά σου).
- Κάποιες επιλογές μας περιορίζονται από τη σωματική μας διάπλαση.
- Σε όλες τις σχέσεις υπάρχουν προβλήματα και συγκρούσεις.
- Οι επιθυμίες των ανθρώπων που αγαπάμε δεν συμπίπτουν πάντοτε με τις δικές μας, μερικές φορές μάλιστα είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους.
- Δεν έχει καμιά σημασία πόσο έξυπνοι ή πόσο προσεκτικοί είμαστε, κάποτε έρχεται η σειρά μας να χάσουμε… η ύπαρξή μας σ΄αυτόν τον κόσμο είναι αδυσώπητα εφήμερη.
Δείτε στην πύλη μας 8 επιλεγμένα βιβλία για την απώλεια που προτείνονται από την Ομάδα της Πύλης Ψυχολογίας και το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του Psychology.gr
Η σημασία της απώλειας στη ζωή μας
Είμαστε εντελώς ανίκανοι να προσφέρουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα την προστασία που θα θέλαμε ενάντια σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε πόνο, ενάντια στις ματαιώσεις, τον χαμένο χρόνο, τα γηρατειά και τον θάνατο.Οι απώλειες αυτές αποτελούν μέρος της ζωής μας. Είναι σταθερές καθολικές και αναπόδραστες, και τις χαρακτηρίζουμε «απαραίτητες», γιατί μέσα απ΄αυτές μεγαλώνουμε και ολοκληρωνόμαστε σαν άνθρωποι. Πράγματι, όπως λέει, είμαστε αυτοί που είμαστε χάρη σε όλα όσα χάσαμε και το πως αντιμετωπίσαμε τις απώλεις εκείνες.
Ο δρόμος των δακρύων, λοιπόν, μας δείχνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από ό,τι δεν υπάρχει πια και με αυτό τον τρόπο θα κατακτήσουμε την ωριμότητα. Αναμφισβήτητα, μόνο μέσα από τις απώλειες ολοκληρωνόμαστε σαν άνθρωποι και προχωράμε μπροστά. Είναι ένας δύσκολος δρόμος, αλλά απαραίτητος και εξαιρετικά χρήσιμος για την μετέπειτα πορεία της ζωής μας και της ατομικής μας εξέλιξης.
Βιβλιογραφία:
Ο δρόμος των δακρύων, Χόρχε Μπουκάι, 2012, Εκδ.Opera.
Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου
Είμαι πτυχιούχος Ψυχολογίας από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζομαι ως σχολική συνοδός.
Έχω εκδόσει ένα παιδικό βιβλίο και έχω αρκετές συμμετοχές σε ανθολογίες με διηγήματα και παραμύθια.