Νυχτερινή υπερφαγία-Η προσέγγιση του διατροφολόγου

Ακρόαση άρθρου......

Όταν ο Αμερικανός ψυχίατρος Άλμπερτ Στάνκαντ (AlbertStankand) περιέγραφε ήδη από το 1955 το σύνδρομο της νυχτερινής διατροφής (NightEatingSyndrome) μιλούσε για την μεγάλη ανάγκη μερικών ανθρώπων για φαγητό κατά την διάρκεια της νύχτας. Μια λαχτάρα που κάνει το άτομο να ξυπνά και να μη μπορεί να κοιμηθεί πάλι παρά μόνο εφόσον καταναλώσει ένα γεύμα, το οποίο κατά προτίμηση είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες.

Για να μπορέσουμε να επανεκπαιδεύσουμε και να προσεγγίσουμε διατροφικά αυτό τον άνθρωπο έχουμε υπόψη μας τα εξής: συνήθως έχει στρες, ανησυχία, ενώ ίσως πάσχει από κατάθλιψη εποχική ή χρόνια. Επίσης στα συμπτώματα μπορεί να συνυπάρχει η κόπωση, η υπνηλία και η αύξηση βάρους. Βλέπουμε ακόμα πως η ανάγκη για… σοκολατομανία εμφανίζεται και σε αθλητικούς τύπους, σε ανθρώπους που ασχολούνται πολύ με τη δουλειά τους αλλά δεν εξωτερικεύουν αυτά που τους απασχολούν. Όλοι οι παραπάνω βρίσκουν στα σάκχαρα και στους υδατάνθρακες ψυχολογική ηρεμία. Άλλωστε, η σακχαρόζη οδηγεί σε αύξηση της σεροτονίνης.

Η διατροφική προσέγγιση
Το πρόβλημα με τη νυχτερινή διατροφή είναι ότι συνήθως ο άνθρωπος δεν τρέφεται καλά και παίρνει βάρος. Ορισμένοι τρόποι που προτείνουμε για την αντιμετώπιση της νυχτερινής υπερφαγίας:

● Επανεκπαίδευση γύρω από το φαγητό: Ο ασθενής καλό είναι να μιλήσει με ένα διατροφολόγο για τη σχέση του με το φαγητό, τι του προσφέρει, τι θεωρεί σωστή διατροφή. Μέσα από την συζήτηση θα διαλυθούν μύθοι γύρω από τις θερμίδες και θα φανεί αν μέσα στη μέρα τρέφεται σωστά.

● Προγραμματισμός γευμάτων και εξατομικευμένο μενού: Προτείνουμε στον ενδιαφερόμενο να βάλει πρόγραμμα στη διατροφή του, δηλαδή να τρώει ίδια ώρα περίπου καθημερινά, ενώ ανάλογα με τις ανάγκες του κάνουμε κάποιους συνδυασμούς τροφών ώστε να μην πεινάει και να μην καταφεύγει στο τσιμπολόγημα.

● Φαγητό και κοινωνικοποίηση: Αρκετοί άνθρωποι που πάσχουν από νυχτερινή υπερφαγία αποφεύγουν να τρώνε μαζί με άλλους και προτιμούν να καταναλώνουν το φαγητό μόνοι τους, όρθιοι ή ξαπλωμένοι και όχι στο τραπέζι, σε μικρές ποσότητες και σε έκτακτα χρονικά διαστήματα. Επίσης καταφεύγουν σε φαγητό που δεν θέλει προετοιμασία και όχι στο σπιτικό. Όλα τα παραπάνω έχουν αποτέλεσμα να παίρνει αφύσικο βάρος. Του προτείνουμε να επιδιώκει να τρώει με παρέα που τον ευχαριστεί. 

● Στρατηγικές χαλάρωσης: Εφόσον έχει στρες ή είναι ανήσυχος, προτείνουμε στον ενδιαφερόμενο να καταφύγει σε κάποια δραστηριότητα που τον ηρεμεί π.χ γιόγκα και συζητάμε μαζί του την πιθανότητα να αναζητήσει ψυχολογική υποστήριξη ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα τα συναισθήματά του.

Βιβλιογραφία

FairburnChristopher, (2005). Βουλιμία «Ξανά κερδίστε τον έλεγχο», εκδόσεις Πατάκη.